தொல்லியல் திருவிழா – நூறாவது பசுமை நடை

எந்தத் திசையிலிருந்து நீங்கள் மதுரையை நோக்கி வந்தாலும் உங்களை ஒரு மலை வரவேற்கும். நாலாபக்கமும் மலைகள் சூழ அமைந்த ஊர் மதுரை. நாகமலை, சமணமலை, திருப்பரங்குன்றமலை, யானைமலை இந்த நான்கு மலைகளுள் ஒன்றை பார்க்காமல் மதுரைக்குள் ஒருவர் வர இயலாது. மதுரையில் தொல்தலங்களை நோக்கி பயணிக்கும் பசுமை நடையின் வரலாற்றில் ஒரு மகுடமாக –  தொல்லியல் திருவிழாவாக – நூறாவது நடை நிகழவிருக்கிறது.

பசுமைநடை முகிழ்த்த வரலாறு

மதுரைக்கு அரணாக, அழகாக வீற்றிருக்கும் யானைமலையை அறுத்துச் சிற்ப நகராக்குகிறோம் என்று அறிவித்தார்கள். நல்லவேளை அப்பகுதி மக்கள் விழிப்படைந்து போராடி அதை தடுத்து நிறுத்தினார்கள். எழுத்தாளர் அ.முத்துக்கிருஷ்ணன் யானைமலை குறித்து மிக விரிவாக ‘யானைமலையைச் சூழ்ந்த தீவினை’ என்ற கட்டுரையை உயிர்மை இதழில் எழுதினார். மதுரை புத்தகத்திருவிழா நடந்து கொண்டிருந்த சமயம் என்பதால் அங்கு வந்த வாசகர்கள் அவரிடம் யானைமலையிலுள்ள வரலாற்றுச் சின்னங்களை பார்க்க விரும்புவதாக கூறினர். ஒரு நாள் அதிகாலை முப்பது, நாற்பது நண்பர்கள் சேர்ந்து யானைமலையிலுள்ள சமணச்சிற்பங்கள், கல்வெட்டுகள், குடைவரைகளைப் போய் பார்த்தனர். அந்த இடத்தின் வரலாற்றை எடுத்துச் சொல்ல பேராசிரியர் சுந்தர்காளியும் சென்றிருந்தார். இதுபோல மதுரையிலுள்ள எல்லா மலைகளின் வரலாற்றையும் அறிந்தால் நன்றாகயிருக்குமே என அவர்கள் நினைத்த போது உதயமானது பசுமைநடை.

நான் இணைந்த கதை

பசுமைநடை குறித்த அறிவிப்பு உயிர்மை இதழில் வந்த போது நான் அதைப்பார்த்து அதில் இணைந்தேன். இரண்டாவது நடை சமணமலை. அதிலிருந்து சமீபத்திய திருவேடகம் நடை வரை தொடர்ந்து பயணித்து வருகிறேன். மேலும், 2010 அக்டோபரில் வலைப்பூ தொடங்கினேன். அதில் பசுமைநடை குறித்து ஐம்பதுக்கும் மேலான கட்டுரைகள் எழுதியிருக்கிறேன். இதுபோன்ற பலரையும் எழுதத் தூண்டியது பசுமைநடை. மேலும், பசுமைநடை ஒருங்கிணைப்புக் குழுவில் இணைந்து செயல்படத் தொடங்கி இன்று ஒரு குடும்ப நண்பர்கள் போல பசுமைநடை குழுவினர் ஆகிவிட்டோம். பசுமைநடை வாயிலாக மதுரையின் தொன்மையை அதன் மடியில் கற்கும் வாய்ப்பு கிட்டியது பெரும் பாக்கியம்.

பசுமைநடை

மாதம் ஒரு ஞாயிற்றுக்கிழமை மதுரையிலுள்ள தொன்மையான இடத்திற்கு பசுமைநடை பயணம் நடைபெறுகிறது. எல்லோருக்கும் பத்து நாட்களுக்கு முன்பே அந்த தேதி மற்றும் இடம் குறுந்தகவலாக அனுப்பப்படும். பயணத்திற்கு நான்கு நாட்களுக்கு முன்பு எல்லோரும் ஒன்றாக சந்திக்கும் இடமும், வருபவர்கள் உறுதி செய்யவேண்டிய தேதியும் அனுப்பப்படும். உணவு வழங்குவதற்காகத்தான் உறுதி செய்ய வேண்டிய ஏற்பாடு.

பசுமைநடை பயணநிகழ்வு

பசுமைநடை செல்ல வேண்டிய இடத்திற்கு வழியிலுள்ள பொதுவான ஒரு இடத்தில் கூடி அங்கிருந்து எல்லோரும் ஒன்றாக அவரவர் வாகனங்களில் அந்த இடத்திற்கு செல்வோம். அந்த இடத்தைப் பார்த்ததும் அந்த இடத்தின் வரலாறு, சிறப்பு குறித்து துறை சார்ந்த அறிஞர்கள், பேராசிரியர்கள் எடுத்துரைப்பார்கள். எங்கள் குழுவில் தொல்லியல் அறிஞர் சொ.சாந்தலிங்கம், பேரா. சுந்தர்காளி, பேரா. கண்ணன், ஓவியர்கள் ரவி, பாபு உள்ளிட்டோர் இருக்கின்றனர். அந்த இடத்தின் வரலாறு குறித்த கைப்பிரதி வழங்கப்படும். மக்கள் எல்லோரும் சுற்றிப் பார்த்து நிழற்படங்கள் எடுத்தவுடன் எல்லோருக்கும் காலை உணவாக இட்லி வழங்கப்படும். அந்த இடத்தில் பசுமைநடை வெளியீடுகளும், விருப்பமானவர்கள் நன்கொடை அளிக்க ஏதுவாக ஒரு பையும் வைக்கப்பட்டிருக்கும். அதோடு அன்றைய நடை முடிகிறது.

பசுமைநடையின் சாதனைகள்

பொதுவாக ஆண்கள் மட்டுமே பங்கேற்கும் நிகழ்வாக அல்லாமல் குடும்பம், குடும்பமாக மக்களை வரவைத்தது பசுமைநடை. அதிலும் எல்லா வகையான மக்களும் ஒன்றாக சாதி, மதம், இனம், மொழி, ஏழை, பணக்காரன் என எல்லோரும் ஒற்றுமையாக வரலாற்றை அறிய, அதைக்காக்க வரவைத்தது பசுமைநடை. தொல்லியல் சார்ந்த புத்தகங்களின் விற்பனை பொதுவாக மந்தமாகயிருக்கும். அப்படியிருக்கையில் பசுமைநடை வெளியீடான மதுர வரலாறு நான்காயிரம் பிரதிகள்வரை விற்பனையாகியுள்ளது. மேலும்,  நீரின்றி அமையாது உலகு, பசுமைநடையாக பயணித்த அனுபவங்களை வந்தவர்கள் எழுதிய காற்றின் சிற்பங்கள், ஆங்கிலத்தில் History of Madura   என பசுமைநடை வெளியீடுகள் எல்லாவற்றையும் விரும்பி வாங்கி வாசிக்கும் நூற்களாக மாற்றியது பசுமைநடையின் சாதனை.

விருது

ஆனந்தவிகடன், சுட்டிவிகடன், குங்குமம், தினகரன், தமிழ் இந்து மற்றும் ஆங்கில நாளிதழ்களில் பசுமைநடை குறித்து வந்துள்ளது. மேலும், நீயா – நானா விருது, ரேடியோ மிர்ச்சி வழங்கிய மதுரையின் மாமனிதர்கள், சென்னை பெருவெள்ளத்தின் போது செயல்பட்ட சமூகக்குழுவிற்கான விருது என பசுமைநடையைத் தேடி விருதுகள் பல வரத்தொடங்கின.

குறிஞ்சிக்கூடல் – அகிம்சை நடை – தொன்மைநடை

பசுமைநடை செயல்பாடுகளால் உந்தப்பட்டு வழக்கறிஞர்கள் குடும்பத்தோடு வரலாற்றுத் தலங்களுக்குச் செல்லும் குறிஞ்சிக்கூடல், வடதமிழ்நாட்டில் அகிம்சை நடை, இலங்கையில் தொன்மைநடை போன்றவை தொடங்கப்பட்டன. அவர்களும் இதுபோல மாதம் ஒரு நாள் வரலாற்றுப் பயணமாக செல்கின்றனர்.

