தொ.பரமசிவன் அய்யாவின் முதலாமாண்டு நினைவேந்தல் நிகழ்வில் பேசிய பேரா. ம. பெ. சீனிவாசன் தாம் எழுதிய ‘பரிபாடல் – திறனுரை’ நூலுக்கு தொ.ப. எழுதிய சிறு குறிப்பினை பற்றிக் குறிப்பிட்டார். சமீபத்தில் ‘பரிபாடல் – திறனுரை’ நூலில் ‘பரிபாடல் அமுதம் பருக அழைக்கிறார்’ என்ற வாழ்த்துரையை வாசிக்க முடிந்தது. தொ.ப.வின் நூல்களில் இதுவரை இடம்பெறாத, அவரது கையெழுத்தில் அமைந்த இந்த உரையைப் பகிர்கிறேன்.
முன்னுரையில் ம.பெ.சீனிவாசன் அவர்கள் எழுதியுள்ள குறிப்பு:
பத்தாண்டுகளுக்கு முன்பே எழுதி முடிக்கப்பெற்ற உரை இது. எனினும் இப்போதுதான் வெளி வருகின்றது. ‘பரிபாடல் அறிமுகம்’ என்னும் முகவுரைப் பகுதியைப் படித்துவிட்டு 2010இல் திருநெல்வேலி மனோன்மணியம் சுந்தரனார் பல்கலைக்கழகத்தின் தமிழியல் துறைத்தலைவராய் விளங்கிய பேராசிரியர் அறிஞர் தொ. பரமசிவன் எனக்கொரு பாராட்டுக் குறிப்பினை அனுப்பியிருந்தார். ‘பரிபாடல் அமுதம் பருக அழைக்கிறார்’ என்பது அதன் தலைப்பு, அதனைச் சில மாதங்களுக்கு முன் பார்க்க நேர்ந்த போது, ‘நூலினை உடனே வெளியிட்டாக வேண்டும்’ என்ற வேகம் பிறந்தது. கைகொடுத்து உதவினார் ஸ்ரீசெண்பகா பதிப்பகம் ஆர்.எஸ்.சண்முகம் அவர்கள். அவருக்கு என் நன்றி உரியது.
என்னுடன் நாற்பத்தேழு ஆண்டுக்கால இலக்கியத் தோழமை கொண்டிருந்தவர் அறிஞர் தொ.பரமசிவன். இன்று அவர் நம்மோடு இல்லை. எனினும், ‘எண்ணத்துள் என்றும் இருந்து தித்திக்கும்’ இளவலை நினைந்து நெகிழ்கிறேன். அவரின் பொன்னான நினைவைப் போற்றுகிறேன்.
தொ.ப.வின் வாழ்த்துரை:
பேரா.ம.பெ. சீனிவாசன் தமிழ் எழுத்துலகில் அறிமுகம் வேண்டாத எழுத்தாளர். ஆழ்வார்களின் பாசுரங்களில் ஆழங்கால் பட்டவராக அவர் ஆக்கித் தந்த நூல்கள் தமிழ் இலக்கிய மாணவர்க்கும் ஆய்வாளர்க்கும் பெருவிருந்தாவன.
பேராசிரியர் இப்பொழுது தமிழ்ச் செவ்விலக்கிய ஆய்வுகளிலும் தடம் பதிக்கத் தொடங்கியுள்ளார். திருமுருகாற்றுப்படையினைத் தொடர்ந்து இப்பொழுது பரிபாடலுக்கு உரை வரைந்துள்ளார். நம்மைப் பரிபாடல் அமுதம் பருக அழைக்கிறார்.
மாணவர்களின் தேர்வுக்குரிய பதவுரை, பொழிப்புரையாக அன்றி அவருக்கேயுரிய மயக்குகின்ற மொழிநடையில் வரையப்பட்டுள்ளது இந்நூல். பழந்தமிழ் ஆய்வு முன்னோடிகள் கலித்தொகையினைப் ‘பாண்டிநாட்டு இலக்கியம்’ என்றும் பரிபாடலை ‘மதுரை இலக்கியம்’ என்றும் குறிப்பிடுவர். பக்தி இலக்கியத்தின் இசைப் பங்களிப்புக்கும் பரிபாடலே வழிகாட்டி. ஆயினும் இப்பாடல்கள் பாடப்பட்ட முறையினை அறிய இயலாமற் போனது தமிழர்க்குப் பேரிழப்பே.
தொல்காப்பியம் தொடங்கி உரையாசிரியர்கள் வழிவரும் பேராசிரியர் ம.பெ.சீனிவாசன், பேரா. நா.வா.வின் பரிபாடல் குறித்த ஆய்வுக் கட்டுரைகளையும் உள்வாங்கியிருப்பது அவரது வாசிப்புலகத்தின் வீச்சினை நமக்குக் காட்டுகிறது. உரைச் சிறப்புக்குச் சற்றும் குறையாத மிடுக்கோடு அமைந்துள்ளது, பேராசிரியரின் முன்னுரைச் சிறப்பு. இம்முன்னுரையைப் படித்தபோது உ.வே.சா. ஊன்றிய வித்துக்கள் வீண் போகவில்லை என்ற நம்பிக்கை பிறக்கிறது. மு.அருணாசலம் அவர்களின் தமிழிசை இலக்கண வரலாறு வெளிவந்துள்ள சூழலில் இந்த இசைநூல் உரையும் வெளிவந்திருப்பது சிறப்பு.
