வாசிப்பு: அறிந்ததும் அடைந்ததும் – ச.சுப்பாராவ்

30 வருடங்களாக தாம் வாசிக்கும் புத்தகங்கள் குறித்த பட்டியல் கொண்ட “புத்தகப் பதிவேடு” ஒன்றை வைத்திருப்பதாக ச.சுப்பாராவ் அவர்களின் முகநூல் பதிவு அவரது எழுத்துக்களின்பால் ஈர்த்தது. அவரது வலைதளத்தில் புத்தகப்பதிவேடு, மதுரையின் புத்தகக்கடைகள், அலுவலக நூலகம் போன்ற கட்டுரைகளை வாசித்தேன். ஊரடங்கு காலத்தில் அவர் எழுதிய கட்டுரைகளைத் தொகுத்து வாசிப்பு: அறிந்ததும் அடைந்ததும் எனும் நூலாக பாரதி புத்தகாலயம் வெளியிட்டிருக்கிறது. சென்னை புத்தகக் கண்காட்சியில் வெளியான அந்நூலை நண்பர் ஹக்கீமிடம் சொல்லி வாங்கினேன்.

வாசிப்பு எனும் நூலை வாசித்ததும் வியப்பும், உவகையும் ஒருசேர எழுந்தது. ஆண்டிற்கு குறைந்தது 50 புத்தகங்கள், 15,000 பக்கங்கள் தோராயமாக கடந்த 30 வருடங்களில் 1500 புத்தகங்கள் வாசித்திருக்கிறார். இவ்வளவு புத்தகங்கள் வாசித்த அனுபவங்களை பால்யத்திலிருந்து இன்று கிண்டிலில் வாசிப்பது வரை விரிவாக சிறுசிறு கட்டுரைகளாக எழுதியிருக்கிறார். புத்தக வாசகர்களுக்கு அவர்களது நினைவுகளையும் தூண்டும் எழுத்து.

தந்தையின் பணிநிமித்தமாக டெல்லியில் வசித்தபோது அம்மாவின் வழியாக தமிழ் வாசிக்கப்பழகி கோகுலம் எனும் சிறுவர் புத்தகந்தொடங்கி சிறு வயதிலேயே கல்கி, விகடனெல்லாம் வாசித்திருக்கிறார். “புரியுதோ, புரியலையோ, நீ பாட்டுக்கு கைக்குக் கிடைத்ததை படிச்சுட்டே இரு” என்ற தாயின் அறிவுரையை இன்றுவரை பின்பற்றி வாசிக்கத் தொடங்கியிருக்கிறார். இவரது தந்தை, தாய், அண்ணன், அக்கா தொடங்கி இவரது மனைவி, மகள், மருமகன் உட்பட இவருடைய வாசிப்பு பழக்கத்திற்கு உறுதுணையாக இருந்திருக்கிறார்கள். இவரது நண்பர் கண்ணன் இவரது சக இருதயர் என்று சொல்லலாம். அண்ணனைப் பற்றியும், நண்பர் கண்ணனைப் பற்றியும் நூல் நெடுக சொல்லிக் கொண்டேயிருக்கிறார். எனக்கும் இதுபோல ஒரு அண்ணன்தான் நண்பராய் இருந்து வாசிக்கத் தூண்டிகொண்டேயிருக்கிறார்.

மதுரைக்குத் தந்தை மாற்றலாகி வந்த வேளையில், காமிக்ஸ் புத்தகங்களின் இரசிகராயிருக்கிறார். காமிக்ஸ் கதைகள் இல்லாவிட்டால் தான் வாசகனாக, எழுத்தாளனாக உருவாகியிருக்க முடியாது எனச் சொல்வதிலிருந்து அவரது வாசிப்பை காமிக்ஸ் எந்தளவு மாற்றியிருக்கிறது என அறியலாம். அம்புலிமாமாவும், அதன் ஆங்கிலப்பதிப்பான சந்தமாமாவும் வாசித்து ஆங்கில அறிவை மேம்படுத்திக் கொண்டதை வாசிக்கும்போது இதுபோல முயன்று ஆங்கிலத்தில் வாசிக்காமல் இருக்கிறோமே என்ற ஆற்றாமை எனக்கு இருக்கிறது.

அந்தக் காலத்தில் எல்லாக் கட்சிகளும் மன்றங்கள், வாசகசாலைகள் நடத்தின. (எங்க ஊரில் ஒரு டீக்கடைக்கு பெயரே வாசகசாலை). இவர் இருந்த பகுதியில் தி.மு.க, அ.தி.மு.க வாசகசாலைகள் கூட்டமாயிருக்க ஜனதா கட்சியின் வாசகசாலையை நிர்வகிக்கும் பொறுப்பு இவருக்கு கிடைத்திருக்கிறது. அதன்வாயிலாக பல இதழ்களின் முதல் இதழ்களை வாசகசாலைக்காக வாங்கிய அனுபவங்களை சொல்கிறார்.

பள்ளியில் கட்டுரைப் போட்டிக்கு அண்ணன் வாயிலாக கட்டுரை எழுதி வாங்கியவர் பதினோறாம் வகுப்பிலிருந்து அவரே எழுதத் தொடங்கவிட்டார். வாசிப்பு அவரை எழுத்து நோக்கி நகர்த்தியது. சுஜாதாவின் எழுத்துக்கள் நிறைய வாசிக்கவும், எழுதவும் வைத்ததாகக் குறிப்பிடுகிறார். காயத்ரி படத்தில் வசந்த்தாக வெண்ணிற ஆடை மூர்த்தி வந்ததைப் பார்த்து திரையரங்கிலேயே வாந்தி எடுத்த கூத்தை வாசித்தபோது நம்ம ஊரில் இன்னும் நாவலை படமாக்கும் கலை கைகூடவில்லை என்றறியலாம்.

இவரது பிறந்தநாளன்று மு.மேத்தாவின் கண்ணீர் பூக்கள் தொகுப்பை பரிசாக இவரது நண்பர் கண்ணன் கொடுத்திருக்கிறார். அதிலிருந்து இவருக்கு கண்ணன் நிறைய புத்தகங்களை பரிசளித்திருக்கிறார். புத்தகங்களைப் பரிசளிக்க ஏதாவது ஒரு காரணம்தான் அவருக்குத் தேவைப்பட்டிருக்கிறது. “பேராமங்கலம் நிலத்தை விற்றதன் நினைவாக” என தேதியிட்டு இரண்டாம் ஜாமங்களின் கதையை கொடுத்ததைச் சொல்கிறார். இப்படி பரிசாக இதுபோல பலரும் புத்தகங்கள் கொடுத்ததை குறிப்பிடுகிறார். நல்ல பரிசு என்னைப் பொறுத்தவரை புத்தகமே.

வண்ணதாசன் எழுத்துக்கள், ஜானகிராமன் எழுத்துகள் அறிமுகமானதைப் பற்றிய கட்டுரைகள் அவரது கல்லூரிகால நினைவுகளையும் சேர்த்துத் தருகிறது. இர்விங் வாலஸின் ரசிகராக நூல்களை சேகரித்ததை வாசிக்கும்போது அவரது எழுத்தை நாமும் வாசிக்க வேண்டுமென்ற ஆர்வம் பிறக்கிறது. திராவிடர் கழகத் தலைவர் வீரமணியிடம் மொழிபெயர்ப்பிற்காக விருது பெற்ற சமயத்தில் அவர் இர்விங் வாலஸ் குறித்து இவர் எழுதிய கட்டுரையைக் குறிப்பிட்டு அவரும் இர்விங் வாலஸ் நூல்களை விரும்பிப் படித்ததை சொல்லியிருக்கிறார்.

மதுரையின் புத்தகக்கடைகள், நூலகங்களும் நானும், அலுவலக நூலகம், விக்டோரியா எட்வர்ட்ஹால் நூலகம், சிங்காரவேலர் நூலகம் போன்ற கட்டுரைகளை வாசிக்கையில் புத்தகங்களோடு மதுரை வீதிகளில் அலைந்த உணர்வு கிடைக்கிறது. மதுரை மாவட்ட மைய நூலகத்தில் சேர்ந்தது, புத்தகம் வாங்க மதுரை வீதிகளில் அலையும் ஞாபகங்களையும் இக்கட்டுரைத் தருகிறது. இதேபோல நூலக நினைவுகளை ஒரு கட்டுரையாக எழுத வேண்டும்.

இராமநாதபுரத்திலிருந்து மதுரை எல்.ஐ.சி.க்கு வந்ததிலிருந்து 1989, ஜூலை 10ஆம் தேதி முதல் வாசித்த புத்தகம் குறித்த புத்தகப் பதிவேடை எழுதி வருகிறார். அதில் புத்தகத்தின் பெயர், எழுத்தாளர், படிக்க ஆரம்பித்த நாள், முடித்த நாள், எத்தனை பக்கங்கள், பதிப்பகம், நூல் வாங்கிய / எடுத்த இடம் போன்ற விபரங்களை தொடர்ந்து பதிவு செய்து வருகிறார். கல்கியில் கி.வெங்கடசுப்பிரமணியன் எழுதிய கட்டுரையிலிருந்து இந்த முடிவை எடுத்ததாக எழுதியிருக்கிறார்.

மனச்சோர்வு ஏற்படும் சமயங்களில் இந்தப் புத்தகப் பதிவேட்டைப் பார்க்கும்போது கடந்த 30 வருடங்களில் வாசித்த புத்தகங்களின் பட்டியல் வழியாக அவருக்கு கிட்டும் மனநிறைவை எண்ணிப்பார்க்கையில் நாமும் இதுபோன்ற ஒரு புத்தகப் பதிவேட்டை போடலாமே என்று ஒரு நோட்டில் இந்தாண்டு வாசித்த புத்தகங்கள் குறித்து எழுதிகொண்டிருக்கிறேன். அடுத்த ஆண்டில் ஒரு நல்ல ரெஜிஸ்டராக வாங்கி ஆவணப்படுத்த ஆரம்பிக்க வேண்டும்.

அச்சுப் புத்தகங்கள் மட்டுமல்லாது, கிண்டில் வாயிலாக வாசிப்பதையும் விரும்புகிறார். மின்புத்தகங்கள் வாசிப்பை மிகவும் Professional ஆக மாற்ற உதவியதாகச் சொல்கிறார். பிடித்த பத்திகளை அடிக்கோடிட்டு வைப்பதால், அதை தேடும்போது எடுத்து கட்டுரைகள் எழுத உதவுவதாகச் சொல்கிறார். மேலும், ஒரே நேரத்தில் கைக்குள் 300 புத்தகங்களைக் கூட எடுத்துச் செல்ல முடிகிறது. அச்சுப்புத்தகத்தில் வாசித்தால்தான் வாசிப்பதுபோலிருக்கும் என்பவர்களுக்கு, ஓலைச்சுவடியிலிருந்து அச்சுப்புத்தகம் வந்த காலத்திலும் இதுபோன்ற முணுமுணுப்புகள் வந்ததை வரலாற்று சம்பவத்தோடு எழுதியிருக்கிறார்.

எழுத்தாளர் பாலோ கொய்லோ புத்தகப் பதிவேட்டை 12 வயதிலிருந்து எழுதி வந்திருக்கிறார். 170 டைரி, புத்தகங்கள் குறித்து பேசி பதிந்த 94 கேசட்டுகள் பற்றி வாசிக்கும்போது மலைப்பு ஏற்படுகிறது. 45 வயதிற்குப் பிறகு கணினியில் எழுதிவைத்திருக்கிறாராம். நாமும் இந்த நல்ல பழக்கத்தையெல்லாம் பின்பற்றனும்.

பாடப்புத்தகங்களை விரைவாக புரிந்து கொள்ள முடிந்தது, நல்ல மதிப்பெண் வழியாக கிட்டிய வேலை, வாசிப்பு-எழுத்து வழியாக கிட்டிய அங்கிகாரம், மொழிபெயர்ப்புக்காக பெற்ற விருதுகள் என வாசிப்பின் வழியாக அறிந்ததும், அடைந்ததும் ஏராளம் என்கிறார். இழந்தது என பெரிதாக ஒன்றுமில்லை. இன்னும் நிறைய வாசிக்க வேண்டும். வாசிக்க வேண்டிய புத்தகங்களைப் பற்றி, வாங்க வேண்டிய புத்தகங்களைப் பற்றி ஒரு பதிவேடு போட வேண்டும். வாசித்துக் கொண்டே இருக்க வேண்டும் எனச் சொல்லும் ச.சுப்பாராவின் இந்நூலை வாசகர்கள் கட்டாயம் வாசிக்க வேண்டும், பரிசளிக்க ஏற்ற நூலாகவும் வந்துள்ளது.

