வாசக வீதி – 2021ல் வாசித்த 84 புத்தகங்களின் பட்டியல்

வாசித்த புத்தகங்களைக் குறித்து எழுதும் பழக்கம் 2020இல் ஊரடங்கு காலத்திலிருந்து தொடங்கியது. அப்பழக்கத்தின் வாயிலாக இந்தாண்டு வாசித்த 84 புத்தகங்கள் குறித்தும் ஒரு நாட்குறிப்பேட்டில் தொகுக்க முடிந்தது. புத்தகங்களின் பெயர் பட்டியலை கீழே காணலாம்.

1. நா.வா. வாழ்வும் பணியும் – இரா.காமராசு – நியூ செஞ்சுரி புக் ஹவுஸ்
2. மதுரைச் சிறுகதைகள் – தொகு- பூமிச்செல்வம் – அன்னம்
3. இக்கிகய் – ஹெக்டர் கார்சியா, பிரான்செக் – மஞ்சூள்
4. உயிர்காக்கும் உணவுநூல் – மயிலை. சீனி.வேங்கடசாமி – கிண்டில்
5. அன்புவழி – பெர்லாகர் குவிஸ்ட் – கிண்டில்
6. நாபிக்கமலம் – வண்ணதாசன் – சந்தியா பதிப்பகம்
7. எஸ்தர் – வண்ணநிலவன் – நற்றிணை பதிப்பகம்
8. பாண்டிச்சி – அல்லிபாத்திமா – கிண்டில்
9. சில இடங்கள் சில புத்தகங்கள் – ச.சுப்பாராவ் – பாரதி புத்தகாலயம்
10. பயணிகள் கவனிக்கவும் – ஜெ.குமரகுருபரன் – குமுதம்
11. நிலவொளி எனும் இரகசியத்துணை – எம்.டி.முத்துகுமாரசாமி – அடையாளம்
12. நர்மதை நதிவலம் – கே.கே.வெங்கட்ராமன் – இராமகிருஷ்ணமடம்
13. ஆரியர் திராவிடர் போராட்ட வரலாறு – டி.எம்.நாயர் – சுயமரியாதை பதிப்பகம்
14. வாசிப்பு – அறிந்ததும் அடைந்ததும் – ச. சுப்பாராவ் – பாரதி புத்தகாலயம்
15. சமகால இலக்கியக் கோஷ்டி – பாலகுமார் – கிண்டில்
16. கடவுள் ஆயினும் ஆக_சங்கச் சுரங்கம் – ஆர்.பாலகிருஷ்ணன் – பாரதி புத்தகாலயம்
17. ஹோமர் – பாலகுமார் – கிண்டில்
18. உறைப்புளி – செல்வேந்திரன் – கிண்டில்
19. எல்லா உயிரும் பசி தீர்க – நம்மாழ்வார் – கிண்டில்
20. பின்னணிப் பாடகர் – சுரேஷ்குமார் இந்திரஜித் – கிண்டில்
21. நடைவழிக்குறிப்புகள் – சி. மோகன் – கிண்டில்
22. படிக்கும் பெற்றோர்களின் கதை – கிருஷ்ண வரதராஜன்- அனுராஜன் – கிண்டில்
23. ஹம்போல்ட்: அவர் நேசித்த இயற்கை – ஹேமபிரபா – ஓங்கில் கூட்டம் – கிண்டில்
24. அல்குல் – கார்த்திக் புகழேந்தி – கிண்டில்
25. நோயினைக் கொண்டாடுவோம் – கோ.நம்மாழ்வார் – கிண்டில்
26. மதுரகவி பாஸ்கரதாஸ் நாட்குறிப்புகள் – தொகு. ச.முருகபூபதி – பாரதிபுத்தகாலயம்
27. நடைவழிநினைவுகள் – சி.மோகன் – கிண்டில்
28. ஜி.நாகராஜன்: வாழ்வும் எழுத்தும் – சி. மோகன் – கிண்டில்