பசுமைநடையாக பயணித்த மலைகள் – தொல்தலங்கள் -குடைவரைகள் – மண்டபங்கள் – நீர்நிலைகள்

கீழக்குயில்குடி சமணமலை, கொங்கர்புளியங்குளம், முத்துப்பட்டி பெருமாள்மலை, விக்கிரமங்கலம் உண்டாங்கல்லுமலை, நடுமுதலைக்குளம், சித்தர்மலை, திருப்பரங்குன்றம், யானைமலை, திருவாதவூர், அரிட்டாபட்டி, மாங்குளம் மீனாட்சிபுரம், கருங்காலக்குடி, கீழவளவு, வரிச்சூர் குன்னத்தூர், அழகர்கோயில், திருவேடகம், பேரையூர், கூத்தியார்குண்டு சதுர்வேதிமங்கலம், சிவரக்கோட்டை, புதுமண்டபம், இராயகோபுரம், இராமாயணச்சாவடி, செல்லத்தம்மன் கோயில், புட்டுத்தோப்பு மண்டபம், வைகை மையமண்டபம், திருமலைநாயக்கர் மஹால், விளக்குத்தூண், பத்துத்தூண், கீழடி, கோவலன் பொட்டல், கோரிப்பாளையம் தர்ஹா, தேனூர் மண்டபம் என ஏராளமான இடங்களுக்கு பசுமைநடையாகச் சென்றிருக்கிறோம். அதுமட்டுமில்லாமல் மதுரையைத் தாண்டி கோவில்பட்டி கழுகுமலை, சங்கரன்கோயில், திருமலாபுரம், வீரசிகாமணி, புதுக்கோட்டை கொடும்பாளூர், குடுமியான்மலை, திருமயம், தாண்டிக்குடி என மேற்குத்தொடர்ச்சி மலைகள் வரை பசுமைநடைப் பயணம் நீண்டது.

விழாக்கள்

9வது வருடம் – 99 நடைகள் – 3 பெருவிழாக்கள்

பசுமைநடைப் பயணங்களில் 25 வது நடையை விருட்சத் திருவிழாவாகவும், 40 வது நடையை பாறைத் திருவிழாவாகவும், 50 வது நடையை இன்னீர் மன்றல் என நீர்த்திருவிழாவாகவும்  கீழக்குயில்குடி சமணமலையடிவாரத்தில் கொண்டாடினோம். இந்த விழாவில் தொல்லியல் அறிஞர்கள், வரலாற்றுப் பேராசிரியர்கள், எழுத்தாளர்கள், சமூகச் செயல்பாட்டாளர்கள் எனப் பலரும் கலந்து கொண்டு சிறப்புரையாற்றியுள்ளனர். ஆயிரத்திற்கும் மேலானோர் கலந்து கொண்டனர். குழந்தைகளுக்காக தனியாக நிகழ்ச்சிகளும் ஏற்பாடு செய்யப்பட்டு அவர்களுக்கு சான்றிதழ்களும் வழங்கப்பட்டன. பசுமைநடையிலிருந்து நாட்காட்டி கடந்த சில வருடங்களாக வெளியிடப்பட்டு வருகிறது.

பசுமைநடையின் மதுரை தகவல் மையம்

வரலாறு, தொல்லியல், கல்வெட்டுகள், நூலகம், இலக்கியம், வாசிப்பு என பல தலங்களில் எல்லோரையும் ஒருங்கிணைக்கும் களமாக பசுமைநடை மதுரை தகவல் மையத்தை நகரின் மையப்பகுதியான வடக்குசித்திரை வீதிக்கும் – வடக்காவணி மூல வீதிக்கும் நடுவில் அமைந்துள்ள மேலப்பட்டமார் தெருவில் தனது அலுவலகத்தை 2017ன் இறுதியில் தொடங்கியுள்ளது. மதுரை ஆர்வலர்கள் கலந்து கொண்டு விழாவை சிறப்பித்தனர்.

பசுமைநடையில் நீங்களும் கலந்து கொள்ள

உங்களுடைய அலைபேசி எண்களை எங்களுக்கு வழங்கினால் ஒவ்வொரு நடையின்போதும் குறுந்தகவல் உங்களுக்கு வரும். நீங்கள் எத்தனை பேர் வேண்டுமானாலும் நடையில் கலந்து கொள்ளலாம். ஆனால், இரண்டு நாட்களுக்கு முன்பு எத்தனை பேர் வருகிறீர்கள் என்பதை மட்டும் பசுமைநடை எண்ணுக்கு உறுதி செய்ய வேண்டும். அப்பொழுதுதான் அன்று காலை உணவை தயார் செய்வதற்கு வசதியாகயிருக்கும். பசுமைநடை அலைபேசி எண் – 97897 30105

தொல்லியல் திருவிழா

பசுமை நடையின் நூறாவது நடை தொல்லியல் திருவிழாவாக நிகழவிருக்கிறது. கீழக்குயில்குடி சமணமலையில் காலை பசுமை நடையும் மாலை உலகத் தமிழ்ச் சங்க வளாகத்தில் கீழடி குறித்த புகைப்படக் கண்காட்சியும், உரைநிகழ்வுகளும், புத்தக வெளியீடுகளும் நடைபெறுகிறது. எல்லோரும் குடும்பத்தோடும், சுற்றத்தோடும் வருக, வருகவென அன்போடு அழைக்கிறோம்.

Advertisements

மனசு போல வாழ்க்கை – டாக்டர்.ஆர்.கார்த்திகேயன்

மனசு போல வாழ்க்கை என்ற ஒற்றைச் சொல்லே இந்நூலையும், நம் மனநிலையில் மாற்ற என்ன செய்ய வேண்டுமென்பதையும் சொல்லிவிடுகிறது. தமிழ் இந்து நாளிதழில் செவ்வாய்தோறும் வெற்றிக்கொடிகட்டு இணைப்பு பகுதியில் நாலு மாதங்கள் தொடராக வந்த பகுதிதான் மனசு போல வாழ்க்கை. இத்தொடர் வந்தபோது தொடர்ந்து விரும்பி வாசித்து வந்தேன்.

நாம் நல்லதை நினைக்கும் போது நல்லதே நினைக்கும்.அதேபோல கெட்டது நடந்துவிடக்கூடாது என்ற எண்ணமே கெட்டதை நிகழ்த்தி விடுகிறது என்பதையும்தெளிவாகச் சொல்கிறார் உளவியலாளர் ஆர்.கார்த்திகேயன். இந்நூலின் வாயிலாக பல்வேறு விதமானஉள-நல சிகிச்சைகளை எடுத்துரைக்கிறார். குறிப்பாக அபர்மேசன் எனும் நேர்மறை சொற்றொடரைமந்திரம் போல உச்சரிக்கும் முறை. இதன் மூலம் நம்முடைய மனம், உடல், மற்றவர்களோடான பிரச்சனைகளைத்தீர்க்கும் விதத்தை கூறுகிறார். நமக்கான அபர்மேசன் சொற்றொடரை எப்படி உருவாக்குவது என எளிமையாக சொல்லித் தருகிறார்.

முதலில் அதில் நான் அல்லது என் என்ற தன்னிலை வார்த்தை அவசியம் இருக்க வேண்டும். அதற்கடுத்து நேர்மறையான வினைச்சொல் ஒன்றோ அதற்கு மேலோ இருக்க வேண்டும். முக்கியமாக நிகழ்காலத்தில் நடப்பது போல இறுதிச் சொல் அமைய வேண்டும். உதாரணமாக ‘நான் என்னை விரும்பி ஏற்றுக் கொள்கிறேன்’. இதில் இந்த மூன்று விதியும் ஒருங்கே வந்திருப்பதைக் காணலாம். அதேபோல நான் பணக்காரன் ஆவேன் என்று சொல்லாமல் நான் பணவரவைத் தொடர்ந்து பெற்று வருகிறேன் என்று சொல்வது நல்ல பலனளிக்கும்.

இந்த அபர்மேசன் சொற்றொடரைத் தொடர்ந்து சொல்லுவதோடு, எழுதி வரும்போது எண்ணத்தில், உணர்வுகளில் மாற்றம் ஏற்படும்போது மனதில் அமைதி கிடைக்கும். இந்நூலில் பல்வேறு விதமான பிரச்சனைகளுக்குமான அபர்மேசன்களை ஒருங்கே இப்பதிவில் தொகுத்திருக்கிறேன்.

சிக்கலான தருணங்களில் நாம் சொல்ல வேண்டியது, “நான் வாழ்க்கையின் வழிமுறையை நம்புகிறேன்”. அதேபோல நோய் நீங்க நாம் சொல்ல வேண்டியது “______________ காரணமான என் எண்ணங்களையும், உணர்வுகளையும் நான் முற்றிலுமாக வெளியேற்றுகிறேன்” கோடிட்ட இடத்தில் உங்கள் நோய் குறைபாடை எழுதிக் கொள்ளுங்கள். உதாரணமாக வயிற்றுக்கோளாறு காரணமான என் எண்ணங்களையும் உணர்வுகளையும் நான் முற்றிலுமாக வெளியேற்றுகிறேன்.

உறவுகளில் சிக்கல் ஏற்படுவதற்கு முக்கிய காரணமே எதிர்பார்ப்புதான். அதற்கு “நான் என் மகன் பற்றிய எல்லா எதிர்பார்ப்புகளையும் வெளியேற்றுகிறேன்” மேலும், “நான் என் பிள்ளையை நிபந்தனையில்லாமல் ஏற்றுக்கொள்கிறேன்” என்றும் சொல்லலாம்.

நன்றியுணர்வின் மேன்மையை ஒரு கட்டுரையில் குறிப்பிடுகிறார். நாம் நமக்கு கிடைத்திருக்கும் ஒவ்வொரு விசயத்திற்கு பின்னாளும் உள்ள பலரது உழைப்பை எண்ணும்போது நாம் நிச்சயமாக நன்றியுணர்வோடு இருக்க வேண்டியதன் அவசியம் புரியும்.