பாரதி புத்தகாலயம், 104 பக்கங்கள், 110 ரூபாய்

https://sasubbarao.wordpress.com/

நர்மதை நதிவலம்

தென்னிந்தியாவில் மலையைச் சுற்றி கிரிவலம் வருவது போல, வட இந்தியாவில் நதியை வலம் வரும் வழக்கம் இருக்கிறது. அதிலும் ஆயிரம் கிலோமீட்டருக்கும் அதிகமான நீளமுள்ள நர்மதை நதியை வலம் வருவதை பெரும் புண்ணியமாக கருதுகின்றனர். காசி, ராமேஸ்வரம் செல்வதுபோல இந்த புனித யாத்திரையை மேற்கொள்கின்றனர். அப்படி நர்மதை நதியை நடந்தே வலம்வந்த தமிழரான கே.கே.வெங்கட்ராமனைப் பற்றிய அறிமுகமும், அவர் எழுதிய நர்மதை நதிவலம் என்ற புத்தகமும் சகோதரர் வாயிலாக கிட்டியது. இந்தப் பயணக்கட்டுரையை வாசித்தபோது அவரோடு நாமும் நடந்த அனுபவம் கிட்டுகிறது. மேலும், அவரைப் போல யாத்திரை செல்ல வேண்டுமென்ற எண்ணமும் எழுகிறது. ஆங்கிலத்தில் கே.கே.வெங்கட்ராமன் எழுதிய இந்நூலைத் தமிழில் வரதராஜன் சிறப்பாக மொழிபெயர்ப்பு செய்திருக்கிறார். ஶ்ரீராமகிருஷ்ண மடம் இந்நூலை பதிப்பித்துள்ளது.

இந்தப் பதிவின் வழியாக நர்மதை நதி குறித்தும், நடந்தே நதிவலம் வந்த வெங்கட்ராமன் அவர்களின் அனுபவத்தையும் காணலாம். நர்மதை மத்திய பிரதேசத்தில் அமர்கண்ட் மாநிலத்தில் உருவாகி, குஜராத் மாநிலத்தில் அரபிக் கடலில் கலக்கிறது. கிட்டத்தட்ட 1300 கிலோ மீட்டர் நீளமுள்ள இந்நதியின் தென்கரையிலிருந்து வடகரை வழியாக நதி தொடங்கும் இடம் வரையிலான தொலைவு 2,600 கிலோ மீட்டர்கள். இதை 3 வருடங்கள், 3 மாதங்கள், 13 நாட்கள் என்று நியமமாகச் செல்கிறார்கள். மார்க்கண்டேய முனிவர் இந்த நர்மதை நதிவலத்தை தொடங்கிவைத்தார் என்பது புராணக்கதை.

கே.கே.வெங்கட்ராமன் என்பவர் இராமகிருஷ்ண மடம் வட இந்தியாவில் நடத்தும் பள்ளியில் பணியாற்றியிருக்கிறார். இவர் முன்னாள் இராணுவ வீரரும்கூட. இவரது மனதில் நர்மதை நதிவலம் செல்ல வேண்டும் என்ற உணர்வு எழ மடத்திலுள்ள மூத்த துறவிகளின் ஆலோசனையுடன் அதை நிறைவேற்றியிருக்கிறார். இந்தப் பயணத்தை நியமமாக 3 ஆண்டுகள் செல்லாமல் 130 நாட்களில் முடித்திருக்கிறார். இந்தப் பயணத்தை 1987ல் செய்திருக்கிறார். விவேகானந்தரின் 150வது பிறந்தநாள் கொண்டாட்டத்தை முன்னிட்டு இதை 2013இல் எழுதியிருக்கிறார். இந்தப் பயணக்குறிப்பை பல வருடங்கழித்தும் சிறப்பாக எழுத அவருக்கு உதவியது அவர் பயணத்தின் போது எழுதிவைத்த குறிப்புகள். ஒவ்வொரு நாள் இரவும் அன்று கடந்து வந்த ஊர்கள், அன்னமிட்டவர்களின் முகவரிகள் இவற்றை குறித்து வைப்பதை வழக்கமாக வைத்திருக்கிறார். பயணம் முடிந்தபிறகு அவர்களுக்கு எழுதிய கடிதங்களுக்கு, மறுமொழியாக வந்த கடிதங்களையும் பத்திரமாக வைத்திருக்கிறார்.

பயணத்தின்போது அவர் கடைபிடிக்க வேண்டிய ஒழுக்கங்களை முன்னர் இப்பயணத்தை முடித்த பரிக்கிரமாவாசிகளிடம் கேட்டு தெரிந்து கொள்கிறார். யாரிடமும் காசும் வாங்கக்கூடாது. உணவை யாசகமாகப் பெற்று உண்ண வேண்டும்.  பணம் வைத்துக்கொள்ளாமல் 2600 கிலோ மீட்டரை கடப்பதென்பது எவ்வளவு கடினமான காரியம். மனதில் உறுதியோடு கிளம்புகிறார்.

பயணத்தில் அவருக்குகிட்டிய அனுபவங்களில் பல சுவாரசியமான அனுபவங்கள் நமக்கும் கிட்டுகிறது. ஒவ்வொரு நாளும் குறைந்தது 15லிருந்து 20 கிலோ மீட்டர் வரை நடக்கிறார். காலை 7 மணியிலிருந்து இரவு வரை நடக்கிறார். இரவு நடப்பதில்லை. அதேபோல ஒரே ஊரில் மறுநாள் தங்குவதில்லை. குழுவாகச் செல்லாமல் தனியாக இந்த யாத்திரையை முடிக்கிறார். மஹாராஷ்டிரப் பகுதியில் வரும் காட்டுப்பகுதியை மட்டும் ஒரு குழுவோடு கடக்கிறார்.

காட்டுப்பாதையில் செல்லும்போது வழியில் தன்னிடம் உள்ள ரொட்டியை இவருக்கு தந்த ஆதிவாசி இளைஞன், ஏழ்மையான தம்பதியர் அளித்த உணவும் அடைக்கலமும், இஸ்லாமிய வணிகர்கள் யாத்திரை செய்யும் இவருக்காக செய்த சைவ உணவு, மறுநாளுக்கான உணவுப்பொருள் மட்டுமே உள்ள சூழலில் அதை சமைத்து தந்த மனிதர்களின் அன்பை நினைத்து நெகிழ்கிறார். பயணிக்கும்போது எதிர்ப்படும் மனிதர்கள் மீதான நம்பிக்கையை விதைக்கிறது இந்த நர்மதை நதிவலம் நூல்.

நர்மதையின் அகலம் 500 மீட்டர் தூரம். நதியின் இருகரைகளுக்கும் இடையே படகுப் போக்குவரத்து உள்ளது. வடகரையில் இவர் பயணிக்கும்பொழுது தென்கரையில் உள்ள மக்களுக்குச் சொல்லி அனுப்பினால் உணவுடன் வந்து இவருடன் பயண அனுபவங்களை பேசிச் செல்வார்கள். அதேபோல, இவரும் ஒருவருக்கு நோய் தீர்க்க மண் ஒன்றை தென்கரைப் பகுதியில் உள்ளவர்க்கு கொண்டு சேர்க்க அவர் ஆச்சர்யமடைகிறார். அதேபோல, ஆசிரியர் ஒருவரை சந்தித்ததன் வாயிலாக வழியில் பள்ளிக்கூடம் ஒன்றில் மாணவர்களுடன் பேசும் வாய்ப்பு கிடைக்கிறது. தனியாகச் செல்கையில் திருமாலின் ஆயிரம் திருநாமங்களை (விஷ்ணு சகஸ்ரநாமம்) சொல்லியபடி நடக்கிறார். தத்துவப் பாடல்களைப் பாடியபடி சென்றதைப் படித்தபோது, சிவாஜிகணேசன் ஆறுமனமே ஆறு என்று பாடியபடி செல்லும் பாடலும், பயணமும் எனக்கு நினைவுக்கு வருகிறது.

நாய் ஒன்று ஓரிடத்தில் வழிகாட்டுவதாக அமைவதும், தனக்காக அதிக உணவை சேர்த்துக்கொள்ள நினைக்கையில் நாய் இரண்டு ரொட்டிகளை பறித்துக் கொண்டுபோன போதும் அதை தனக்கான பாடமாக எடுத்துக் கொள்கிறார். வழியில் பழங்குடிப் பகுதியில் கள்வர் பயம் இருந்த பகுதியிலும் இவரை அவர்கள் தொந்தரவு செய்யவில்லை. தனக்கு கிடைத்த போர்வையை மற்றொரு ஏழைக்கு கொடுத்துவிடுகிறார். குறைந்த பொருட்களுடன் பயணிப்பதன் மகிழ்ச்சியை உணர்கிறார். பயணத்தில் தமிழைப் பேசுபவர்கள் ஓரிருவரை பார்க்கையில் அதிகமகிழ்ச்சியடைகிறார்.

வழியில் உள்ள ஊர்களின் பெயர்களை மாவட்ட வாரியாக, தேதி வாரியாக தொகுத்திருக்கிறார். இதைப் பார்க்கும்போது பழனி பாதயாத்திரையின்போது நான் இருமுறை எழுதிவைத்த நாட்குறிப்புகள் நினைவுக்கு வந்தது. வழியில் உள்ள ஊர்கள். அதைக் கடந்த நேரம், வழியில் கடைகளில் உண்டான செலவு எல்லாவற்றையும் குறித்து வைத்திருந்தேன். இந்நூலைக் கொடுத்தபோது சகோதரர் வைகை நதியின் கரையோரங்களில் இதுபோன்ற ஒரு நடையை முயற்சிக்கலாம் என்றார். வைகை தென்கரையில் தொடங்கி திருப்புவனம் வரை சென்று சிம்மக்கல் சொக்கநாதர் கோயிலில் முடிப்பதுபோல ஒரு சிறுயாத்திரையை இந்த இளவேனில் காலத்தில் தொடங்க வேண்டும். அதன்பின் வைகையாற்றை ஒருமுறை இருசக்கர வாகனத்திலாவது மூலவைகையில் இருந்து கடலில் கலக்கும் இடம்வரை பயணிக்க வேண்டும் என்ற அவாவை ஏற்படுத்தியுள்ளது.

படங்கள் உதவி – ஆடல்வல்லான் வலைப்பதிவு + கூகுள்

தொலைந்து போன சேமிப்புப் பழக்கம்

சம்பளம் வாங்கியதும் பலசரக்கு, பெட்ரோல், தினசரிச் செலவு எனப் பிரித்துவைத்தபின் எதிர்பாராத செலவுகள் வரும்பொழுது நம் மனதில் உடனடியாகத் தோன்றும் எண்ணம் யாரிடம் கடன் கேட்கலாம் என்பதுதான். கடன் வாங்காமல் இருக்க வேண்டியதன் அவசியம் குறித்து சமீபத்தில் ஒருவர் பேசியபோது அவரோடு முரண்பட்டு ரொம்பநேரம் வாதிட்டுக் கொண்டிருந்தேன். மார்க்கோபோலோ பாண்டிய நாட்டிற்கு வந்தபோது மன்னன் ஒருவனே கடன்வாங்கி கடன் கொடுத்தவனால் சாலையில் நிறுத்தப்பட்டிருந்ததை அவரது குறிப்புகள் வாயிலாக அறிய முடிகிறது. கடன் குறித்த வரலாற்றை எழுதாமல் தொலைந்துபோன சேமிப்புப் பழக்கம் பற்றி எழுதவே நினைக்கிறேன்.

_{படம்: சிறுவர் கலாமன்றம்}

இளம்பிராயத்தில் முதலாம் வகுப்பு படிக்கும்போது உண்டியலில் கிடைக்கின்ற சில்லரைக்காசுகளை சேமித்து வைக்கும் பழக்கம் இருந்தது. அப்போது அஞ்சு காசு, பத்து காசு, காலணா, எட்டனா வரை கிடைக்கும். அவற்றை உண்டியலில் போட்டு வைப்பேன். பிறகு, அதில் வீட்டிற்கு ஒரு கடிகாரம் வாங்கிய நினைவு இருக்கிறது. அதன்பின் நான்காம் வகுப்பு படிக்கையில் பள்ளியில் சஞ்சாயிக்கா சேமிப்புத்திட்டம் அறிமுகமானது. மத்திய அரசால் கொண்டுவரப்பட்ட இத்திட்டம் இந்தியா முழுக்க உள்ள பள்ளிகளில் செயல்படுத்தப்பட்டிருக்கிறது.