பழந்தமிழ் இலக்கியப் பணியில் முன்னடி வைத்திருப்பதாகப் பேராசிரியர் தன்னடக்கத்தோடு குறிப்பிட்டாலும், அம்முன்னடியே பொன்னடியாக ஒளிர்கிறது. தமிழிலக்கிய ஆய்வாளர்கள் இவரது தடம் பற்றி நடப்பார்களாக. பேராசிரியர்க்குத் தமிழுலகின் சார்பாக நமது நன்றி கலந்த பாராட்டுகள்.
நன்றி : ஸ்ரீசெண்பகா பதிப்பகம்
நாலாபக்கமும் கண்ணாடி பொருத்தப்பட்ட அறைக்குள் நுழைந்தால் நாமே அறை முழுவதும் வியாபித்திருப்பது போன்ற உணர்வு தோன்றும். அதுபோலத்தான் சொட்டாங்கல் நாவலை வாசிக்கையில் தோன்றியது. கதையில் வரும் எல்லா இடங்களிலும் நானும் நிறைந்திருப்பது போன்ற உணர்வைத் தந்தது. கதையில் வரும் சில பக்களினூடாகத்தான் தினந்தோறும் பயணிப்பதால் ஒவ்வொரு பக்கத்தையும் வாசிக்கையில் நானே நின்று வேடிக்கை பார்த்தபடி செல்வது போலிருந்தது. இந்நாவல் என்னை ஈர்த்த விதத்தை கொஞ்சம் பத்திகளில் சொல்ல முயல்கிறேன்.
ஓவியர் ட்ராட்ஸ்கி மருதுவின் சித்திரங்களில் குதிரையை பல விதமாய் வரைந்திருக்கிறார். வேளார்தெருவில் குதிரைகள் செய்வதை இளம்பிராயத்தில் பார்த்த நினைவுகளை ஒரு நேர்காணலில் ஓவியர் கூறியிருக்கிறார். அந்த வேளார் தெரு எப்படி உருவானது என்பதையெல்லாம் சொட்டாங்கல் கூறிச் செல்கிறது. அய்யங்கோட்டை கிராமத்தில் வாழும் ஆகாசம்பிள்ளையின் கனவில் வந்த கருப்புசாமி சாயபுமார் எல்லைக்கு போகச் சொல்கிறார். ஆகாசம்பிள்ளை வந்து விசயம் சொன்னதும் அவர் எங்க சீயான்ல என சாயபுமார்கள் அவரை ஏற்றுக் கொள்கிறார்கள். அதேபோல கோயில்காசை ஆட்டைய போட்ட சந்தனத்தேவரும் இப்பகுதி வந்து சேர்ந்து ஓர் ஆட்டை அடித்துப் போட்டு அழிந்து போகிறார். ஒவ்வொரு சமூகமும் கோரிப்பாளையம் தர்ஹாவை சுற்றி வந்து சேர்கிறது. கோயிலுக்கு சற்று தொலைவில் வேதக்காரப் பள்ளிக்கூடத்துக்கு மேற்கே கதீட்ரல் தேவாலயம் உருவாகிறது.
மதுரையில் 1994ல் வந்த பெருவெள்ளத்தில் வைகைக் கரையோரம் இருந்த குடிசைகள் மற்றும் செல்லூர் பகுதி பலத்த சேதமடைந்தது. அப்போது கண்மாய்கள் எல்லாம் நிரம்பி வைகையை நோக்கி வந்தன. வயிற்றுமலை பக்கமிருந்து வந்த வெள்ள நீர் கூடல்நகர் வழியாக செல்லூர் கண்மாயை அடைந்து உடைந்து ஊரே நீர் சூழ்ந்து விட்டது. அதில் மாட்டியதை எல்லாம் எங்கள் உறவினர்கள் சொல்ல கதையாய் கேட்டிருக்கிறேன். வெள்ளம் போன்ற பேரழிவுக்காலங்களில் மனிதர்களுக்குள் மனிதம் துளிர்ப்பதை நாவலில் அழகாய் பதிவு செய்திருக்கிறார்.
மதுரை போன்ற தென்மாவட்டங்களைச் சூழ்ந்த பெருவியாதி சாதி. இவிங்ஙளுக்கு அவிங்களப் பிடிக்காது. அவிங்களுக்கு இவிங்ஙளப் பிடிக்காது. ஆனாலும், இது ஒட்டு மொத்த மனநிலை இல்லை என்பதை நாவலில் ஓரிடத்தில் பதிவு செய்கிறார். அவங்ங ரொம்ப பாசக்காரங்ங என இன்னொரு சாதிக்காரர் சொல்வது முக்கியமான இடம். இதே எண்ணத்தோடு உள்ள நாவலின் முக்கிய கதாபாத்திரமான காஜாவை ஒரு சிலர் மாற்றி சல்லித்தனம் செய்ய வைக்கிறார்கள். கடைசியில் செய்யாத கொலைக்கு போலீஸ் தேட மறைந்து இருந்து வாழ்க்கை வீணாகிறது.
சித்திரவீதிக்காரன் 