கோபத்தை கட்டுப்படுத்த, எதிர்மறையான எண்ணங்களை மாற்ற என பல்வேறு விசயங்களை இக்கட்டுரைகளில் பேசுகிறார். மன்னிப்பு குறித்த கட்டுரையில் எல்லோரையும் மன்னிப்பதன் மூலம் நமக்கு அமைதி கிடைப்பதைக் குறித்துச் சொல்கிறார். “என் வாழ்க்கையில் என்னை காயப்படுத்திய அனைவரையும் மனமார மன்னிக்கிறேன்” என்று சொல்லலாம். அன்பும் ஏற்றுக் கொள்ளுதலும் கொண்ட வாழ்க்கையில் தோல்வியில்லை, ஏமாற்றம் இல்லை என்ற கருத்தை இந்நூலில் இருந்து பின்பற்றி மகிழ்வோடு வாழத் தொடங்கினால் மனசு போல வாழ்க்கை, மகிழ்ச்சியான வாழ்க்கை.

கீழடி நான்காவது கட்ட அகழாய்வு

தமிழகத்தில் நடந்த அகழாய்வுகளில் பெரும்பாலானவை ஈம எச்சங்கள் கிடைக்கும் புதைவிடங்களாக இருந்த நிலையில் இதுவரை கிடைக்காத அளவுக்கு ஒரு பெரிய பரப்பில் மக்கள் வாழ்ந்த கட்டிடப்பகுதிகளடங்கிய ஒரு வாழ்விடத் தளமாகக் கிடைத்து பெரும் பரபரப்பை ஏற்படுத்தியது, கீழடி.

கீழடி பசுமைநடைக்கு எப்போதும்போல முந்நூறுக்கும் அதிகமானோர் வந்திருந்தனர். எல்லோரும் தெப்பக்குளத்திலிருந்து கீழடி நோக்கிச் சென்றோம். தென்னந்தோப்பிற்கு வெளியே வாகனங்களை நிறுத்திவிட்டு அகழாய்வுத் தளத்தை நோக்கி நடக்கத் தொடங்கினோம். கீழடி அகழாய்வுக்குழிகளின் அருகே ஒரு மரத்தடியில் கூடினோம்.

செப்டெம்பர் 2018-இலிருந்து நான்காம் கட்ட அகழாய்வில் ஈடுபட்டுவரும் எழுவர் குழுவில் ஒரு அகழாய்வாளரான ஆசைத்தம்பி அவர்கள் இந்த இடத்தில் கிடைத்த பொருட்கள் குறித்தும் தொல்லியல்துறையின் பணிகள் குறித்தும் விரிவாகப் பேசினார். இவர் இத்துறைக்கு வருவதற்கு முன் தமிழாசிரியராகப் பணியாற்றியவர். சங்க இலக்கியப் பாடல்களில் உள்ள சான்றுகளை மேற்கோள் காட்டிப் பேசியதோடு, அகழாய்வுப் பொருட்களைப் பற்றி பேசும்போது நெகிழ்வோடு பேசினார்.

தமிழ்நாடு அரசின் தொல்லியல் துறை இதுவரை 39க்கும் மேற்பட்ட இடங்களில் அகழாய்வுகள் மேற்கொண்டுள்ளது. இவை போக, நினைவுச்சின்னங்களைப் பராமரித்தல், கல்வெட்டுகளைப் படியெடுத்தல், பதிப்பித்தல் போன்ற பணிகளையும் தமிழ்நாடு அரசு தொல்லியல்துறை தொடர்ந்து செய்து வருகிறது.

கீழடியைப் பொறுத்தவரை அதன் முக்கியத்துவம் என்னவென்று பார்ப்போம். தமிழ் நிலத்தில் இதுவரை நடந்த பல ஆய்வுகளில், வாழ்விடப் பகுதிகள் கிடைக்கவில்லை என்று சொல்லமுடியாது; இருந்தாலும் மக்கள் வாழ்ந்ததைக் குறிக்கும் ஈமச்சின்னங்கள் போன்ற சான்றுகளே அதிகம் கிடைத்திருக்கின்றன. அழகன்குளம், பூம்புகார், அரிக்கமேடு போன்ற துறைமுகப் பகுதிகளில் அகழாய்வுகள் நடந்துள்ளன.  அதன் வழியாக மக்கள் வாழ்விடப் பகுதிகள் அருகில் இருந்தது என அறியலாம். ஆனால், மக்கள் வாழ்ந்த கட்டிடப் பகுதிகள் கடந்த 50-60 வருடங்களில் தமிழகத்தில் கிடைக்கவில்லை. கீழடியில் பிரமிக்கத்தக்க வகையில் 110 ஏக்கர் பரப்பளவில் மக்கள் வாழ்ந்த கட்டிடங்களை உள்ளடக்கிய இந்த தொல்லியல் மேடு கிடைத்தது.

அ.முத்துக்கிருஷ்ணன் சொன்னது போல வைகையாற்று நாகரிகத்தின் தொல்லியல் எச்சங்களைத் தேடுகிற exploration என்கிற அந்த மேற்பரப்பு ஆய்வு எப்படி நடந்ததென்றால் வைகைக்கு வடகரையிலும், தென்கரையிலும் எட்டெட்டு கிலோமீட்டர் தொலைவில் கிராமம் கிராமமாக நடந்தே போய் பார்ப்பது. மேற்பரப்பில் பானையோடுகள், மணிகள் போன்ற தடயங்கள் கிடைக்கும். அவற்றோடு அக/புறச் சான்றுகளான இலக்கியச் சான்றுகள், கல்வெட்டுச் சான்றுகளைத் தொடர்புப்படுத்திப் பார்க்கலாம். இந்த இடத்தைப் பொறுத்தவரை கூட கொந்தகை, கீழடி இரண்டு கிராமங்களிலும் 11-13ம் நூற்றாண்டைச் சேர்ந்த மூன்று கோயில்கள் உள்ளன. இதில் குந்திதேவிச் சதுர்வேதிமங்கலம் என்ற குறிப்பு கல்வெட்டுக்களில் காணப்படுகிறது. பாண்டியர் காலத்தைச் சேர்ந்த கல்வெட்டுகள். இப்பகுதிகள் ஆயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முன்பே குடியிருப்புப் பகுதிகளாக இருப்பதற்கான வலுவான சான்றுகளாக உள்ளன.

மேற்பரப்பு ஆய்வில் ஒரு தொல்லியல் மேடு (archaeological mound) கிடைத்தபிறகு சமஉயர வரைபடம் தயாரிக்கும் contour survey மேற்கொள்வோம். அதன்படி மேடான இடத்திலிருந்து சரிவான இடம் நோக்கி ஆய்வுக்குழிகளை அமைப்போம். நாம் இப்போது அமர்ந்திருக்கும் இடந்தான் இந்த 110 ஏக்கர் தொல்லியல் மேட்டில் உயரமான பகுதி. உங்கள் இடதுபுறந்தான் முதன்முதலில் ஆய்வுக்குழிகள் வெட்டப்பட்டன. முதலில் உறைகிணறுகளும், பானையோடுகளும் கிடைத்தன. பிறகு அக்குழிகளை விரிவாக்கம் செய்தபோது கிழக்கு மேற்காக ஒன்றரை ஏக்கர் பரப்பளவில் ஒரு மாபெரும் கட்டிடப்பகுதியும் கிடைத்தது.

தொல்லியல் ஆய்வு நடைமுறைகளைப் பற்றி இன்னும் விளக்கவேண்டியுள்ளது. ஒரேயடியாக மேடு முழுவதையும் மொத்தமாகத் தோண்டிவிட முடியாது. 10க்கு 10 என்ற அளவில் அகழாய்வுக்குழிகள் அமைக்கப்படுகின்றன. ஆய்வுக்குழிகளை அமைப்பதற்கென்று சில உலகளாவிய விதிமுறைகள் உள்ளன.  ஒவ்வொரு முறையும் 2-3 செமீக்கு மேல் கொத்தக்கூடாது. அங்குலம் அங்குலமாக கிடைக்கும் பொருட்களை ஆவணப்படுத்த வேண்டும். ஒரு குழியில் கிடைக்கும் பொருட்களை வைத்துதான் அடுத்த குழியை எங்கு எடுப்பது என்று முடிவெடுப்போம். உள்ளுணர்வின் உதவியும் தேவை.

தமிழகத்தில் ஆய்வுக்குழிகளைத் தோண்டுவதற்கான அனுமதி ஜனவரி மாதம் தொடங்கி மழைக்காலம் துவங்குகிற செப்டம்பர் மாதம் வரை கொடுக்கப்படுகிறது. செப்டம்பர் மாதம் அகழாய்வுக் குழிகளை மூடிவிடுவதுதான் வழக்கம். அவற்றை மூடிவிடுவதுதான் பாதுகாப்பு. கண்டெடுத்த தொல்லெச்சங்களை திறந்த வெளியில் வைத்தால் பருவகால மாற்றங்களால் அவை சேதமடைய வாய்ப்புள்ளது. மனிதர்கள் பாழ்படுத்தவும் வாய்ப்புண்டு. அதுபோக, தனியார் இடமாக இருந்தால் மூடித் தந்துவிடுவோம் என்று சொல்லித்தான் ஒப்பந்தமே போடப்படுகிறது. இந்திய அளவிலேயேகூட மூடப்படாத அகழாய்வு இடங்கள் மிகக்குறைவு. சிந்து சமவெளி அகழாய்வில் கொஞ்ச இடங்களில் – எங்கு வசதிப்படுகிறதோ அங்கு – மூடாமல் வைத்திருக்கிறார்கள். தமிழ்நாடு தொல்லியல் துறையைப் பொறுத்தவரை கங்கைகொண்டசோழபுரத்தில் மாளிகைமேடு என்ற பகுதி அவ்வாறு விடப்பட்டுள்ளது.