தினந்தோறும் கிடைக்கும் தொகையை சஞ்சாயிக்கா பணம் வசூலிக்கும் பொறுப்பாசிரியரிடம் தினசரி கொடுத்து நோட்டுப்புத்தகத்தில் வரவு வைத்துக் கொள்ள வேண்டும். சஞ்சாயிக்காவில் சேமிப்பதற்காகவே சில சமயம் வீட்டில் நச்சரித்து காசு வாங்கிக் கொண்டுபோய் சேமித்தது உண்டு. வருட இறுதியில் அல்லது அடுத்தாண்டு தொடக்கத்தில் அந்தப் பணத்தை மொத்தமாக கொடுப்பார்கள். இதன்மூலம் நமக்கு அச்சமய செலவிற்கு ஒரு தொகை கிடைக்கும். அதன்மூலம் நோட்டு, புத்தகம் எதாவது வாங்கிக் கொள்ளலாம். இந்தத் திட்டம் இப்பொழுது பள்ளிகளில் இல்லை. சேமிக்கும் பழக்கமும் பெற்றோர்களிடம் அருகி வருகிறது.

முன்பு பெண்கள் தங்கள் கணவனிடமிருந்து செலவுக்குப் பெறும் தொகையில் ஒரு பகுதியை மிச்சம் பிடித்து சேமித்துவைப்பர். இதை சிறுவாட்டுப்பணம் எனக் கொச்சையாக சொல்வர். இருந்தாலும் இந்தத் தொகையை அந்தப் பெண்கள் பின்னாளில் குடும்பத்திற்குத்தானே செலவு செய்திருக்கிறார்கள். என்னுடன் பணியாற்றிய ஒரு நண்பரின் மனைவி 50,000 ரூபாய்கிட்ட சேமித்து வைத்திருந்தார். பணமதிப்பு நீக்கத்தின் போது அவரது கணவரிடம் அந்தத்தொகையைத் தர இவர் ஒரு பெருங்கடனை அடைத்தார்.

அதேபோல நாங்கள் பள்ளியில் படித்த காலத்தில் சீட்டு அட்டை கடைகளில் பிடிப்பார்கள். அந்த அட்டையில் நூறு கட்டங்கள் இருக்கும். நாம் ஒரு கட்டத்திற்கு 10 காசு, 25 காசு, 50 காசு என சேமிக்கலாம். இதில் நூறுகட்டங்கள் நிரம்பியதும் அவர்கள் 10 விழுக்காடு பிடித்துக் கொண்டு நம்மிடம் சேர்த்துவைத்த பணத்தைக் கொடுப்பார்கள். தினசரி கடைக்குப் போய் வரும்போது வீட்டில் வாங்கும் காசை கடையில் இப்படி சீட்டு அட்டையில் கட்டுவது அப்போது வழக்கம். 50 ரூபாய் கட்டினால் 45 ரூபாய் தருவார்கள். கடைக்குப் போனால் கிடைக்கும் காசு, வாங்கித்திங்க கொடுக்கும் காசு, தாத்தா-பாட்டியிடம் அடம்பிடித்து வாங்கும் காசு, உறவினர்கள் வந்துபோகும் போது கொடுக்கும் காசை சேமித்து வைக்கும் வழக்கம் இருந்தது. இப்போது நினைத்துப்பார்த்தால் மாதம் நூறு ரூபாய் சேமிப்பது மலைப்பாய் இருக்கிறது.

மதுரை புனித பிரிட்டோ பள்ளியில் படிக்கும்போது அங்கு சில்வர் ஸ்டெப் என்றொரு திட்டம் இருந்தது. இந்தத் திட்டம் கல்வித்தொகை கட்ட முடியாத மாணவர்களுக்கு உதவும் அருமையான திட்டம். ஒவ்வொரு வகுப்பிலும் சில்வர்ஸ்டெப்க்காக மாதம் 2ரூபாய் கட்ட வேண்டும். அதுபோக மாதம் ஒருநாள் தொடக்கத்தில் சில்வர் ஸ்டெப்காக ஒவ்வொரு வகுப்பாக பணம் வசூலித்து வருவார்கள். முதல்நாளே அறிவிப்பு செய்துவிடுவார்கள். அதனால், அன்று வாங்கித்திங்க வைத்திருக்கும் தொகையை அந்த சில்வர்ஸ்டெப் பெட்டியில் போட்டுவிடுவோம். இந்த சிறிய தொகை வழியாக ஒரு வகுப்பு மாணவர்களால் ஒரு வருடத்தில் குறைந்தது நான்கு மாணவர்களின் பள்ளிக்கட்டணத்தை கட்டமுடியும். சமூகசேவை செய்வதற்கு பெரிய திட்டமிடல்கள் எல்லாம் வேண்டாம். இதுபோல சிறிய செயல்கள் போதும்.

சேமிப்புப் பழக்கம் நம்மிடம் இல்லாமல் போகும்போது நமது குழந்தைகளிடமும் இல்லாமல் போகிறது. அவர்கள் வாயிலாக சேமிக்க எதாவது ஒரு திட்டத்தை செயல்படுத்த வேண்டும். புத்தகத் திருவிழாவில் புத்தகம் வாங்க ஒவ்வோராண்டும் சேமிக்க வேண்டும் என்று நினைப்பேன். கடைசியில் அச்சமயம் கடன்வாங்கி கொஞ்சப் புத்தகங்கள் வாங்குவதோடு சரி. மேலும், மதுரையில் புத்தகத்திருவிழா ஆவணியில் நடக்கும். பெருமுகூர்த்தங்கள் நடக்கும் அம்மாதம் வரும் திருமணப் பத்திரிக்கைகளை பார்த்தாலே புத்தகம் வாங்கி வாசிக்க முடியாமல் போய்விடும். சேமித்து வைத்து வாங்கும் பழக்கம் போய், கடன் வாங்கி (அந்தச்சொல்லையே கொஞ்சம் மதிப்பாக லோன் வாங்கி) பிறகு அதைக் கட்டும் வழக்கத்திற்கு நம்மைக் கொண்டு வந்துவிட்டார்கள். லோன் மேளா, வீட்டுக்கடன் திருவிழா என்று நல்ல வார்த்தைகளைக் கொச்சைப்படுத்தி வருகிறார்கள். “பெரிய அளவில் சேமிப்பு இல்லாவிட்டாலும் இனிவரும் காலங்களில் அடுத்தடுத்து கடன் வாங்காமல் இருக்க வேண்டும்” என 2021ன் தொடக்கத்திலிருந்து நினைக்கிறேன். திருவள்ளுவர் சொன்னது போல ‘யாதெனின் யாதெனின் நீங்கியான் நோதல் அதனின் அதனின் இலல்’ என்ற குறள் உள்ளுக்குள் ஒலித்துக் கொண்டே இருந்தால் நன்றாகயிருக்கும்.

சிக்கந்தர் பாதுஷா சந்தனக்கூடு

மார்ச் 1, அன்று மாதநாட்காட்டியைத் திருப்பும்போது இம்மாத அரசு விடுமுறை எதாவது இருக்கான்னு பார்த்தேன். அப்போது, இஸ்லாமிய பண்டிகையில் சிக்கந்தர் பாதுஷா உருஸ் என்று போட்டிருந்தது. சிக்கந்தர்பாதுஷா நம்ம திருப்பரங்குன்றத்துக்காரர்தான. உடனே, தம்பிக்கு போன்பண்ணி விழாவை உறுதிபடுத்திட்டேன். திருப்பரங்குன்ற மலையின் மீதுள்ள சிக்கந்தர் சையது சுல்தான் பாதுஷாவின் தர்காவில் சந்தனக்கூடு பார்க்கனும்னு ரொம்பதடவை முயற்சி செஞ்சுட்டுருந்தேன். ஒண்ணாந்தேதி பலசரக்கு வாங்க வேண்டிய பட்டியல் வேறு கையிலிருந்தது. வேலை முடிந்ததும் பலசரக்கு வாங்கிட்டு வீட்டுக்குப் போய் குளித்துக் கிளம்பினேன்.

சந்தனக்கூடு பார்க்க நண்பர் ஹக்கீமை அழைத்தேன். இருவரும் திருப்பரங்குன்றம் நோக்கிச் செல்லும்போதே மலையில் மின்விளக்குகளின் வெளிச்சம் தெரிந்தது. அருகில் செல்லச்செல்ல மலையேறும் பாதைகளில் விளக்கு கட்டியிருந்தது தெரிந்தது. மூலக்கரைகிட்ட வரும் பாலம் ஏற மறந்துட்டேன். அப்படியே திருமங்கலம் ரோட்டில் போய் ரயில்வே கேட்கிட்ட வரும் பாலத்தில் ஏறி இறங்கிட்டோம். ரெண்டு பாலம் கட்டி, திருப்பரங்குன்றம் ஒரு தீவு மாதிரியாகிப்போச்சு.

திருப்பரங்குன்றம் கோவிலுக்குச் செல்லும் ரதவீதியில்தான் தர்காவிற்கு மலைக்குச் செல்லும் பாதையும் இருக்கு. மலையடிவாரத்திலுள்ள பள்ளிவாசல்கிட்ட ஜெகஜோதியா தெரிஞ்சுச்சு. மக்கள் கூட்டம். வெளியூரிலிருந்தெல்லாம் சந்தனக்கூடு பார்க்க வந்துருக்காங்க. இன்னிசைக் கச்சேரிக்கான ஏற்பாடுகள் மேடையில் நடந்துகிட்டுருக்க,  தொலைவில் வண்ணவண்ண சின்ன விளக்குகளில் சந்தனக்கூடு அழகா ஒளிர்ந்து கொண்டிருந்தது.

பள்ளிவாசல்ல போய் சந்தனக்கூடு புறப்படும் நேரம், மலைக்கு சந்தனக்குடம் தூக்கிட்டுப் போறதைப் பற்றி விசாரித்தேன். அடுத்து ஒருமுறை வந்து திருவிழாக்களின் தலைநகரம் நூலுக்கு கட்டுரை எழுதனும்ல அதுக்குத்தான். இஸ்லாமிய நாட்காட்டியில் ரஜப் மாதத்தில் பதினாறாம் நாள் பிறையன்று சந்தனக்கூடு விழா நடக்கிறது. அடுத்தாண்டு வந்து பதிவு செய்யனும். இன்று கொஞ்சநேரம் சுற்றிவிட்டு வீட்டுக்குப் புறப்படலாம் என்று திட்டம். வீதிகளில் கொஞ்சநேரம் அலைந்துவிட்டு ஒரு புரோட்டாகடையில்  ரெண்டு புரோட்டாவை வாங்கிப்பிச்சுப்போட்டு சால்னாவை கொளப்பி அடிச்சுட்டு நடந்தோம். மலையேறும் வழியில் ஆரஞ்சு குடினி கொடுத்துட்டு இருந்தாங்க. வாங்கிக் குடிச்சுட்டு மலை ஏறத்தொடங்கினோம். வழிநெடுக மக்கள். மலைக்கு ஏறும் படிக்கட்டுகளில் குடும்பம், குடும்பமாக வந்து உட்கார்ந்திருக்காங்க. கொஞ்சப்பேர் மலையேறிக்கிட்டிருந்தாங்க.

பசுமைநடையாக காலைல வெள்ளென பலமுறை மலைல ஏறிருக்கோம். இம்முறை இராத்திரி கொஞ்சநேரம் மலையில் மொதமொதயா ஏறுறோம். படிக்கட்டு இருக்கும் வரை ஏறிட்டு அங்கிருந்து விளக்கொளியில் ஒளிரும் ஊரை வேடிக்கை பார்த்துட்டு, அப்படியே கீழே இறங்கத் தொடங்கினோம். படிக்கட்டுகளில் உட்கார்ந்திருந்த ஆண்களும், பெண்களும் கையில் குரான் புத்தகத்தை வைத்து படிச்சுட்டு இருந்தாங்க. உருது எழுத்துக்களில் அந்தக் பக்கங்கள் தெரிஞ்சுச்சு. வியானன்று ஜூம்மா தொழுகைக்குமுன் வாசிக்கும் பகுதியென உடன்வந்த நண்பர் சொன்னாரு.

எஸ்.அர்ஷியா எழுதுன அப்பாஸ்பாய் தோப்பு நாவலில் வரும் நெக்லஸ்காரம்மாவிற்கு சிக்கந்தர் சுல்தான் அவுலியா மீது ரொம்ப நம்பிக்கை. அந்தக்கதையில் மலையில் வந்து தங்குபவர்களைப் பற்றி எழுதியிருக்காரு. அவரோட இயற்பெயரே சையது உசேன் பாஷாதான். மகள் அர்ஷியா பெயரில் நூல்கள் எழுதினார். பசுமைநடை பயணத்துல எஸ்.அர்ஷியா இந்த சையது சுல்தான் குறித்த வரலாறை விரிவா சொல்லிருக்கார். இப்ப நினைக்கும்போது மனசு கணத்துக் கிடக்கு. தம் எழுத்துக்களில் கறாமத்துக்களை நிகழ்தியவர் இப்போது இல்லை.

நானும், நண்பரும் பேசிட்டே மலையடிவாரம் வந்துட்டோம். கூட்டம் அதிகமாகிக்கிட்டேருக்கு. சந்தனக்கூடு இரவில் கூடுதல் அழகாய் தெரிஞ்சுச்சு. சமீபத்தில் பழுத்து நிற்கும் வாதாம் மரம் எனக்கு சந்தனக்கூடுபோல தெரிந்ததை ஒரு நோட்டில் எழுதிவைத்திருந்த ஞாபகம் வந்துச்சு. இரவு இரண்டு மணிக்கு மேல வீதிவலம் வந்து மலைக்குச் செல்லும் பாதையில் சந்தனக்கூடு நிற்க அதிகாலை விடியும்வேளையில் சந்தனக்குடம் தர்காவிற்குச் செல்லுமாம். இரவில் ஒளிரும் நிலவைப் பார்த்துக் கொண்டே வீட்டுக்குப் போய்ட்டேன். அடுத்த திருழால பார்க்கலாம்.

தொடர்புடைய பதிவு – திருப்பரங்குன்றமும் சிக்கந்தர் தர்காவும்

தர்கா பட உபயம் – அருண்

சமயம் – ஓர் உரையாடல்

மதுரை புத்தகத் திருவிழா என் வாழ்வில் கொடுத்த கொடைகள் ஏராளம். அதிலொன்று தொ.பரமசிவன் அய்யாவின் உரையைக் கேட்டதும், அவரது புத்தகங்களை வாங்கியதும். 2008ல் நடந்த 3வது மதுரை புத்தகத் திருவிழாவில் சமயம் ஓர் உரையாடல் என்ற நூலை வாங்கினேன். அந்த வாரத்திலேயே ‘உலகமயமாக்கச் சூழலில் பண்பாடும் வாசிப்பும்’ என்ற தலைப்பில் தொ.பரமசிவன் பேசியதை கேட்கும் வாய்ப்பும் கிட்டியது. அந்த உரையும், சமயம் நூலும் என்னுள் ஒரு மாற்றத்தை ஏற்படுத்தியது.

தொ.ப.வுடனான நேர்காணல்கள் பல இதழ்களில் வந்திருந்தாலும் சமயம் குறித்து இந்த நூல்போல விரிவான உரையாடல் வேறு வந்ததில்லை. பேரா.சுந்தர்காளி மொழி, தத்துவம், நாடகம், திரைப்படம், நாட்டுப்புறவியல், தொன்மம் போன்ற தளங்களில் எழுதியும், பேசியும் வருபவர். இரணிய நாடகம் குறித்து களஆய்வு செய்து தன்னுடைய முனைவர் பட்ட ஆய்வேட்டை சமர்ப்பித்துள்ளார். தொ.ப மீது பெருமரியாதை கொண்டவர். சமயம் நூலில் தொ.ப.விடம் கேள்விகளை கேட்டு அவரது பதில்களை இவர் பெரும் விதமே அலாதியானது.

சமீபத்தில் வந்த நேர்காணலில் பேராசிரியர் சுந்தர்காளி “தொ.ப. தான் ‘மதுரையிலிருந்த காலத்தைத்தான் தனக்கு பொற்காலம்’ என அடிக்கடி சொல்வார். தொ.ப. மதுரையிலிருந்த காலம் எங்களுக்கு வேறுமாதிரியான பொற்காலம். தொ.ப. மதுரை தியாகராசர் கல்லூரியில் தமிழ் பேராசிரியராகப் பணியாற்றினார். தங்குவதற்கு விடுதியில் அறை எடுத்திருந்தார். அந்த சமயத்தில் தொடர்ந்து நண்பர்கள் அவரை சந்திப்பதும், சிலநேரங்களில் விடியவிடிய அவரோடு பேசிக்கொண்டிருந்த சம்பவங்களும் நடந்தது. அந்த சமயத்தில் தொ.ப.வினுடைய ஆளுமை எங்கள் பலபேரை வசீகரித்தது” என தொ.ப குறித்து கூறியுள்ளார்.

‘வியப்பு, ஈர்ப்பு, அச்சம் இந்த மூன்றும் கலந்த இடத்திலிருந்துதான் தெய்வ நம்பிக்கை பிறந்தது’ என்கிறார் தொ.ப. கடவுள், தெய்வம் என்ற இரண்டிற்குமான வித்தியாசம், சங்க இலக்கியங்களில் தெய்வங்களைப் பற்றிய செய்திகள், தமிழர்களின் சமய நம்பிக்கைகள், தாய்த்தெய்வ வழிபாடு, முருக வழிபாடு, கோயில்கள் உருவான விதம், சமண பௌத்த மதங்களின் வருகை, வைதீக மதத்தின் தாக்கம், பக்தி இயக்கங்களின் தோற்றம், சைவம், வைணவம், சமண பௌத்த மதத்திற்கு எதிராக சமயக்குரவர்களின் செயல்கள், விஜயநகர ஆட்சியாளர்களின் வருகை, சித்தர் மரபு, இஸ்லாமிய, கிறிஸ்துவ சமயங்களின் வருகை, மதமாற்றம் குறித்து இருவரும் விரிவாக உரையாடியிருக்கிறார்கள்.

சமயம் குறித்த ஒரு தெளிந்த பார்வையை இந்நூல் நமக்குத் தருகிறது. தெய்வ நம்பிக்கை குறித்த என் பார்வையையும் தெளிவாக்கியது இந்நூல். பிரமாண்டம், அதிகாரம் போன்றவற்றுடனான நம்முடைய நிலைப்பாடு எப்படி இருக்க வேண்டுமென கற்றுக்கொடுத்தது.

• மனிதன் ஆக்கிய பிரமாண்டம் என்பதே அதிகாரம் சார்ந்த விசயம். மற்றவற்றின் இருப்பை நிராகரிக்கக்கூடிய பிரமாண்டம் இயற்கையில் கிடையாது.
• எதையும் அவநம்பிக்கையோடு பார்க்க வேண்டாம். கொதிநிலை எட்டியவுடன் எல்லாம் மாறத்தான் செய்யும்.
• மனித குலத்தின் அடிப்படையான அறிவு என்பதே எண் சார்ந்தது. எழுத்துச் சார்ந்த விசயமல்ல.
• மனித குலத்தின் பெரிய கண்டுபிடிப்பெல்லாம் எண்ணிலிருந்து பிறந்தன; எழுத்திலிருந்து பிறக்கவில்லை.
• எதிர்கலாச்சார நடவடிக்கைகளில் படித்தவர்கள் போதுமான அளவுக்கு இறங்கவில்லை.
• சம்பந்தருக்கு வேள்வியும் வேதமும் முக்கியம். அப்பருக்கு சிவன் மட்டுமே முக்கியம்.
• கடவுள் மதுரைக்காரன் என்று கூறுகிறார் மாணிக்கவாசகர். கடவுளை மதுரையான் என்கிறார்.
• பெருங்கோயில்கள் காற்றாடிப் போனாலும் சாலையோரத் தெய்வங்கள் வீரியத்தோடு உயிர்வாழ்ந்து கொண்டிருக்கின்றன.

இந்நூலை வாசித்ததும் மேற்கண்ட விசயங்கள் எனக்கு மிகவும் முக்கியமாகப்பட்டன. கொதிநிலை எட்டியவுடன் சமநிலைக்கு வரும் என்ற தொ.ப.வின் வார்த்தைகள் நம்பிக்கையை விதைக்கிறது.

நவீனம், ஐரோப்பிய சிந்தனையாளர்களின் கருத்துகள் எனப் பல விடயங்கள் வாயிலாக தொ.ப.விடம் கேள்விகளைத் தொடுக்கும் பேராசிரியர் சுந்தர்காளி ஓரிடத்தில் சொல்வது போல “இந்தியச் சமுதாயத்தில் எப்போதும் மையத்தை நோக்கி இழுக்கிற சக்தி செயல்படுகிற அதே நேரத்தில் விளிம்பை நோக்கி இழுக்கிற சக்தியும் உண்டு. ஒன்றாக எல்லாவற்றையும் மாற்ற, ஒற்றைத் தன்மைக்குள் கொண்டுவர முயற்சிக்கும் நேரத்தில், பன்முகமாக்கும் சக்தியும் மாறிமாறிச் செயல்பட்டுக் கொண்டிருக்கிறது” என்ற கருத்து மிக முக்கியமானது. தமிழ்நாடு எப்போதும் பன்முகத்தன்மையைக் கொண்டாடும் மையமாகத் திகழ்கிறது, திகழ வேண்டும் என்பதே நமது அவா.

சமயம் என்ற நூலை ஆத்திகர்களும், நாத்திகர்களும் வாசிக்க வேண்டும். ஆனால், அவர்கள் தலைப்பைப் பார்த்ததும் தங்களுக்குத்தான் இதில் என்ன இருக்குமென்று தெரியுமே என இரண்டு தரப்பினருமே வாசிக்க மாட்டார்கள் என்ற நிலையில் ஒன்றுபடுகிறார்கள்.

இந்நூலின் முதல்பதிப்பை தென்திசைப் பதிப்பகம் வெளியிட்டது. தற்போது அன்னம் பதிப்பக வெளியீடாக இந்நூல் வந்து மூன்று பதிப்புகளுக்குமேல் வந்துவிட்டது. இந்நூலில் பின்னட்டையில் கோம்பை அன்வர் எடுத்த இராவுத்த குமாரசாமி கோவில் படம் உள்ளது. அதைக்குறித்த கட்டுரை பின்னட்டை புகைப்படம் பற்றியொரு குறிப்பாக இந்நூலில் உள்ளது. அதைத் தட்டச்சு செய்து கொடுத்ததற்காக நன்றியுரையில் என் பெயரையும் பேரா.சுந்தர்காளி சேர்த்திருக்கிறார். அவருக்கு நன்றி.

சமயம் ஓர் உரையாடல், 112 பக்கங்கள், 75 ரூபாய், அன்னம் வெளியீடு

தமிழறம் (ஆகஸ்ட் 2020) இதழில் வந்த கட்டுரை

“படைப்பாளிகளுக்குள் ரகசிய ரேகையாக இருந்துகொண்டிருக்கும் அசுரப்புலவன் தொ.ப” – கோணங்கி

தொ.பரமசிவன் அய்யா மறைந்த செய்தி கேட்ட 24.12.2020 அந்த மாலையை மறக்கமுடியாது. எழுத்தாளர் அ.முத்துக்கிருஷ்ணன் சென்னையிலிருந்து மதுரைவந்தார். அவருடன் பசுமைநடை நண்பர்களும் சேர்ந்து 25.12.2020 அன்று பாளையங்கோட்டை சென்றோம். தொ.ப.வின் இல்லத்திற்கு அவரிடம் கேட்க எந்தக் கேள்விகளும் இல்லாமல் சென்றோம். வீட்டின் முன்னறையில் மாலைகள் மலைபோல் குவிந்திருந்தன. மனித வாசிப்பை முன்னெடுத்த ஆசானுக்கு இறுதி மரியாதை செய்துவிட்டு மாடியில் உள்ள அவரது நூலகத்திற்கு சென்றுவந்தோம். இறுதி அஞ்சலிக் கூட்டம் அவரது உடலை வாசலில் கொண்டுவந்த சமயத்தில் தொடங்கியது. கவிஞர் அறிவுமதி, எழுத்தாளர்கள் சுந்தர்காளி, அ.முத்துக்கிருஷ்ணன், பாமரன் எனப் பலரும் அவரைக் குறித்துப் பேசினர். பல கட்சிகளைச் சேர்ந்தவர்கள், பல இயக்கங்களைச் சேர்ந்தவர்கள் அய்யாவின் நினைவுகளை எடுத்துரைத்தனர். எழுத்தாளர் கோணங்கி அப்போது பேசியது என்னுள் ஒலித்துக்கொண்டே இருந்தது. அந்த உரை:

தமிழினுடைய கடைக்கோடி நெருப்பு இதுதான். முன்னைப் பழந்தீவுகளுடைய மூழ்கிய அத்தனை பிரதிகளுடைய உதிர்ந்த துகள்களை எல்லாம் ஒரு கல்லா நூலாக அவர் வைத்திருந்தார். உங்களுக்கெல்லாம் தெரியும், அவரிடம் இருந்தது ஒரு எழுதா நூல். அது முழுவதுமே சிதறல் சிதறலாகத்தான், அப்போதைக்கப்போது ஒரு படைப்பாளிக்கு ஏற்படும் தெறிப்புகளாகத்தான் அவரிடமிருந்து வரும்.