நான்காவது கட்டமாக கீழடியில் இந்த அகழாய்வு நடந்தாலும் தமிழ்நாடு அரசு தொல்லியல் துறைக்கு இது முதல் கட்டம்.

இதில் மிகப்பெரிய கருப்பு சிவப்பு பானையொன்று கிடைத்தது. எத்தனை பானை விளிம்புகள் கிடைக்கின்றன என்பதை வைத்து அது என்னமாதிரியான இடம் என்று கணிக்கலாம். உதாரணமாக நான்கு ஐந்து விளிம்புகள் கிடைத்தால் ஒரு பத்து பேர் கொண்ட வீடு எனலாம். ஒரே இடத்தில் 50க்கும் மேற்பட்ட பானையோட்டு விளிம்புகள் கிடைக்கும்போது அது ஒரு சேமிப்புக் கிடங்கு போலத் தோன்றுகிறது. மணிகள் தயாரிக்கும் தொழில், துணிகளுக்குச் சாயமேற்றும் தொழில், அதைச் சார்ந்து வாழ்வோரின் வசிப்பிடங்கள் என ஒரு முன்னேறிய நகர நாகரிகமாக கீழடி உள்ளது. முந்தைய கட்டங்களில் கிடைத்த பொருட்களைத் தேதியிடல் செய்யும்போது அவை 2300 ஆண்டுகளுக்கு முற்பட்ட சங்க காலத்தைச் சேர்ந்தவை எனத் தெரிய வருகிறது.

பெரிய வட்டை (bowl) பற்றிச் சொன்னேன். கருப்பு சிவப்பு ஓட்டாலான இவ்வளவு பெரிய கலயம் இதுவரை இந்தியாவில் கிடைத்ததில்லை.  அதியமான் அவ்வைக்கு ‘நாட்படு தேறல்’ கொடுத்து விருந்தோம்பியதைப் போல உயர்குடி மக்கள் மது விருந்து நடத்தி உண்டாட்டு கொண்டாடியதைக் காட்டுவதாக இந்தக் கலயம் உள்ளது. இதை ஒரு முக்கியமான கண்டெடுப்பாகக் கருதுகிறோம்.

கருப்பு சிவப்புப் பானையோடுகளைச் செய்யும் தொழில்நுட்பம் மிகவும் மேம்பட்டது. வைக்கும் பொருட்களோடு வினைபுரியாத வகையில் உட்புறம் கருப்பாகவும், வெளிப்புறம் பளபளப்பாகச் சிவந்தும் இருக்கும். மெல்லிய இழைகளைக் கொண்ட புற்களை நிரப்பி பாண்டத்தை ‘கவிழ்த்து வைத்துச் சுடுதல்’ என்ற inverted firing முறையில் இதைச் செய்திருக்கிறார்கள். அலங்காரங்களும் செய்திருக்கிறார்கள். இத்தனை ஆண்டுகளுக்குப் பின்பும் அவை நிறம் மங்காமல் உயர் வேலைப்பாட்டுடன் இருக்கின்றன.

சிறியதும் பெரியதுவுமாக மீன் சின்னங்கள் கொண்ட பானையோடுகள் கிடைத்துள்ளன. அத்தகைய சிலவற்றை முழுவதுமாகத் தோண்டாமல் in situ – ஆக அப்படியே விட்டிருக்கிறோம். அழகன் குளத்தில் படகுச் சின்னம் பொறித்த பானையோடு கிடைத்ததைப் போல இது முக்கியத்துவம் வாய்ந்தது.

வட இந்தியாவில் நிறையவும் தென்னிந்தியாவில் அரிதாகவும் கிடைக்கக் கூடிய சாம்பல் நிறப் பாண்டம் வளையத்தோடு முழுமையாகக் கிடைத்துள்ளது.

கீழடுக்குகளில் கீறல்கள்/ குறியீடுகள் (graffiti marks) கொண்ட ஓடுகளும், அதற்குமேல் திசன், ஆதன் போன்ற தமிழ் பிராமி எழுத்துக்கள் பொறித்த 16க்கும் மேற்பட்ட பானையோடுகளும் கிடைத்துள்ளன.

முதல் அகழாய்வுக்குழியில் ஒரு உறைகிணறும், இரண்டாவது குழியில் 13 உறை கிணறுகளும் (ring well) கிடைத்திருக்கின்றன. ஒரே இடத்தில் ஒன்றரை மீட்டர் ஆழத்தில் ஒரு உறைகிணறு கிடைத்துள்ளது. நான்கு மீட்டர் ஆழத்திலும் உறைகிணறுகள் கிடைத்துள்ளன. இது இரு குடியேற்றங்கள் இருந்திருப்பதைக் காட்டுகிறது. காலத்தால் முற்பட்ட ஒரு குடியேற்றம் சில காரணங்களால் மண்மூடிப்போக மீள்குடியேற்றம் ஒன்று நிகழ்ந்திருப்பதை இது காட்டுகிறது. சங்க காலம் தொட்டு கிட்டத்தட்ட 14ஆம் நூற்றாண்டு வரை ஒரு தொடர்ச்சியைக் காண்கிறோம்.

வெள்ளி நாணயம் ஒன்று கிடைத்திருக்கிறது. இதில் குறியீடுகள் ஏதும் இல்லாவிட்டாலும் சதுர வடிவிலான அதன் வடிவத்தையும் அதன் அளவையும் வைத்து பாண்டியர்களுடையதாக இருக்கலாம் என்று ஊகிக்கிறோம். இன்னும் கொஞ்சம் நாணயங்கள் கிடைத்திருக்கின்றன. தொடர்ந்து ஆய்வும் ஆவணப்படுத்தலும் நடக்கின்றன.

ஒன்றரை மீட்டர் ஆழத்தில் தங்கத்தினாலான ஆறேழு பொருட்கள் கிடைத்துள்ளன. தங்கத்திலான தோடுகள், தொங்குதாலிகள் (pendent), காதில் மாட்டக்கூடிய வளையங்கள், பித்தான்கள் (button) கிடைத்துள்ளன. யானைத் தந்தத்திலான சீப்புகள், பிறபொருட்கள் கிடைத்துள்ளன. விலங்குகளின் எலும்புகளால் செய்யப்பட்ட அம்பு முனைகள் கிடைத்துள்ளன.

பெரிய விலங்கு ஒன்றின் முழுமையான எலும்புக்கூட்டு புதைபடிவம் ஒன்று கிடைத்துள்ளது.

காடிகள் கொண்ட கூரை ஓடுகள் (grooved roof tiles) பயன்படுத்தப்பட்டு இருக்கின்றன. அதில் கயிறு வைத்து கழிகளில் கட்டுவதற்கு ஏற்ப இரண்டு துளைகள் உள்ளன. கழிகள் ஊன்றுவதற்கான குழிகளும் கண்டறியப்பட்டுள்ளது. கட்டுமானத் தொழில்நுட்பத்தில் அவர்களது அறிவிற்கான சான்று.

காடியுடன் கூடிய கூரை ஓடு ஒன்றில் அதைச் செய்த முப்பாட்டன் அல்லது பாட்டியின் கை அச்சும் பதிந்துள்ளது. இரண்டாயிரம் ஆண்டுக்குப் பிறகு அதை நாம் தொடுகிறோம் என்பது புல்லரிப்பைத் தருகிறது.  

குயவுத்தொழில் நடந்ததற்கான சான்றாக சுடுமண் பொம்மைகள் செய்யும் அச்சு (mould) கிடைத்துள்ளது. அந்த அச்சில் செய்த சுடுமண் பொம்மையும் கிடைத்துள்ளது. இவை மந்திரம், சடங்குகளுக்குப் பயன்பட்டிருக்கலாம்.

இரும்புக் கட்டி ஒன்று கிடைத்துள்ளது. இரும்புக் காலத்திற்குப் பிறகு தமிழகத்தில் செம்புக்காலம் அதிக அளவில் இல்லை என்ற கருத்தைப் பொய்ப்பிக்கும் வகையில் கண்ணுக்கு மைதீட்டக் கூடிய செம்புக்கம்பி கிடைத்துள்ளது.

கண்ணாடியை உருக்கி மணிகள் தயாரிக்க ஊதுஉலைகள் இருந்திருக்கின்றன. வெவ்வேறு வெப்பநிலைகளில் வெவ்வேறு வண்ணங்களிலான மணிகள் தயாரிக்கும் நுட்பம் மிகுந்ததாக கண்ணாடிப் பொருட்கள் தயாரிக்கும் தொழில் இருந்துள்ளது. கடுகு அளவேயான மணியிலிருந்து மிகப்பெரியது வரை வெவ்வேறு பாசிமணிகள் கிடைக்கின்றன.  ஒரே இடத்தில் குவியலாக 300 க்கும் மேலான மணிகள் கிடைத்துள்ளன.