எனக்கும் அவருக்கும் 37 ஆண்டு கால உறவு உண்டு. மதுரையில் அவர் அறையில் பல நாட்கள் தங்கியிருந்திருக்கிறோம். சுந்தர்காளி, வீ.எம்.எஸ், பாபு, லோகு என்று பலரையும் இணைக்கிற இடமாக அது இருந்திருக்கிறது. மதுரை தியாகராசர் கல்லூரியில் அவர் துறைத் தலைவராகப் பணியாற்றிய காலத்தில் உலகச் சிறுகதைகள் இதழை முடித்து முதல் பிரதியை அவரிடம்தான் கொடுத்தேன்.

ஒவ்வொரு நாவலையும் நான் எழுதுகிறபோது அவரிடம் செல்லும்போதெல்லாம் நாவலின் அத்தியாயங்கள் புதிய வேகத்தில் வேறொரு பரிமாணத்தில் தொடரக்கூடியதாக இருந்திருக்கிறது.

பாழி நாவல் எழுதுகிறபோது, மதுரையிலுள்ள சமணத்தைப் பற்றி நாவல் எழுதுகிறபோது ஈரேழ் சமணக்குன்றுகளுக்கும் அவர் ஆட்டோவில் அழைத்துச் சென்றிருக்கிறார். ஒவ்வொரு குறியீடுகளையும் அங்கு சமணத் தொன்மங்களுடைய விளக்கத்தையும் அவர் அளித்திருக்கிறார்.

நான் நாவலை எழுதுகிறபோது ஒருமுறை அவர் அறைக்கு அழைத்துச் சென்று, இரண்டு சாக்பீஸ்களை எடுத்துவந்து அதனுள் மதுரையினுடைய தொன்மங்கள், கோட்டை அமைப்புகள், யார்யார் எந்தெந்த இடத்தில் இருந்தார்கள் என்ற 2000 வருட அந்த அகராதிச்சுருளை, நிகண்டை எனக்கு விளக்கமளித்து காண்பித்ததன் வழியாக, நாவல் அடுத்த கட்டத்தை அடைந்தது.

ஒவ்வொருமுறை தொ.ப.வைச் சந்திக்கிறபொழுதும் இசைபடுத்து என உரையாடல் உருவாகியிருக்கிறது. “விசும்பு கைபடு நரம்பு” என்று சொல்லித் தந்ததும், சிலப்பதிகார ஆய்ச்சியர் குரவையை எனக்கு அவர் விளக்கிக் காண்பித்த விதமும் சரி; இங்கிருந்த பெருமாள் கோயிலுள்ள சிறுசிறு சிற்பங்கள், சிற்றறைச் சிற்பங்கள் குறித்தும் அவருக்கிருந்த அறிவும் சரி; ஒரு பல்துறை அறிவாக, ஒரு archaic mind (தொல்மனம்) தொ.ப.விடம் இருந்தது.

நான் மதுரையில் பழைய புத்தகக்கடையில் குனிந்து ஒரு புத்தகம் எடுத்துக் கொண்டிருக்கும்போது, தொ.ப. அங்கிருந்து நிமிர்ந்தபடி வேறொரு புத்தகத்தை எடுத்துக்கொண்டிருப்பார். இதே திருநெல்வேலியில் உள்ள பழைய புத்தகக்கடைக்குப் போகும்போதெல்லாம் தொ.ப. ஒவ்வொரு முறையும் அங்கே இருந்துகொண்டிருப்பார். பழைய புத்தகக்கடைக்காரர்கள் எல்லோரையுமே அவர் அறிந்திருப்பார். எல்லாவகையான விநோத விசித்திர, பெரிய எழுத்து சம்பந்தமான நூல்களையெல்லாம் காண்பித்து என்னை வாங்க வைத்தார்.

இவ்வாறு படைப்பாளிகளுக்கும் தொ. ப-வுக்கும் இடையிலான அபூர்வமான அந்த interior landscape (அகவெளி) எழுதப்படாத ஒன்று. யார்யாருடைய புத்தகங்களுக்குள்ளேயோ அவர் நுழைந்திருக்கிறார். ஒரு துணைப்பிரதியாக, ஊடிழைப் பிரதியாக தொ.ப. ஒவ்வொரு படைப்பாளியினுள்ளும் ரகசிய ரேகையாக இருந்துகொண்டே இருப்பார்.

அவர் பேராசிரியராக வேலை பார்த்தது எனக்குப் பெரிதில்லை. பேராசிரியர், பேராசிரியர் என்று எங்கு பார்த்தாலும் ஒரே பேராசிரியர்களாக இருக்கிறார்கள். அது பெரிய விஷயமில்லை. அசுரர்களும் புலவர்களாக இருந்த தமிழின் கடைச்சங்கத்தின்,  அந்த அகாடமியின் அசுரப்புலவன் தொ.ப. அவருக்குள் தான்தோன்றியாக இருக்கிற படைப்பாளியின் ஒரு பெரிய வெளி இருக்கிறது. தமிழ் மொழியை வெவ்வேறு வகைகளில் தனக்குள் அவர் வைத்திருந்தார். அவருக்குள் மூழ்கி அடிக்கடலில் சமவெளியில் திரிந்து கொண்டிருந்த தொ.ப.வை நான் மணல்பிரதியாக எடுத்துப்பார்த்தேன். கிரிப்டோநூலகம் அது.

ஆய்வு, பி.எச்.டி நூல் அல்ல அவர். கல்வி என்பதல்ல அவர். அவர் அ-கல்வி. அகல்வி என்பது ஒரு கலைஞனுக்குள் உள்ளது, மாடு மேய்ப்பவனிடம் உள்ளது, ஒரு விவசாயியிடம் உள்ளது. தானியத்திடம் உள்ளது, ஒரு செடியிடம் உள்ளது. ஒரு பேசாத மீனனின் வார்த்தைகள்.

ஒரு கையில்லா மீனன், காலில்லா மீனனாக இங்கு கால் மாற்றிப்படுத்திருக்கிறான். இவனுக்கான மொழி உடல் எப்பொழுதும் எல்லோரிடமும் பரவிக்கொண்டுதான் இருக்கும் என்று கூறி அவருக்கு எனது ஆழ்ந்த மரியாதையைச் செலுத்தி, தமிழினுடைய சித்திர கபாலத்தையும், சொற்கபாலத்தையும் அவரிடமிருந்து நான் எடுத்துச் செல்கிறேன்.

“நாட்டார் தெய்வங்களின் வாகனம் பெரும்பாலும் நீர்தான். சாமியாடிகள் தலையிலே கரகம் வைத்து ஆடுகிறபோது அந்தக் கரகத்துக்குள்ள இருக்கிற தண்ணீரிலே அந்த தெய்வத்தினுடைய ஸ்பிரிட்சுவல் எஸ்சன்ஸ் அடங்கி இருப்பதாக நம்பிக்கை” என தொ.ப.வை சந்தித்து உரையாடிய கணத்தில் சொன்னார். அதுபோல அவரது இறுதிச்சடங்கில் சிந்திய கண்ணீரில் என்னோடு தொ.ப.வையும் அழைத்துவந்தேன்.

(படங்கள்: அ. முத்துக்கிருஷ்ணன், ரகுநாத் & முகநூல்)

2020-இல் வாசித்த புத்தகங்கள்

2020 வாசிப்பு சார்ந்த விசயங்களுக்கான ஆண்டாக அமைந்தது. வீட்டில் ஒரு அறையை வாசிப்பகமாக அமைத்து எனது மகள் மதுரா பெயரில் மதுரா வாசிப்பகம் அமைத்தேன். தோழர் அ.முத்துக்கிருஷ்ணன் வாசிப்பகத்தை திறந்துவைத்தார்.  பசுமைநடை நண்பர்கள் இந்நிகழ்வில் கலந்துகொண்டு நிறைய புத்தகங்களைப் பரிசளித்தனர். வாசிப்பு சார்ந்த செயல்பாடுகளை முன்னெடுக்கத் திட்டமிட்டிருந்த வேளையில் கொரோனா வந்தது. 2021இல் அப்பணிகளை மதுரா வாசிப்பகம் வாயிலாகத் தொடருவேன்.

வாசகசாலை கூட்டத்தில் சோ.தர்மனின் சூல் நாவல் குறித்து பேசினேன். சிங்கிஸ் ஐத்மதோவ் எழுதிய ஜமீலா, அன்னை வயல் நாவல்களை மீண்டும் வாசித்தேன். எஸ்.ரா.வின் அறிமுகத்தால் ஜமீலா நாவலை திரைப்படமாகவும் பார்த்தேன். சிங்கிஸ் ஐத்மதோவின் நாவல்கள் குறித்த கட்டுரையொன்றை எழுதிகொண்டிருக்கிறேன். குல்சாரியை மீண்டும் வாசிப்பதற்காகத் தேடிக்கொண்டிருக்கிறேன்.

2020ல் வாசிக்க நிறைய நேரம் கிட்டியது, கொரோனா ஊரடங்கால். நிறைய பெரிய நாவல்களையும், நிறைய கட்டுரைத் தொகுப்புகளையும் வாசிக்க முடிந்தது. தொ.பரமசிவன் அய்யாவின் நூல்களைக் குறித்து “தொ.ப.வுடன் அழகர்கோயிலிலிருந்து பாளையங்கோட்டை வரை” என்ற தலைப்பில் ஒரு குறுநூல் எழுதுவதற்காக அய்யாவின் நூல்களை இந்த ஊரடங்கு காலத்தில் மீள்வாசிப்பு செய்தேன். அதை முடிக்க முடியாமல் போய்விட்டது. டிசம்பர் 24 அன்று தொ.பரமசிவன் அய்யா இயற்கையில் கலந்துவிட்டார். தாங்கமுடியாத பேரிழப்பாக இருக்கிறது. அவரைக் குறித்து சூழல் அறிவோம் முகநூல் குழுவில் “தொ.ப.வுடன் அழகர்கோயிலிலிருந்து பாளையங்கோட்டை வரை” 20 நிமிடங்கள் பேசினேன்.

வாசித்த நாவல்கள்

1. சூல் – சோ.தர்மன்
2. மணல்கடிகை – எம்.கோபாலகிருஷ்ணன்
3. ஜமீலா – சிங்கிஸ் ஐத்மதோவ்
4. அன்னைவயல் – சிங்கிஸ் ஐத்மதோவ்
5. அம்மா வந்தாள் – ஜானகிராமன்
6. என் பெயர் ராமசேஷன் – ஆதவன்
7. கள்ளம் – தஞ்சை ப்ரகாஷ்
8. நான் ஷர்மி வைரம் – கேபிள் சங்கர்
9. என் முதல் ஆசிரியர் – சிங்கிஸ் ஐத்மதோவ்
10. ஓநாய் குலச்சின்னம் – ஜியாங் ரோங்
11. ஆரோக்கிய நிகேதனம் – தாராசங்கர் பந்த்யோபாத்யாய்

வாசித்த சிறுகதைத்தொகுப்புகள்

1. காஷ்மீரியன் – தேவராஜ் விட்டலன்
2. பறவையின் வாசனை – கமலாதாஸ்
3. ஒரு சிறு இசை – வண்ணதாசன்
4. புத்தனாவது சுலபம் – எஸ்.ராமகிருஷ்ணன்
5. பதினெட்டாம் நூற்றாண்டின் மழை – எஸ்.ரா
6. இறுதிவார்த்தை – தாராசங்கர்
7. காளி – பால்வான் ஹெஸ்லே
8. ஆர்.எஸ்.எஸ் லவ் ஸ்டோரி – அசோக்

கட்டுரைத் தொகுப்புகள்

1. கரிசல்காட்டு கடுதாசி – கி.ராஜநாராயணன்
2. காலத்தின் வாசனை – தஞ்சாவூர் கவிராயர்
3. மறக்கமுடியாத மனிதர்கள் – வண்ணநிலவன்
4. தர்ஹாக்களும் இந்து இஸ்லாமிய ஒற்றுமையும் – ஆ.சிவசுப்பிரமணியன்
5. எனக்கு இருட்டு பிடிக்கும் – ச.தமிழ்ச்செல்வன்
6. சடங்கில் கரைந்த கலைகள் – அ.கா.பெருமாள்
7. தமிழறிஞர்கள் – அ.கா.பெருமாள்
8. எனக்குரிய இடம் எங்கே? – ச.மாடசாமி
9. தெருவிளக்கும் மரத்தடியும் – ச.மாடசாமி
10. பாலைநிலப்பயணம் – செல்வேந்திரன்
11. காமம் செப்பாது – இராயகிரி சங்கர்
12. தமிழரின் தாவர வழக்காறுகள் – ஆ.சிவசுப்பிரமணியன்
13. வாழும் மூதாதையர்கள் – பகத்சிங்
14. விமரிசனக்கலை – க.நா.சு
15. மாயவலை – அ.முத்துக்கிருஷ்ணன்
16. நாவல்கலை – சி.மோகன்
17. நடைவழி நினைவுகள் – சி.மோகன்
18. வாசிப்பது எப்படி – செல்வேந்திரன்
19. இரண்டாம் சுற்று – ஆர்.பாலகிருஷ்ணன்
20. குதிரையெடுப்பு – இரவிக்குமார்
21. உணவுப்பண்பாடு – அ.கா.பெருமாள்
22. கள ஆய்வில் சில அனுபவங்கள் – சரஸ்வதி, மு.ராமசாமி
23. உதயசூரியன் – தி.ஜானகிராமன்
24. ஈஸியா பேசலாம் இங்கிலீஸ் – சொக்கன்
25. தென்னிந்திய கிராம தெய்வங்கள் – ஹென்றி ஒயிட்ஹெட்
26. பிரயாண நினைவுகள் –ஏ.கே.செட்டியார்
27. நம்மோடுதான் பேசுகிறார்கள் – சீனிவாசன் பாலகிருஷ்ணன்

மனம் – உடல்நலம் சார்ந்த கட்டுரைகள்

1. அமைதி என்பது நாமே – திக் நியட் ஹான்
2. எண்ணம் போல் வாழ்க்கை – ஜேம்ஸ் ஆலன்
3. உடல், மன நோய்கள் நீக்கி நலம் தரும் மருந்துகள் – டாக்டர்.கே.ராமஸ்வாமி
4. உன்னை நீயே சரிசெய்யும் உளவியல் நுட்பங்கள்

கவிதைகள்

1. அரைக்கணத்தின் புத்தகம் – சமயவேல்
2. மிதக்கும் யானை – ராஜா சந்திரசேகர்

நேர்காணல்கள்

1. தமிழ்மொழிக்கு நாடில்லை – அ.முத்துலிங்கம்

ஆங்கில கட்டுரை

1. How to Read – Selvendiren

தொகுப்பு நூல்

1. தி.ஜா. சிறப்பிதழ் – கனலி வெளியீடு

எஸ்.ராமகிருஷ்ணன் வலைதளத்தில் வாசித்த தொடர்கள்

1. குறுங்கதைகள்
2. நூலக மனிதர்கள்

10,000 பக்கங்கள் வாசித்திருப்பேன் தோராயமாக. வாசிப்பை நேசிப்போம் முகநூல் குழுமம் இதற்கு தூண்டுதலாக இருந்தது. ஊரடங்கு காலத்தில் தமிழினியின் பழைய இதழ்களை வாசித்தேன். அந்திமழையின் சிறுகதை சிறப்பிதழ் வாயிலாக நிறைய சிறுகதைகள் படித்தேன். மே மாதத்திலிருந்து தினசரி வாசிப்பைக் குறித்து தொடர்ந்து தனி நோட்டு போட்டு எழுதிவருவது உருப்படியான செயலாக இருக்கிறது. 2021ல் இதை இன்னும் முறைப்படுத்த வேண்டும். நண்பரிடமிருந்து அவர் பயன்படுத்திய கிண்டில் கருவியை வாசிப்பதற்காக பாதிவிலைக்கு வாங்கியுள்ளேன். ஸ்ருதி டி.வி.யில் நிறைய இலக்கியம் சார்ந்த காணொலிகள் பார்த்தேன். ஆர்.பாலகிருஷ்ணனின் சங்கச் சுரங்கம் தொடர் வாயிலாக சங்க இலக்கியம் மீதான காதல் ஏற்பட்டுள்ளது. 2021இல் தினம் ஒரு சங்கப்பாடல் பயில வேண்டும். அதேபோல ஆங்கிலத்தில் வாசிக்க பழக வேண்டும். 2021இல் ஆண்டிற்கு 50 பதிவுகளாவது வலைப்பூவில் எழுத வேண்டும். வாசித்த நூல்களைக் குறித்து யூடியுபில் அறிமுகம் செய்ய வேண்டுமென்ற சில இலக்குகளை நிர்ணயித்திருக்கிறேன். பிரபஞ்சத்தின் பேரருள் எப்போதும் உடனிருக்கும்.

அருட்பேராற்றல் இரவும் பகலும், எல்லா நேரங்களிலும், எல்லா இடங்களிலும், எல்லாத் தொழில்களிலும் உறுதுணையாகவும் பாதுகாப்பாகவும் வழிநடத்துவதாகவும் அமையுமாக. நன்றி.

படங்கள் உதவி – ரகுநாத், ராஜன்னா, தீபக்

அய்யா

இறுக்கமான இந்தத் தருணத்தில் சகோதரர் தமிழ்ச்செல்வம் எழுதிய இந்தப் பதிவை இடுகிறேன்:

அசலான ஆய்வாளர்

கபசுரக் குடிநீரில் சேர்மானங்கள் என்னென்னவென்று பார்த்தால் சீந்தில் முக்கிய இடம்பெற்றிருக்கும். இந்த சீந்தில் கொடியைப் பற்றி தொ. பரமசிவனிடமிருந்துதான் தெரிந்துகொண்டேன். படர்ந்திருக்கும் சீந்தில் கொடியை அறுத்து அந்தரத்தில் விட்டாலும் உலர்ந்துபோகாமல், காற்றில் உள்ள ஈரப்பதத்திலிருந்து நீரை உறிஞ்சி உயிர்ப்புடன் இருக்கும் என்பதை ஓரிடத்தில் சொல்லியிருந்தார்.  ஆனால் அத்தகைய சஞ்சீவி மூலிகையான சீந்திலைப் பற்றி இன்று கூகிளை நம்பியிருக்கும் ஒருவர் ஆங்கிலம் வழி விக்கிப்பீடியாவில் படிக்கிறார் என்று கொள்வோம். முதல் பத்தியிலேயே என்ன இருக்கிறது? “பாரம்பரிய மருத்துவத்தில் பல நூற்றாண்டுகளாக பல்வேறு நோய்களைக் குணப்படுத்த இது பயன்படுத்தப்பட்டு வருகிறது என்றாலும், அந்த நோய்களை இது தீர்க்கிறது என்பதற்கான எந்தவித உயர்தர மருத்துவ ஆய்வுமுடிவுகளும் இல்லை”. அம்மட்டில் அவர் மகத்தான ஒரு மூலிகையைப் பற்றிய ஆர்வத்தை இழப்பார். அது ஒரு அமிர்தவல்லி, சஞ்சீவி மூலிகை என்பது ஒரு ‘தெறிப்பு’ அல்லவா? அதைச் சொல்லித்தர தொ. பரமசிவன் போன்ற சிலர்தானே நம்மிடம் உண்டு?

கோரோசனை பற்றியும் தொ. ப-வின் நூல் ஒன்றிலிருந்தே தெரிந்துகொண்டேன். சித்த மரபு, நாத மரபு பற்றியெல்லாம் தொ. பரமசிவன் தரும் குறிப்புகளால் ஆர்வம் தூண்டப்பட்டு இணையத்தில் தேடினால் உருப்படியாக எதுவும் சிக்காது. ஷ்ரௌதிகள், ஸ்மார்த்தர்கள், கிராமத்தார், கணபாடிகள், குருக்கள் என்ற வகைப்பாடுகளை எல்லாம் தொ. பரமசிவன் கோடி காண்பிப்பார். இணையத்தில் தேடப்புகுந்தால் அவரவர்க்கு வசதியான வகையில், அதுவும் ஆங்கிலத்தில் அரைகுறைத் தகவல்களே இருக்கும். ‘மடையன்’ என்ற சொல்லுக்கு என்ன பொருள் என்பது அவர் சொல்லியே தெரிந்தது. ‘பிரம்மாண்டங்கள்’, ‘ஆண்ட பரம்பரைகள்’ மீதான பிரமையை அகற்றியது அவரேயல்லவா?

தொ. பரமசிவன் விண்டு விண்டு எதையும் விளக்கி விரித்து எழுதுவதில்லை. அதனால்தான் சிலர் அவர் அடிக்குறிப்புகள் போடுவதில்லை, ஆதாரங்கள் காட்டுவதில்லை, அதனால் அவர் ஆய்வாளர் இல்லை என்று அடித்துப்பேசுகிறார்கள். அவரது கட்டுரைகளில் ஒரு மந்திரம் போல குறுகத் தரித்த வார்த்தைகளில் செறிவான தெறிப்புகளை அளிக்கிறார். அவை திறக்கும் அறிவுலகம் பெரிது. சான்றாக ‘பரமார்த்திகத்தில் நாத்திகமேயான அத்வைதம்’ என்ற ஒரு வரியைக் கொண்டு தேடப் புகுந்தால் ஒரு தத்துவ உலகம் திறக்கும். அவர் தருவது திறவுகோல் மட்டுமில்லை; ஞானத்தின் கனியைப் பிழிந்திட்ட சாறு.

இன்று பல்கலைக்கழகங்களில் முனைவர் பட்ட ஆய்வேடுகளைச் சமர்ப்பிக்க இருப்பவர்களிடம் ‘அழகர்கோயில்’ தரத்தில் வேண்டும் என்று கேட்டால் உடனடியாக ‘சைட்டோக்கைன் ஸ்டார்ம்’ ஏற்பட்டு அந்த இடத்திலேயே வீழ்ந்துபடுவார்கள்.

கொரோனா போன்ற பெருந்தொற்றுக் காலத்தில் மருத்துவம் சார்ந்த ஆலோசனைகளை உலக சுகாதார நிறுவன ஆலோசகர்களிடம் பெறலாம், தவறில்லை. ஆனால் வீடடங்கு உத்தரவு, தனிமைப்படுத்தல் போன்றவற்றை நமது ஊருக்குத் தகுந்த வகையில் எப்படி நடைமுறைப்படுத்துவது என்பதை நமது சொந்த சமூகத்தின் மூத்த அறிஞர்கள்தானே சொல்லித்தர முடியும்? கி.ராஜநாராயணன், ஆ. சிவசுப்பிரமணியன் போன்றோரது செவ்விகள்தானே நமக்குகந்த நடைமுறையைப் பேசின? தொ. பரமசிவனை நாம் சரிவரப் பயன்படுத்திக்கொள்ளவில்லை.

தொ. பரமசிவன் அவர்களுடன் உரையாடுகிற, அவருடன் சேர்ந்து பணிசெய்கிற, அவரிடம் படிக்கிற வாய்ப்பு கிடைத்தவர்கள் பேறு பெற்றவர்கள். இன்றும் டெங்கி மாரியம்மன் ஏன் கோயில்கொள்ளவில்லை, கொசு ஏன் வாகனமாகவில்லை என்று அவரிடமே கேட்கத் தோன்றுகிறது. சென்னையின் நெரிசலான சாலையொன்றின் மருங்கில் அமைந்த கடை வாசலில், மாலை நேரத்தில் தனது மரபான உடையணிந்த மார்வாரிப் பெண் ஒருவர் வாசல் தெளித்து, கோலப்பொடி கொண்டு கம்பிக்கோலம் போடுகிறார். அவர் நிகழ்த்தும் பண்பாட்டு அசைவை அய்யாவிடம் பகிர்ந்துகொள்ளும் அவா பிறக்கிறது.