பானை ஓட்டுச் சில்லுகள் விளையாட்டுப் பொருட்களாகவும், எடைக்கற்களாகவும் பயன்படத்தக்கவகையில் செதுக்கப்பட்டுள்ளன.

நாகரீக வளர்ச்சியின் அடிப்படையான சக்கரங்கள் கிடைத்துள்ளன. பானைகளுக்கு வண்ணந்தீட்டுவதற்கான இலச்சினைகள் (emblem) கிடைத்துள்ளன. நெசவுத் தொழில் இப்பகுதியில் நடந்திருப்பதற்கு சான்றாக பருத்தியிலிருந்து நூலைப் பிரிப்பதற்கான நூற்புக்கதிர்கள் (தக்ளி, spindle-whorl) நிறைய கிடைத்துள்ளன.

மண்ணில் செய்தது முதல் தந்தந்தில் செய்தது வரையான விளையாட்டுச்சாமான்கள், பகடைகள் கிடைத்துள்ளன. இப்பகுதியில் கிடைக்காததான ‘அகேட்’ என்ற பொருளாலான சாமான்கள் உள்ளன. இறக்குமதி செய்யும் அளவுக்கான செல்வச்செழிப்பை இது காட்டுகிறது.

நான்காவது கட்ட அகழாய்வில் இவ்வாறு 5000க்கும் மேற்பட்ட பொருட்கள் கீழடி அகழாய்விலிருந்து கண்டறியப்பட்டுள்ளன.

அகழாய்வாளர் ஆசைத்தம்பியின் ஆசை தம்பிதான் நமது பசுமைநடை நண்பர் உதயகுமார். ஆசைத்தம்பி அவர்களின் உரைக்குப் பின் உதயகுமார் தன் அண்ணன் தொல்லியல்துறைக்கு வருவதற்கு முன்பிருந்தே தான் இதில் ஆர்வமாக உள்ளதை தன்னிலை விளக்கமாக கூறினார்.

முன்னதாக அங்கு பசுமைநடை அமைப்பாளர், கீழடியின் புகழை உலக அரங்குகளில் எடுத்துரைத்து வந்த எழுத்தாளர் அ.முத்துக்கிருஷ்ணன் கீழடியைத் தொல்லியல்துறை கண்டடைந்ததைப் பற்றிப் பேசினார்:

மதுரை மக்களின் வரலாற்று மீதான ஆர்வமே தொடர்ந்து நம்மைப் பயணிக்க வைக்கிறது. தமிழரிடையே இன்று கீழடி அளவுக்குப் புகழ்பெற்ற அகழாய்வுத் தளம் வேறில்லை. இதுவரை தமிழகத்தில் நடந்த அகழாய்வுகளில் ஈம எச்சங்கள் முதல் கல் ஆயுதங்கள் வரை பல முக்கிய தடயங்கள் கிடைத்துள்ளன என்றாலும் பெரும்பாலானவை burial sites எனப்படும் புதைவிடங்களாக இருந்த நிலையில் கீழடி மிகப்பெரிய வாழ்விடத் தளமாக (habitation site) கிடைத்துள்ளது.

வைகைநதிக்கரை நாகரிகத்திற்கான தேடுதலில், வைகையாறு உருவாகும் மேற்குத் தொடர்ச்சி மலையிலிருந்து கடலில் கலக்கும் இராமநாதபுரம் மாவட்டம் வரையுள்ள 256 கிலோமீட்டர் நீளத்துக்கு ஆற்றின் இருமருங்கிலும் எட்டு எட்டு கிலோமீட்டர் தொலைவுக்குள் உள்ள கிராமங்களுக்குச் சென்று வீட்டிற்கு வானம் தோண்டும்போதோ, உழவுப்பணிகளின் போதோ ஏதேனும் மட்பாண்டங்கள் கிடைத்ததா? விசித்திரமான பொருட்கள் கிடைத்தா? என்று கேள்விகளோடு மக்களைச் சந்தித்து கேட்டறிந்தனர். இதில் 256 கிலோமீட்டரில் 293 இடங்கள் கிடைத்தன. மத்திய அரசாங்கத்தின் தொல்லியல் துறையால் செய்யப்பட்ட இந்த தேடுதல் வேட்டையில் 170 புதிய, குறிப்பிட்ட இடங்கள் இருந்தன. அவற்றிலிருந்து 18 இடங்கள்/ 9/ 3 இடங்கள் என்று  வடிகட்டி வடிகட்டி கடைசியாகக் கீழடியில் உள்ள பள்ளிச்சந்தை திடலில் அகழ்வாய்வுகள் தொடங்கின. அதிகம் பாதிக்கப்படாத ஒரு மண்மேடாக (undisturbed mound) இந்த இடம் கிடைத்தது. வரலாற்றுக்காலம் தொடங்கி இன்று வரை வேளாண் நடவடிக்கை தவிர மற்றபடி மக்களால் அதிகமாகத் தொந்தரவு செய்யப்படாத இடமாக, இந்த இடம் அப்படியே கிடைத்தது. இந்த இடம் குறித்து தொடர்ந்து பேசி, தொல்லியல்துறையை அழைத்துவந்தவர் என இவ்வூரில் வசிக்கக்கூடிய ஓய்வுபெற்ற ஆசிரியர் பாலசுப்பிரமணியம் அவர்களைச் சொல்லலாம்.

இந்த இடத்தில் மூன்று கட்ட அகழாய்வுகள் மத்திய அரசின் இந்தியத் தொல்லியல் ஆய்வகத்தால் செய்யப்பட்டது. நான்காவது கட்ட அகழாய்வு தமிழ்நாடு அரசு தொல்லியல் துறையால் செய்யப்பட்டது.

பேராசிரியர் சுந்தர்காளி கீழடியின் சிறப்புகளை, அகழாய்வுத் தகவல்களை விரிவாகக் கூறினார்.

எல்லோரும் அகழாய்வுக்குழிகளைப் பார்த்து வியந்தனர். தென்னந்தோப்பில் எல்லோருக்கும் காலைச் சிற்றுண்டி வழங்கப்பட்டது. பசுமைநடை ஒருங்கிணைப்பாளர்களில் ஒருவரான சரணவன் அவர்களின் மகன் சர்வேஸ்வரன் பிறந்த நாள் கீழடியில் பசுமைநடையாளர்களால் கொண்டாடப்பட்டது. கீழடியை விட்டு வர மனமே இல்லாமல் கிளம்பினோம்.

 

கோடுகள் இல்லாத வரைபடம் – எஸ்.ராமகிருஷ்ணன்

வாசிக்க, வாசிக்க பெருவியப்பும், நாமும் இதுபோல பயணிக்க முடியாதா என்ற ஏக்கத்தையும் கொடுத்தது எஸ்.ரா.வின் கோடுகள் இல்லாத வரைபடம். உலகை சுற்றி வந்த பயணிகளைக் குறித்த கட்டுரைத் தொகுப்பு இந்நூல். இந்நூலில் கடலோடிகளாக இந்தியா வந்த மார்க்கோபோலோ, வாஸ்கோடகாமா, அல்பெர்க்யூ குறித்து எழுதியிருக்கிறார். மேலும், பௌத்த ஞானத்தை தேடி வந்த யுவாங் சுவாங், கஜினி முகமது காலத்தில் வந்த அல்பெருனி போன்ற அறிஞர்களைப் பற்றி அறியும்போது ஆச்சர்யமாகயிருக்கிறது. இந்த நூல் வாயிலாக எனக்கு பிடித்த இரண்டு பேர் என்றால் சமகாலப் பயணிகளான சதீஸ்குமாரும், லுடோவிக் ஹப்ளரும்தான்.

பெட்ரெண்ட் ரஸ்ஸல் அணு ஆயுதத்திற்கு எதிராக குரல்கொடுத்து சிறை சென்ற போது அவருக்கு ஆதரவாக இந்தியாவிலிருந்து கிளம்பி அமெரிக்கா வரை நடைபயணம் சென்ற சதீஸ்குமாரும் அவரது நண்பரும் பற்றி வாசித்த போது ஏற்பட்ட வியப்பு சொல்லி மாளாது.

உலக சமாதானத்தை வலியுறுத்தி இந்தியாவில் காந்தி சமாதியில் தொடங்கிய பயணம் எட்டாயிரம் மைல் கடந்து அமெரிக்காவில் கென்னடி சமாதியில் முடிவடைந்திருக்கிறது. இவரது பயணத்தை A Path without Destination என்ற நூலாக எழுதியிருக்கிறார். இதை யாராவது தமிழில் மொழிபெயர்த்தால் நன்றாக இருக்கும். இந்தியா, பாகிஸ்தான், ஆப்கானிஸ்தான்,  ரஷ்யா, போலந்து, ஜெர்மனி, பெல்ஜியம், பிரான்ஸ், இங்கிலாந்து வழியாக அமெரிக்கா சென்ற பயணத்தின் வாயிலாக பல மனிதர்களை சந்தித்து உரையாடியிருக்கிறார்கள். சதீஸ்குமார் தன் பயணத்தின் வாயிலாக சொல்லும் மூன்று விசயங்களை நாம் பின்பற்றலாம். Caring, Sharing, Daring.