அவருடன் உரையாட எவ்வளவோ இருந்தன. சாய்பாபா வழிபாடு பெருகிவருவதை அவர் எப்படிப் பார்க்கிறார் என்று தெரிந்துகொள்ள வேண்டும். பெரிதாக ‘ஓ’ வரைந்து அதன் சுழிப்பில் ‘ம்’ எழுதி அதன் குறுக்கே சாய்வாக வேல் வரைந்து எத்தனை முறை சிறு வயதில் சித்திரம் பழகியிருப்போம், இன்றெப்படி தேவநாகரி ‘ஓம்’ நீக்கமற நிறைந்தது. இது எங்கு போய் முடியும்? என்ற ஆதங்கத்தைப் பேசவேண்டும். சோனைச் சாமியை ஏன் ‘ஐயா, மலையாளம்’ என்று கும்பிடுகிறார்கள்? என்று கேட்க வேண்டும்.

இன்னும், கங்கைகொண்ட சோழபுரம் அருகே உள்ள சோழிப் பற்கள் கொண்ட அழகர் பற்றி; எதிர்காலத்துச் சீலைக்காரி அம்மன்கள் பற்றி; பிரதோஷ வழிபாடும், ஆயுஷ் ஹோமமும், கணபதி ஹோமமும் தமிழ்க் குடும்பங்களில் எவ்வாறு இவ்வளவு செல்வாக்கு பெற்றன என்பது பற்றி; அனுமார் வழிபாட்டின் செல்வழி பற்றி; கண்ணன், பலதேவன் பற்றி; காலநிலை, பொருளாதார மாற்றங்களில் ஆடிப்பெருக்கு போன்ற பண்டிகைகள் என்ன அர்த்தம் கொள்ளும் என்பது பற்றி; சித்த மருத்துவத்துக்கும், ஆயுர்வேத மருத்துவத்துக்கும் உள்ள ஒற்றுமை, வேற்றுமை பற்றி; பெருந்தொற்றுக்குப் பிறகான உலகம் பற்றியெல்லாம் அவரிடம் உரையாடவேண்டும் என்றெல்லாம் ஆவல் கொண்டிருந்தோம்.

சூழல் எவ்வளவு வறண்டிருந்த போதும் வெள்ளெருக்கின் கனி முற்றித் தெறிக்கும். விதைகள் காற்றிலும், நீரிலும் மிதந்து பரவும். பால் பற்றி புதிய செடிகள் பூத்துக்குலுங்கும். அப்படித்தான் அவரைப் பற்றிச் சொல்லமுடிகிறது. கணப்பொழுதில் நிகழும் ஒரு தெறிப்பானது சிலவேளைகளில் வாழ்க்கை முழுதும் தேடிப்பெற்ற அனுபவத்துக்குச் சமமாக இருக்கும் என்பார்கள். அத்தகைய அசலான தெறிப்புகளைச் சொன்ன முன்னோடி ஆய்வாளர் தொ. பரமசிவன்.

நரசிங்கம்பட்டி பெருமாள்மலை கார்த்திகைத் திருவிழா

மதுரையிலிருந்து மேலூர் செல்லும் வழியில் நரசிங்கம்பட்டி என்ற ஊர் அமைந்துள்ளது. சுங்கவரிச்சாவடிக்கு அடுத்துவரும் வெள்ளரிப்பட்டிக்கு அருகில் நரசிங்கம்பட்டி உள்ளது. நரசிங்கம்பட்டி பெருமாள்மலையில் ஆண்டுதோறும் கார்த்திகைத் திருவிழா வெகுசிறப்பாக நடைபெற்று வருகிறது என்பதை நாளிதழ்கள் வழியாக வாசித்திருக்கிறேன். பலமுறை செல்ல முயன்றும் விடுப்பு கிடைக்காமல் போக முடியாமலிருந்தது. இம்முறை கார்த்திகை ஞாயிறன்று வர திருவிழாப் பார்க்க நானும், நண்பர் ரகுநாத்தும் சென்றோம்.

தல்லாகுளம் பெருமாள்கோவிலருகே என்னுடைய ஸ்கூட்டியை நிறுத்திவைத்துவிட்டு இருவரும் ரகுநாத்தினுடைய வண்டியில் சென்றோம். வழிநெடுக நாட்டார் தெய்வ வழிபாடு, வைதீகமயமாக்கல் குறித்தும், தொ.பரமசிவன், ஆ.சிவசுப்பிரமணியன், அ.கா.பெருமாள் போன்ற ஆய்வாளர்களின் எழுத்துக்கள் குறித்தும் உரையாடியபடி சென்றோம். ஏற்கனவே பசுமைநடையாக அரிட்டாபட்டி, மாங்குளம் மீனாட்சிபுரம் சென்றிருந்ததால் எங்களுக்கு இது பழக்கமான பாதைதான். நரசிங்கம்பட்டி மலைக்குச் செல்லும்பாதையை சாலையில் பேருந்துக்காக காத்திருந்த பெரியவரிடம் கேட்டோம். அவர் அந்தக் கோவில் திருவிழாவிற்குத்தான் போய் வந்திருக்கிறார் என்பதை அவர் தலையில் மொட்டையடித்து சந்தனம் பூசியிருப்பதைப் பார்த்தவுடனே தெரிந்தது. அவர் உடன்வந்து வழிகாட்டாத குறையாக பாதைகாட்டினார். இருவரும் அவர்சொன்ன வழியில் சென்றோம். சர்க்கரைப் பொங்கலை வழியில் தொன்னையில் வைத்துக் கொடுத்த குடும்பத்தினரிடம் மகிழ்வோடு பெற்று உண்டுவிட்டு மலையை நோக்கிச் சென்றோம்.

சமீபத்தில் பெய்த மழையால் பெரியாற்றுக் கால்வாயில் தண்ணீர் இருகரைகளையும் தழுவியபடி ஓடிக்கொண்டிருந்தது. கரையின் இருமருங்கிலும் பனைமரங்கள் வரிசையாக நின்றுகொண்டிருந்தன. திருவிழாப்பார்க்க மக்கள் நடந்தபடி இருந்தனர். வீடுகளைக் கடந்து மலையடிவாரத்தை நோக்கி நடந்தோம். வழியில் ஏராளமான திருவிழாக் கடைகள் கிராமத்துச் சந்தை போல முளைத்திருந்தன.

கொய்யா, அன்னாசி, நெல்லி போன்ற கனி வகைகளும், பஜ்ஜி, அப்பம், வடை, தோசை (அழகர்கோயில் தோசை போல) போன்ற பலகாரங்களும், தாகம் தணிக்க பதநீர், ஐஸ்கிரீம் போன்றவையும் விற்பனையாகிக் கொண்டிருந்தன. பெரும்பாலும் குடும்பத்திற்கு ஒருவரென மொட்டையடித்த தலைகளை நிறையப் பார்க்க முடிந்தது. மேலூர்ப் பகுதியில் விளையும் கரும்பை இந்தத் திருவிழாவிற்குக் கொண்டுவந்து குறைந்தவிலையில் தருகிறார்கள். ஆளாளாக்கு கரும்புக் கட்டுகளை வாங்கிக் கொண்டுவருவதைப் பார்க்க முடிந்தது. (நானும் திருவிழா பார்த்துவிட்டு வருகையில் கரும்பு வாங்கி வந்தேன்). சுற்றுவட்டாரத்தைச் சேர்ந்த கிராம மக்கள் குடும்பம் குடும்பமாக இத்திருவிழாவிற்கு வருவதைப் பார்க்க முடிந்தது. நண்பர் ரகுநாத் திருவிழாக் காட்சிகளை தன்னுடைய கேமராவில் காட்சிப்படுத்தியபடி வந்தார்.

இரண்டு மூன்று இடங்களில் மணலை மொத்தமாக மலைபோல் குவித்து வைத்திருக்கிறார்கள். திருவிழாவிற்கு வருபவர்கள் மூன்று கை மணல் அள்ளி மேலே கொண்டுபோய் போட்டு, உப்பு-மிளகு சேர்த்த பொட்டலத்தையும் போட்டு தங்கள் வேண்டுல்களைச் சொல்லிவருகிறார்கள். நினைத்தது நடக்கும் என்பது மக்களின் நம்பிக்கை. நாங்களும் உப்பு-மிளகு வாங்கிப் போட்டு மூன்று கை மணலை அள்ளிப்போட்டு வணங்கிவந்தோம். இப்படித் திருவிழா திருவிழாவிற்கு தொடர்ந்து செல்லும் வாய்ப்பை கொடுப்பா என்ற வேண்டுதலோடு வந்தேன்.

மரத்தடியில் ஆண்டிச்சாமியின் பெரிய பீடமிருக்கிறது. இந்த மலையடிவாரத்தில் மூன்று இடங்களில் இதுபோன்ற பீடங்கள் இருக்கின்றன. பாண்டி மலையாளம் காசி ராமேஸ்வரம் அடக்கி ஆளும் ஆண்டியப்பா என்ற விருமாண்டிப் பாடல் வரி நினைவிற்கு வந்தது. அழகர்கோயில் பெருமாள் வந்த இடம்தான் இந்த நரசிங்கம்பட்டி மலை என்கிறார்கள். அதனால்தான் இம்மலைக்கு பெருமாள்மலை என்று பெயர் வந்தது என ஒரு பெரியவர் சொன்னார். அலங்காநல்லூர் வயிற்றுமலைப் பகுதியிலும் இதுபோன்ற கதையைச் சொல்லக் கேட்டிருக்கிறேன்.

கோவிலைச் சுற்றி ஏராளமான கூட்டம். குழந்தைவரம் கேட்டவர்கள் தங்கள் வேண்டுதல் நிறைவேறியதால் கரும்புத் தொட்டில்களில் குழந்தைகளைப் போட்டு கோவிலை மூன்று சுற்று சுற்றிவருவதைக் காண முடிந்தது. விளக்குப் போடும் பெண்கள் ஒருபுறம். ஏராளமான திருவிழாக் கடைக்காரர்கள் ஒருபுறம். வண்டிகளில் வளையல், விளையாட்டுச் சாமான் என பட்டியல் நீண்டு கொண்டே போகிறது. பீம்புஸ்டி அல்வாக்கடைக்காரர்களைப் பார்த்து பேசிவிட்டு அரைக்கிலோ அல்வா வாங்கினேன். (வீட்டிலும், மறுநாள் பணியிடத்திலும் கொடுத்து விழாவின் இனிப்பை பகிர்ந்தளித்தேன்)

மலையடிவாரத்தில் மொட்டையெடுத்துக் கொண்டிருந்தவர்களில் ஒரு பாட்டி குழந்தைக்கு மொட்டையெடுப்பதைப் பார்க்க முடிந்தது. பெரிய கோவில்களைப்போல அதற்கொரு சீட்டு, அவர்கள் சொல்வதுதான் ரேட்டு என்பது போல இல்லை. இங்கு மக்கள் எளிமையாக தங்கள் நேர்த்திக்கடன்களை நிறைவேற்றிக் கொள்ள முடிகிறது. மலையடிவாரத்தைச் சுற்றி மூன்று இடங்களில் மணற்குவியல்களில் மணலை அள்ளிப்போட்டு வேண்டிவந்தோம். மேலூர் பகுதியிலுள்ள பலகாரக்கடைக்காரர்கள் அதிகம் வந்திருந்தனர். பூந்தி, காரச்சேவு, அல்வா, மிக்சர் என பலவிதமான பலகாரங்களை குவித்து வைத்திருந்தனர். வேடிக்கைப் பார்த்தபடி வந்தோம்.

அடுத்து இந்தத் திருவிழாவிற்கு குடும்பத்தோடு வந்து சாய்ந்தரம்வரை இருந்து மலையில் விளக்கேற்றுவதை பார்த்துவிட்டுச் செல்ல வேண்டும் என பேசியபடி கிளம்பினோம். நரசிங்கம்பட்டி ஊரிலுள்ள கடையில் சூடாகப் போட்டுக்கொண்டிருந்த பஜ்ஜியை வாங்கி பசியாறியதும் கிளம்பினோம். ஒருநாளின் முற்பகல் கொண்டாட்டமாகக் கழிந்தது.

படங்கள் – ரகுநாத்

திருமலை சமணப்படுகையும் பாண்டியர் குடைவரையும்

மதுரை மேலூர்க்கருகேயுள்ள வெள்ளலூர், உறங்கான்பட்டி கிராமங்களை அடுத்து திருமலை என்ற ஊர் மதகுப்பட்டி செல்லும் வழியில் அமைந்துள்ளது. சிவகங்கை மாவட்டத்தில் இந்த சிற்றூர் இருக்கிறது. இந்த ஊரிலுள்ள மலையில் குடைவரையும், மலைக்கொழுந்தீஸ்வரர் கோயிலும், அதற்கும்மேல் நாலாயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முந்தைய பாறை ஓவியங்களும், இரண்டாயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முந்தைய தமிழிக் கல்வெட்டுகளும் காணப்படுகின்றன.

தீபாவளி விடுமுறைக்கு மதுரைக்கு வந்த சகோதரர்களுடன் ஞாயிற்றுக்கிழமை (15.11.20) திருமலையிலுள்ள தொல்லெச்சங்களைக் காண கிளம்பினோம். அன்று காலை முதலே வெயிலில்லாமல் மேகமூட்டமாய் இருந்தது. வழிநெடுக மலைகளும், நீர்நிலைகளும், வயல்களும் பயணத்தை அழகாக்கின. வெள்ளலூர் தாண்டியதும் கண்மாய்க்கரையோரம் சேமங்குதிரையுடன் அமைந்திருந்த அய்யனார் கோயில் அருகே வாகனத்தை நிறுத்தி போய் பார்த்தோம், குழுவாகப் படமெடுத்தோம். சேமங்குதிரையை வண்ணம் தீட்டும் பணியைச் செய்தவர் ஒக்கூர் என்ற பெயரை அதில் எழுதியிருந்தார். உடன்வந்த சகோதரர் அதைப்பார்த்து சங்க இலக்கியத்தில் உள்ள ஒக்கூர் மாசாத்தியார் என்ற பெண் புலவர் பிறந்த ஊராக இருக்கலாம் என்றார். அவரது ஞாபகசக்தி மலைப்பூட்டியது.

மதகுப்பட்டி செல்லும் சாலையில் இடதுபுறமாகத் திரும்பி திருமலையை அடைந்தோம். மலையிலிருந்து கொஞ்சதூரம் ஏறியதும் குடைவரைக் கோயில் ஒன்றுள்ளது. இங்குள்ள குடைவரைக் கோயிலை குடமுழுக்கு என்ற பெயரில் வண்ணம் தீட்டி படுத்தியெடுத்திருக்கிறார்கள். கோயிலில் குடைவரைப் பகுதியில் பெயிண்ட்டில் வண்ணம் பூசியிருக்கிறார்கள்.

மலைக்கொழுந்தீஸ்வரர், பாகம்பிரியாள் சன்னதி சுவர்களில் எல்லாம் கல்வெட்டுகள். சன்னதியைச் சுற்றிவரும் வழியிலுள்ள கல்திண்டு முதற்கொண்டு எல்லாவற்றிலும் ஏராளமான கல்வெட்டுகள். இடதுபுறம் குடைவரைக் கோயில் பகுதி உள்ளது. இங்கிருந்து சுரங்கப்பாதை இருந்தது என்பதை சொல்லும் விதமாக இரும்புக் கம்பிபோட்டு மூடிவைத்திருக்கிறார்கள். குடைவரையிலுள்ள சிவனும் அம்மையும் மிக அழகாக வடிவமைக்கப்பட்டிருக்கிறார்கள். ஒரு திண்டில் ஒரு காலைத் தொங்கப்போட்டு ஒரு காலை குத்துக்காலிட்டு சிவன் அம்மையின் கரங்களை தொட்டபடி அமர்ந்திருப்பதுபோல அழகாக அமைத்திருக்கிறார்கள். இதுபோன்ற ஒரு சிற்பம் கழுகுமலை வெட்டுவான் கோயிலில் பார்த்திருக்கிறேன்.

திருமலையிலுள்ள வரலாற்றுத் தகவல்களை அறிய தொல்லியல் அறிஞர் சொ.சாந்தலிங்கம் அவர்களைத் தொடர்பு கொண்டேன். அவர் கூறிய சில முக்கியமான தொல்லியல் தகவல்களை இங்கு பகிர்ந்து கொள்கிறேன். இங்குள்ள குடைவரைக் கோயில் கி.பி. எட்டாம் நூற்றாண்டைச் சேர்ந்த முற்காலப் பாண்டியன் குடைவரை. இந்தக் குடைவரையில் கல்வெட்டுகள் ஏதுமில்லை. மதுரை யானைமலையிலுள்ள குடைவரைக் கோயில் காலத்தது. மலைக்கொழுந்தீஸ்வரர் கோயில் கி.பி.12-13ஆம் நூற்றாண்டைச் சேர்ந்தது. இந்தக் கோயிலும் பாண்டியர்காலக் கோயில்தான். இதில் முதலாம் சுந்தர பாண்டியன், குலசேகர பாண்டியன் குறித்த கல்வெட்டுகள் உள்ளன. இங்குள்ள கல்வெட்டுகள் வணிகக் கல்வெட்டுகள்.

மலைமேலே உள்ள சமணப் படுகையின் மேல் கைக்கெட்டும் தூரத்தில் தமிழிக் கல்வெட்டு ஒன்றுள்ளது. மிகவும் மங்கலாகக் காணப்படும். ‘எருக்காடு ஊரு காவிதி கோன் கொறிய பளிய்’ என்றுள்ளது. இக்கல்வெட்டில் கொறிய என்பதில் ‘ற’ மெய் சேர்த்துக் கொற்றிய என்றும் பளிய் என்பதில் ‘ள்’ சேர்த்து பள்ளிய் என்றும் படிக்கலாம். காவிதி என்ற பட்டம் சங்க காலத்திலேயே வணிகர்களுக்கு வழங்கப்பட்டிருக்கிறது. ‘வ…. கரண்டை’ என பொறிக்கப்பட்ட கல்வெட்டு முழுமையாக கிடைக்கவில்லை. நடுவில் கொஞ்சம் எழுத்துக்கள் சிதைந்துள்ளன. கரண்டை என்ற சொல்லுக்கு குகை, குகைத்தளம் என்று பொருள்.

எருக்காட்டூர் குறித்து திருவிழாக்களின் தலைநகரம் – மதுரை நூலில் திருப்பரங்குன்றம் பங்குனித் தேரோட்டத் திருவிழா குறித்து எழுதிய கட்டுரை நினைவிற்கு வந்தது.

கொடி நுடங்கு மறுகிற் கூடற்குடாஅது  
பல்பொறி மஞ்ஞை வெல்கொடி உயரிய
ஒடியா விழவின் நெடியோன் குன்றத்து            
– அகநானூறு 149

எருக்காட்டூர்த் தாயங்கண்ணனாரின் அகநானூற்று பாடல் வரிகள் இன்றளவும் எத்தனை பொருத்தமாயிருக்கிறது. மலையைச் சுற்றி வருகையில் உள்ள குகைத்தளத்தில் ‘எருகாட்டூர் ஈழகுடும்பிகன்’ என்ற பெயர் பொறித்த தமிழி கல்வெட்டு உள்ளதும் இவ்விடத்தில் குறிப்பிடத்தகுந்தது. சங்கப் புலவரும், குகைத்தளம் அமைத்துக் கொடுத்தவரும் ஒரே ஊரைச் சார்ந்தவர்கள் என்பது சிறப்புதானே.

மேலும், எருக்காட்டூர் பற்றி அறிய தொல்லியல் அறிஞர் சொ.சாந்தலிங்கம் அவர்கள் எழுதிய மதுரையில் சமணம் என்னும் நூலை வாசித்தபோது கீழ்காணும் தகவல் கிட்டியது.

திருப்பரங்குன்றம் தமிழ் பிராமிக் கல்வெட்டில் எருகாட்டூர் இடம்பெற்றுள்ளது. பிள்ளையார்பட்டி குடைவரைக் கல்வெட்டில் ‘எக்காட்டூர்’ இடம்பெற்றுள்ளது. எருக்காட்டூர் தாயங்கண்ணனார் என்னும் சங்கப்புலவர் அகநானூறு 149, 319 மற்றும் புறநானூறு 397ஆம் பாடல்களைப் பாடியுள்ளார். சிவகங்கை, திருப்பத்தூர் வட்டங்களில் ஏதோ ஒரு பகுதியில் எருக்காட்டூர் அந்நாளில் அமைந்திருக்கலாம்.

மலைக்கொழுந்தீஸ்வரரைப் பார்த்துவிட்டு அங்கிருந்து மேலே உள்ள சமணப்படுகையைக் காணச் சென்றோம். மலைமேல் ஒரு சிறிய குளம்போல உள்ளது. எளிமையாக ஏறக்கூடிய மலைதான். ஒரு சிறிய கல்தூண் ஒன்றுள்ளது. அதற்கடுத்து மலையின் இடதுபுறமாகச் சென்றால் சமணப்படுகைகளைக் காணலாம். அதில் உள்ள கல்வெட்டுக்களை தேடுவது என்பது கொஞ்சம் சிரமமான காரியம். அந்தளவிற்கு அந்தப்பகுதி முழுக்க வந்துபோகிறவர்கள் தங்கள் பெயர்களை, காதல் சின்னங்களை வரைந்து, செதுக்கி சென்றிருக்கிறார்கள். சகோதரர் தமிழிக் கல்வெட்டுக்களை அடையாளம் கண்டறிந்தார். ‘எருகாடு ஊரு காவிதி கோன் கொறியளிய்’ என்ற கல்வெட்டு படுகையின் மேலே உள்ளது. அதில் இறுதி எழுத்தான ய கண்டறிவதற்கு வசதியாக இருந்தது. கரண்டை என முடியும் கல்வெட்டைத் தேடினோம். கண்டுபிடிக்க முடியவில்லை. அதேபோல பாறை ஓவியங்கள் வரையப்பட்ட பகுதியையும் தேடினோம். அவற்றையும் பார்க்க முடியவில்லை. பின் மலையின் மேல் பகுதிக்குச் சென்றோம்.

தொலைவில் கண்ணுக்கெட்டும் தூரம்வரை பசுமை போர்த்தியிருந்தது. ஆங்காங்கே கொஞ்சம் வீடுகள் ஊர்கள் இருப்பதை அடையாளம் காட்டியது. தொலைவில் கொஞ்சம் மலைகள் தெரிந்தன. பாறையில் கொஞ்சநேரம் படுத்து வேடிக்கை பார்த்தோம். அங்கிருந்து அப்படியே கீழே இறங்கினோம். குழுவாக ஆங்காங்கே படம் எடுத்தோம். சமணப் படுகையின் முன் அமர்ந்து எல்லோரும் சேர்ந்து படம் எடுத்தது மனதிற்கு நிறைவாக இருந்தது.

மலையடிவாரத்தில் கோயிலுக்குச் செல்லும் வழியில் அய்யனார் கோவில் ஒன்றுள்ளது. அதன் பெயர் கடம்பவன அய்யனார் கோயில் என்று இருந்தது. புரவியெடுப்பு நடத்திய மண்சிலைகள் கோயிலுக்குள் இருந்தன. அந்தக் கோயிலுக்கு எதிரே சாலைக்கு மறுபுறம் ஒரு நான்குகற்தூண்களும் மேலே கூரையும் கொண்ட சிறிய அம்மன் கோவிலைப் பார்த்தோம். மரங்களுக்கு நடுவே அழகாய் அமைந்திருந்தது. அந்தக் கால காவு போல. அம்மன் சிலை மிகப் பழையதாக இருந்தது. அந்த இடத்தின் அமைதியை உள்வாங்கியபடி மெல்லக் கிளம்பினோம். வேடிக்கை பார்த்தபடி, உரையாடியபடி, பாட்டுக்கேட்டபடி மதுரையை நோக்கி வந்தோம். இதுபோல வருடத்திற்கு நாலைந்து நாட்களாவது பயணிக்க வேண்டுமென வழக்கம்போலத் திட்டமிட்டோம். பார்க்கலாம். நன்றி.

படங்கள் – செல்வம், செல்லப்பா, கௌதம்