லிப்ட் கேட்டே உலகத்தைச் சுற்றி வர முடியுமா என்ற கேள்விக்கு முடியும் என சாத்தியப்படுத்தியிருக்கிறார் லுடோவிக் ஹப்லர். 59 நாடுகள், 17 லட்சம் கிலோமீட்டர்களை 1825 நாட்களில் கார், டிரக், படகு, ஒட்டகம் என பல வாகனங்களில் லிப்ட் கேட்டே பயணித்திருக்கிறார். சாகச மனநிலையும், நம்பிக்கையுமே இப்பயணத்தை சாத்தியப்படுத்தியது எனலாம். அவர் இந்திய மக்களிடையே பிடித்த மற்றும் பிடிக்காத விஷயங்களை பட்டியலிட்டு இருகிகறார். பிடிக்காத விஷயங்களை நேர்மையோடு ஒப்புக்கொண்டு நாம் மாற்றிக் கொள்ள வேண்டும். அந்த பயணத்தின் ஊடாக ஹப்லர் திபெத்திலிருந்து 2000 மைல் பயணிக்கும் துறவிகளைக் கண்டு வியக்கிறார். அவர்கள் ஒவ்வொரு அடிக்கும் பூமியை தலையால் தொட்டு வணங்கியபடி பயணிப்பவர்கள். எவ்வளவு பொறுமையும், மன வலிமையும் வேண்டும்!

யுவாங் சுவாங் குறித்து பாடப்புத்தகங்களில் படித்திருப்போம். ஆனால், அவர் பௌத்த ஞானத்தை பெறுவதற்காக அலைந்த வரலாற்றை இந்த புத்தகத்திலேயே விரிவாக அறிந்தேன். பத்தாயிரம் மாணவர்கள், ஆயிரத்தி ஐநூறு ஆசிரியர்களுடன் இயங்கிய நாலாந்தா பல்கலைகழகத்தில் யோக சாஸ்திரங்களை கற்றிருக்கிறார், புத்தர் பிறந்த லும்பினிக்கு சென்றிருக்கிறார், 74 புத்தகங்களை மொழிபெயர்த்திருக்கிறார் யுவாங் சுவாங்.

கேரளாவின் வாசனைத் திரவியங்கள் கடல்கடந்து கடலோடிகளை இழுத்திருக்கிறது. அல்பெர்க்யூ, வாஸ்கோடகாமா எல்லாம் கேரளத்திற்கு வந்த பயணிகள் மட்டுமல்ல, தங்கள் அதிகாரத்தால் கேரளத்தை ஆளவும் முயன்றவர்கள். இருவரும் இந்தியாவில்தான் இறந்திருக்கிறார்கள் என்பது வேறுவிசயம். போர்த்துகீசியர்களால் இந்தியாவிற்கு அறிமுகமான விசயங்கள் ஏராளம்.

இபின்பதூதா, புனிதப் பயணமாக மெக்கா சென்ற இவர் அங்கிருந்து பல நாடுகளுக்குப் பயணித்திருக்கிறார். துக்ளக் காலத்தில் இந்தியாவிற்கு வந்திருக்கிறார். அவரது நெருங்கிய நண்பராக நீதிப்பொறுப்பை ஏற்றிருக்கிறார். அல்பெரூனி கஜினிமுகமது காலத்தில் வந்த கல்வியாளர், அறிஞர். இவரது குறிப்புகள் வாயிலாக அக்காலத்தில் நிலவிய சாதிய ஒடுக்குமுறை, பெண்களின் வாழ்க்கை, கோயில் கட்டிடக்கலையை அறிந்து கொள்ள முடிகிறது.

எவரெஸ்ட் மலைச்சிகரத்தில் ஹிலாரியுடன் ஏறிய டென்சிங் பற்றி அறியும்போது இமயமலைப்பகுதியில் வாழும் ஷெர்பா இன மக்களைப் பற்றி தெரிந்துகொள்ள முடிகிறது. பனிக்கரடி போல அம்மலையில் வாழ்வதற்கு ஏற்ற உடலமைப்பைக் கொண்டவர்கள். கடுமையான உழைப்பாளிகள் ஷெர்பா இனமக்கள். டென்சிங் தன் மகளிடமிருந்து கொண்டு சென்ற ஒரு பேனா எவரெஸ்டின் உச்சியில் உள்ளதென்பதை அறியும்போது உற்சாகமாகயிருக்கிறது. உலகின் உயர்ந்த இடத்தில் உறைந்திருக்கும் பேனா. வடதுருவப் பகுதிகளை நோக்கி பயணித்த ராபர்ட் ப்யூரியின் சாகசப் பயணம் எஸ்கிமோக்களைப் பற்றிச் சொல்கிறது. மூதாதையர்கள் ஆவிகளாக வழிநடத்துவார்கள் என்ற நம்பிக்கை, பனிச்சறுக்கு வண்டி பற்றியெல்லாம் தெரிந்து கொள்ள உதவுகிறது.

கோடுகள் இல்லாத வரைபடம் வாசித்து முடித்ததும் எங்கேனும் பயணிக்க வேண்டும், புதிய இடங்களை, மக்களைப் பார்க்க வேண்டுமென்ற ஆவல் எழுவது எஸ்.ரா.வின் எழுத்து செய்த மாயம் எனலாம். இந்தியாவெங்கும் குறுக்கும் நெடுக்குமாக பயணிக்க வேண்டுமென்ற ஆவலை காலம் நிறைவேற்றும் என்ற நம்பிக்கையுடன் புத்தகங்களினூடாக பயணிக்கிறேன்.

தேசாந்திரி பதிப்பக வெளியீடு, விலை 75 ரூபாய்

கோபல்ல கிராமம்

இளம்பிராயத்தில் நகரத்திலிருந்து பிடுங்கி கிராமத்தில் நடப்பட்ட ஒட்டுக்கன்று நான். 1990களின் தொடக்கத்திலிருந்து இன்று வரை வாழ்வு கிராமத்தினூடே பிணைந்திருக்கிறது. கிராமம் தனது ஆணி வேரை (விவசாயம், மருத்துவம், விளையாட்டு) கொஞ்சம் கொஞ்சமாக மறந்து நவீன மாயையில் இன்று சிக்கி வரும் வேளையிலும், அதன் சல்லி வேர்கள் (சாதிகள்) கிளைகளாக பெருத்துக் கொண்டு போகும் சோகமும் ஒருபுறம் நிகழ்ந்து கொண்டிருக்கிறது. இப்படியான ஒரு சூழலில் 1850களுக்கு முந்தைய தெக்கத்தி கிராமத்தின் ஆவணமாய், காலச்சக்கரத்தில் நம்மை ஏற்றிச் செல்லும் வாகனமாய் கி.ரா.வின் நினைவுகளின் தொகுப்பாய் “கோபல்ல கிராமம்” திகழ்கிறது.

இஸ்லாமியர்களின் ஆட்சிக்காலத்தில் தெற்குநோக்கி புலம்பெயர்ந்த தெலுங்கு மொழி பேசும் மக்களின் கதை அல்லது பிரிட்டீஸ் ஆட்சிக்கு முந்தைய அந்த தென்தமிழக கிராமத்தின் கதைதான் கோபல்ல கிராமம். ஒரு ஊரில் பெரிய வீடு, அந்த வீட்டிலுள்ள நூறு வயதிற்கு மேலான பாட்டி, அந்த வீட்டின் ஆண்கள், அந்த ஊர்ப்பெரியவர்கள் இவர்கள்தான் நாயகர்கள்.

கோபல்ல கிராமத்தை வாசித்த பின் நாவலின் மாந்தர்களை நாம் பார்த்தால் அடையாளங் கண்டுவிடும் அளவிற்கு அறிமுகப்படுத்தி விடுகிறார் கி.ரா. வாசிக்கும்போதே நாம் அந்த இடத்தில் இருப்பது போன்ற வர்ணனை நம்மை அந்த கோபல்ல கிராமத்துத் தெருக்களில் கொண்டு சேர்க்கிறது.

“எந்தச் சந்தோஷமும் பயமாய் இருக்கிறது தொடர்ந்து வரும் துன்பம்” என்ற விக்ரமாதித்யனின் கவிதை வரி போல, கோபல்ல கிராமத்தின் முன்னோரான சென்னா தேவியின் தெய்வீக அழகு அவளுக்கு மட்டுமல்ல. அந்த சமூகத்திற்கே ஆபத்தாய் அமைகிறது. ஒரு பெண் அழகாய் இருந்தால் அந்த ஊரின் அரசன் எந்த சமயத்தைச் சேர்ந்தவனாக இருந்தாலும் அவளை தனதாக்க முயல்கிறான். அவனிடமிருந்து தப்பி வரும் சமூகம் பல இழப்புகளை மேற்கொள்கிறது. தாங்கள் அங்கிருந்து வந்தபின் அந்த நினைவுகளை புனைவாக்கி, புனிதமாக்கி கதையாக்கிவிடுகின்றனர். அதுபோன்ற கதையைத் தான் இக்கதையின் வரும் வயதான பூட்டி மங்கத்தாயாரம்மா சொல்கிறாள்.

கிராமங்கள் இன்று தொலைத்துக் கொண்டு வருகிற பல விசயங்களை நாவலினூடாகப் பார்க்க முடிகிறது. நீர்நிலைகளை அமைத்தது, பயிர்த்தொழில் செய்தது, விவசாயத்திற்கு ஏர்க்கலப்பைகளை பயன்படுத்தியது, சிறுதானியங்கள் அன்றாட உணவாய் இருந்தது, பாலை உறைய வைப்பது, வேம்பு மற்றும் ஆமணக்கு வித்துக்களை கொண்டு எண்ணெய் தயாரிப்பது, மூலிகைகளைக் கொண்டு மருத்துவம் செய்தது, நாடி வைத்தியம் பார்ப்பது,  விளைச்சலுக்கு ஏற்ற மண்ணைத் தேர்ந்தெடுப்பது, பருத்தி பஞ்சிலிருந்து நூல் எடுப்பது போன்ற பலவற்றை காண முடிகிறது.

ஒரு கிராமத்தை உருவாக்க காட்டை அழிக்கும் போது பல்லுயிரியம் அழிவதை காண முடிகிறது. அதற்கு பரிகாரமாக அவர்கள் மரங்கள் பின் நடுவதையும் நாவலில் காண முடிகிறது. கோபல்ல கிராமத்தில் உள்ள ஒவ்வொரு குடும்பமும் ஒரு மரத்தை கண்மாய்க் கரையில் நட்டிருக்கிறார்கள். அரசு, ஆல், அத்தி, கல்லத்தி, புங்கை, வேம்பு, வாகை, நாவல், புளி என பல்வேறு வகையான மரங்களை நட்டிருப்பதை சொல்கிறார். இன்று நாம் வாசிப்பதினூடாக ஒரு செயலை செய்ய விரும்பினால் இதைச் செய்யலாம். நூறு நாள் வேலையாக செய்தாலும் சரி, இந்த நூற்றாண்டுக்கான நற்பணியாக செய்தாலும் சரி.

கிராமத்து மக்களின் பல நம்பிக்கைகளை கதையின் ஊடாக அறிய முடிகிறது. ஒருவர் இறக்கும் போது அழக்கூடாது. ஏனெனில், அவர்கள் ஆன்மா வருந்தும். அதேபோல இறக்கும் போது ஒருவர் சொல்வது பலிக்கும். பிள்ளைத்தாச்சி இறந்தால் சுமைதாங்கி கல் நட வேண்டும். மதுரையில் சைவர்களிடம் வாதத்தில் தோற்ற சமணர்களை கழுவேற்றினார்கள் என்ற கதையை கேள்விப் பட்டிருக்கிறேன். இந்தக் கதையில் கொலை செய்த திருடனை கழுவேற்றுவதை வாசிக்கும்போது மிரட்டலாக இருந்தது. அதிலும் அவன் கழுவில் இறக்கும் சமயம் அந்தப் பக்கம் வரும் குழந்தைகளை கும்மி கொட்டச்சொல்லி கேட்பது அவனுள் இருக்கும் மனிதனை உயிர்த்தெழச் செய்த காட்சி எனலாம். கொலை செய்யப்பட்ட பெண்ணையும், கொலை செய்தவனையும் பின்னாளில் தெய்வமாக வழிபடும் எளிய மக்கள் மரபு நாவலில் பதிவாகிறது.

மண்ணுதிண்ணி ரெங்கநாயக்கர், நல்லமனசு திரவத்திநாயக்கர், புலிகுத்தி சுப்பன்னா, படுபாவி செங்கண்ணா, பச்சைவெண்ணெய் நரசய்யா, பொறை பங்காரு நாயக்கர், ஜோசியம் எங்கட்ராயலு, வாகடம் புல்லையா, எளவுப்பெட்டி ராமய்யா” என ஒவ்வொருவரின் பெயர் முன்னால் உள்ள பட்டப்பெயர்களின் பின்னால் போகும்போது கதை சுவாரசியமாக நீள்கிறது. ஒரே பெயரில் நாலைந்து பேர் இருக்கும்போது பட்டப்பெயர் தான் தனித்து அடையாளம் காட்டும் சாவி.

இந்நாவலில் எனக்கு பிடித்த கதாபாத்திரம் அக்கையா தான். ஒற்றை ஏர் பிடிக்கும் ஊரில் இரண்டு ஏர் பூட்டும் வல்லமை, யாரையும் மனங்கோணாமல் பகடி செய்யும் லாவகம், திருடர்களை வீழ்த்த கேப்பையை கொட்டி வைக்கும் சமயோசிதம், பாம்பை அடிக்க சாக்கை கட்டி இறங்கும் துணிச்சல், தீவட்டி திருடன்களுக்காக காத்திருக்கும் வேளையில் சொல்லும் இரண்டு பொண்டாட்டிக்காரன் கதை என அவர் வரும் போதெல்லாம் நம் மனதை ஈர்க்கிறார்.

கோவிந்தப்ப நாயக்கர் குடும்பத்திலுள்ள சகோதரர்கள் ஏழு பேருக்குமான பணியை விவரிக்கும்போதே, அக்காலத்தில் கூட்டுக்குடும்பங்கள் இயங்கிய சூழலை அறிய முடிகிறது. அதில், மூத்தவர் கோவிந்தப்ப நாயக்கருக்கு அரச இலைகளை சோளத்தட்டையை கொண்டு தைப்பது பொழுதுபோக்கு. அப்படி தைக்கும்போது தனக்கு கண்பார்வை போய் கஷ்டப்படுவதுபோல, தன் தம்பிகள் தன்னை கைவிட்டு போவது போலவெல்லாம் கற்பனை செய்து கொள்கிறார். இதை வாசிக்கையில்  இதையொட்டிய கதை ஒன்று எங்க ஊரில் நிலவிவரும் கதை நினைவிற்கு வருகிறது.

எங்க ஊரில் ஒரு தாத்தா மாடு மேய்த்துக் கொண்டிருந்த சிறுவனை இலை தைப்பதற்காக மரத்திலேறி பறித்து போட சொல்லியிருக்கிறார். அவன் உடனே நான் செத்தா எனக்கு கறியும் சோறும் ஆக்கிப் போடுவீங்களான்னு கேட்க, அவரும் சரி என்றிருக்கிறார். அவன் சொன்னமாதிரி எதிர்பாராத விதமாக விழுந்து இறந்து போகிறான். அந்த தாத்தா காலம் தொட்டு இன்று வரை “அல்லங்காத்தான் சோறு’ என்ற சடங்கு எங்க ஊர் கிராமத் திருவிழாவில் நடைபெற்றுக் கொண்டிருக்கிறது.

கோபல்ல கிராமம் வாசிக்கையில் ஆலமரத்தடியில் பட்டியக்கல்லில் உட்கார்ந்து தாத்தாவிடம் கதை கேட்பது போல வெகு சுவாரசியமாய் கதை நீள்கிறது. தற்போது இதுபோன்ற கதைசொல்லிகளை நம் கிராமங்களின் காண்பது அரிதாகி வருகிறது. இந்நாவலை 8.9.10 அன்று ஐந்தாவது மதுரை புத்தகத்திருவிழாவில் வாங்கினேன். காலச்சுவடு கிளாசிக் வரிசையில் இந்நாவலை பதிப்பித்துள்ளது. இந்தப்பதிப்பிற்காக யுவன் சந்திரசேகர் எழுதிய முன்னுரை அவரது பார்வையில் கோபல்ல கிராமம் விரிகிறது. இந்நூலுக்கு ஆதிமூலத்தின் ஓவியங்கள் இன்னும் வலுசேர்க்கின்றன. இந்நூல் தெலுங்கு மற்றும் ஆங்கிலத்தில் மொழிபெயர்க்கப்பட்டும் உள்ளது.

கி.ரா.வின் எழுத்துக்கள் எனக்கு ரொம்பப் பிடிக்கும். அவருடைய சிறுகதைகள், கட்டுரைகள், கடிதங்கள், நேர்காணல்கள் எல்லாம் கொஞ்சம் வாசித்திருக்கிறேன். கி.ரா.வின் ஒரு கட்டுரையில் அவர் முன்பு நாட்குறிப்பேடு எழுதிய நாட்களில் அதில் “அன்று முடிவெட்டினேன், ஊருக்குப் போனேன்” போன்ற செய்திகளாக இருந்ததைக் கண்டு பின்னாளில் அதை விட்டுவிட்டு எழுத வந்ததை குறிப்பிட்டிருந்தார். அதைப் படித்தவுடன் நானும் அதுபோலவே நானும் பள்ளிநாட்களில் எழுதியிருந்த நாட்குறிப்பேட்டைத் திருப்பி பார்த்தேன். அதேபோல இருந்ததால் நிகழ்வுகளைக் கொஞ்சம் பத்தியாக எழுதத் தொடங்கினேன். இன்று வலைப்பூவில் கட்டுரைகள் எழுதுவதற்கு கி.ரா.வின் அந்தக் கட்டுரையும் உதவியாக இருந்ததை மறக்க இயலாது.

சித்திரங்கள் உதவி – ஓவியர் ரவி

அழுகைக்கு கரைதல் என்றும் பெயர்

மரணத்தில் கூட ஆணுக்கும் பெண்ணுக்கும் பேதமிருக்கவே செய்கிறது. அழுகையின் கதியும் மாறுபடுகின்றன. பெண் இறப்பின் போது, மண்சுவரில் பெய்யும் மழை போல நினைவுகளைக் கரைத்துக் கொண்டு ஓடுகிறது அழுகை. அதுவே, ஆணின் மரணத்தில் தகரத்தில் பெய்யும் மழை போல உரத்த ஒப்பாரி, ஓங்கிய அழுகை. அங்கே நினைவுகள் கரைவதில்லை, மாறாகத் தெறித்து விழுகின்றன. மயானம் பெண்களின் காலடி படாத உலகம்.

– எஸ்.ராமகிருஷ்ணன்

மலையாளத்தில் கல்பட்டா நாராயணன் எழுதிய ‘இத்ர மாத்ரம்’ என்ற நாவலை கே.வி.ஷைலஜா அவர்கள் மொழிபெயர்ப்பில் சுமித்ரா என தமிழில் வந்ததை பொங்கல் விடுமுறையில் செங்கோட்டை பேசஞ்சரில் வாசித்தபடி சென்றேன். சிறிய நாவலானாலும் என்றும் மனதில் நிற்கும் நாவலாகயிருந்தது அதன் கதை. அதற்கு எஸ்.ரா. எழுதிய முன்னுரையை தனிப்பதிவாகவே போடலாம். அத்தனை சிறப்பு. இத்ர மாத்ரம் என்ற பெயரில் இந்நாவல் மலையாளப் படமாக வந்துள்ளதை அறிந்து அதைத் தரவிறக்கிப் பார்த்தேன். ஸ்வேதா மேனன் சுமித்ராவாக சிறப்பாக நடித்திருக்கிறார். இந்நாவலை மீண்டும் எடுத்து வாசிக்க காரணம் மரணம். ஆம், சகோதரியொருவரின் அகால மரணமே மீண்டும் இந்நாவலை வாசிக்கத் தூண்டியது. இந்நாவல் 38 வயதான சுமித்ரா மரணத்திலிருந்து தொடங்குகிறது. மரண வீட்டிற்கு வரும் மனிதர்கள் வாயிலாக சுமித்ராவின் வாழ்க்கை உயிர்பெறுகிறது.

சுமித்ரா நாவல் கேரளாவின் வயநாட்டு கிராமமொன்றின் சித்திரமாக திகழ்கிறது. அங்கு விளையும் பயிர், அங்குள்ள வீடுகளின் அமைப்பு, அங்கு வாழும் மலைவாழ் மக்களான பணியர்களின் வாழ்க்கை என ஒவ்வொன்றையும் வாசிக்கும்போது நம்மையும் அப்பகுதிக்கே அழைத்துச் சென்றுவிடுகிறது கல்பட்டா நாராயணின் எழுத்து. அவர் கவிஞராக இருந்து எழுதிய முதல் நாவல். ஒவ்வொரு பக்கத்திலும் கவித்துவமான வரிகள் நிரம்பிக்கிடக்கிறது. இந்நாவலை படமாக எடுக்கையிலும் ஒவ்வொரு அத்யாயம் போல பெயர் போடுவது சிறப்பு. ஒரு நாவலை படமாக்கும் கலையை அறிய இத்ர மாத்ரம் படம் பார்த்தால் போதும். அந்நாவலின் ஆன்மா குலையாமல் படமாக்கியிருக்கிறார்கள். கல்பட்டாவும் அப்படத்தில் பணியாற்றியிருக்கிறார்.

மரண வீட்டிற்கு வரும் ஒவ்வொருவரும் சுமித்ராவுடனான நினைவுகளை எண்ணிப் பார்க்கிறார்கள். தன்னை சிறுவயதிலிருந்து வளர்த்து கல்லூரி நாட்களில் தன் காதல் குறித்தெல்லாம் பகிர்ந்து கொள்ளக்கூடிய அளவிற்கு தாயாக, தோழியாக இருந்த சுமித்ரா குறித்த புருஷோத்தமனின் நினைவு, சுமித்ரா இறப்பதற்கு முதல்நாள் தன் குடிகார கணவனிடமிருந்து பாதுகாக்க யாருக்கும் தெரியாமல் நகையைக் கொடுத்து வைத்த மரியாக்காவின் பதற்றம், எப்போதும் அமைதியாக இருக்கும் சுமித்ராவின் மகள் அனுசுயா அம்மா உடலைக் கண்டு கதறி அழுது கட்டிப்பிடித்து முத்தமிடுவது, சுமித்ராவிடம் தன் வாழ்க்கையை கடிதங்கள் வாயிலாக பகிர்ந்து கொள்ளும் தோழி கீதா தனக்கு இனி இறந்த காலமே இல்லையென எண்ணுமளவிற்கான அவளது வாழ்க்கை, சுமித்ராவோடும் கீதாவோடும் படித்த சுபைதா என பலர் வருகிறார்கள். ஒவ்வொருவர் வருகையிலும் சுமித்ரா பழங்கலத்திலிருந்து உயிர்பெற்று வந்துகொண்டேயிருக்கிறாள்.

வீட்டில் தனிமையில் வாழும் பெரியவருக்கு ஆறுதலாக, அவர் பசி போக்க உப்புமா கிண்டிக் கொடுக்கும் மகளாக இருக்கும் சுமித்ராவிற்கு அவர் சொன்ன ஆருடம் பொய்த்து போனதை கண்டு கலங்குகிறார். அந்த ஊரில் உள்ள பெண்களிடமெல்லாம் உரிமையாக பழகும் தாசன் கதாபாத்திரம் நம்மை ஈர்க்கிறது. தாயின் பயணத்திற்கு பிறகு தேசாந்திரியாய் வாழும் தாசன் எப்போதாவது ஊருக்கு வருகிறான். வரும்போது அங்குள்ள மனிதர்களிடம் வாஞ்சையாய் நடந்து கொள்கிறான். இரவு சர்க்கஸ் பார்க்கச் செல்வதென்றாலும் தாசனின் கரம்பிடித்து தைரியமாய் நடந்து செல்லலாம் பெண்கள். பணிச்சி இனப்பெண்ணாக வரும் கருப்பி, துணிதுவைக்கும் மாதவனின் மனைவியான மாதவி. இவர்களெல்லாம் சுமித்ராவின் தோழிகள்.

இராசாயன உரங்கள் போட்டதால் வயல்களில் நண்டுகள் இல்லாமல் போய், வயநாட்டில் நரிகள் கூட இல்லாமல் போய்விட்டதை நாவலின் வாயிலாக அறிய முடிகிறது. பல்துலக்காவிட்டாலும் பளீறிடும் பற்கள் கொண்ட கருப்பியை டூத்பேஸ்ட் விளம்பரங்களுக்கெதிராய் சுமித்ரா எண்ணுவாள். பிற்பாடு இராசயன உரங்களால் அவர்களது பற்களும் மஞ்சள் படிந்து உடைவதைப் பார்க்கிறாள். இதெல்லாம் தனியாக துருத்தித் தெரியாமல் நாவலினூடாக வருகிறது. கேரள கிராமங்களில் வீட்டையொட்டி நெல் குதிர்கள், உரல் வைக்கப் பயன்படும் அறைதான், பழங்கலம். சுமித்ரா திருமணமாகி வந்ததலிருந்து பெரும்பாலான நேரங்களைக் கழிப்பது அந்த இடத்தில்தான். நம் ஊர் பெண்களுக்கான கிணற்றடிபோல. (இப்போது கிணறுகள் இல்லையென்பது தனிசோகம்).

ஜனவரி மாத இறுதியில் திருநெல்வேலி நோக்கி பயணித்துக் கொண்டிருந்தபோது வந்த அலைபேசிச் செய்தி வாயிலாக என்னோடு முன்பு பணியாற்றிய சகோதரியொருவர் மரணமடைந்துவிட்டார் என்றதைக் கேட்டதை மனம் அதிரத் தொடங்கியது. அவர் வாழ்க்கை போராட்டம் முடிவுக்கு வந்துவிட்டதாய் ஒரு பக்கம் தோன்றினாலும் மனது மிகவும் கனத்துக்கிடந்தது. என்னைவிட மூத்தவரானாலும் என்னை ‘அண்ணே’ என்றே அழைப்பார். மிகவும் பாசமானவர். ஏராளமான பிரச்சனைகளோடு இருந்தாலும் எப்போதும் சிரித்தபடி அதை சமாளித்து வந்தார். உடலில் புதிதாய் ஒரு நோய் வந்தது. அதற்கும் பெரிய மருத்துவமனைகளில் கடன் வாங்கி சிகிச்சை அளித்து வந்தார். இந்நிலையில் பேரதியசமாக அரசுப்பணி லஞ்சம் ஏதும் இல்லாமல் தகுதி அடிப்படையில் அவருக்கு கிடைத்து வெளியூர் சென்றார். சென்ற கொஞ்ச நாட்களில் மீண்டும் அந்த நோய் முற்றி மரணத்தோடு போராடி விடைபெற்றார். இத்ர மாத்ரம் என்ற நாவலின் நாயகியைப் போல ஒன்பதாம் வகுப்பு படிக்கும் மகளை விட்டு நாற்பது வயதிற்குள்ளாக காலமானார். அச்சகோதரியின் நினைவு இந்நாவலோடு எனக்குள் நிறைந்துவிட்டது.

எழுத்தில் கறாமத்துகள் நிகழ்த்திய எஸ். அர்ஷியா