29. ஆமையும் ஏனைய விலங்குகளும் – சி.மோகன் – கிண்டில்
30. தெறிகள் – சி.மோகன் – கிண்டில்
31. அக்னிநதி – சி.மோகன் – கிண்டில்
32. தமிழிசை வேர்கள் – ந. மம்மது – எதிர் வெளியீடு
33. கி.ரா. என்றொரு கீதாரி – தொகு. கழனியூரன் – கிண்டில்
34. குடியின் வரலாறு – கார்த்திக் புகழேந்தி – கிண்டில்
35. என் உடல் என் மூலதனம் – போப்பு – சந்தியா பதிப்பகம்
36. சுந்தர ராமசாமி – சில நினைவுகள் – சி. மோகன் – கிண்டில்
37. மஞ்சள் மோகினி – சி.மோகன் – கிண்டில்
38. நவீன உலகச் சிறுகதைகள் – சி.மோகன் – கிண்டில்
39. காலம் கலை கலைஞன் – சி.மோகன் – கிண்டில்
40. நவீன கலையின் தமிழக ஆளுமைகள் – சி. மோகன் – கிண்டில்
41. வாசிக்காத புத்தகத்தின் வாசனை – கொ.மா.கோ. இளங்கோ – ஓங்கில் கூட்டம் – கிண்டில்
42. விந்தைக் கலைஞனின் உருவச் சித்திரம் – சி.மோகன் – கிண்டில்
43. கமலி – சி.மோகன் – கிண்டில்
44. நீராட இருக்கிறது நதி – சி. மோகன் – கிண்டில்
45. நவீன கலையின் தமிழக ஆளுமைகள் – சி. மோகன் – கிண்டில்
46. அங்கீகரிக்கப்படாத கனவின் வலி – சி. மோகன் – கிண்டில்
47. எனக்கு வீடு நண்பர்களுக்கு அறை – சி. மோகன் – கிண்டில்
48. ஒன்பது வேடிக்கை கதைகள் – செகாவ் – கிண்டில்
49. நாகம்மாள் – சண்முக சுந்தரம் – கிண்டில்
50. வயக்காட்டு இசக்கி – அ.கா.பெருமாள் – காலச்சுவடு
51. மூன்று உரைகள் – சி. மோகன் – கிண்டில்
52. ஆளுமைகள் தருணங்கள் – ரவி சுப்பிரமணியன் – காலச்சுவடு
53. ரயில் நிலையங்களின் தோழமை – எஸ்.ராமகிருஷ்ணன் – தேசாந்திரி
54. நவீன ஓவியம்: புரிதலுக்கான சில பாதைகள் – சி. மோகன் – போதிவனம்
55. தொ.பரமசிவனின் ஆய்வு முறையியல் – த.கண்ணா கருப்பையா – ஷான்லாக்ஸ்
56. பனைமரச்சாலை – காட்சன் சாமுவேல் – நற்றிணை பதிப்பகம்
57. நம்பிக்கையைத் தேடும் மனிதர்கள் – கிருஷ்ணமூர்த்தி
58. கடவுளின் தேசத்தில் – ராம் தங்கம் – கிண்டில்
59. நாம் ஏன் உடற்பயிற்சிகளைக் கைவிடுகிறோம் – அதிஷா – கிண்டில்
60. ஆதிமை வேர் – மு.ராமசாமி – டோக் பெருமாட்டி கல்லூரி வெளியீடு
61. மதுரை புகைப்படக்காட்சிகள் – லின்னேயஸ் டிரைப் – கிண்டில்
62. ஆகாசம் நீலநிறம் – விக்ரமாதித்யன் – கிண்டில்
63. வாங்க அறிவியல் பேசலாம் – ஆயிஷா நடராஜன் – பாரதி புத்தகாலயம்
64. உயரப்பறந்த இந்தியக்குருவி -சாலிம் அலி – ஆதிவள்ளியப்பன் – ஓங்கில் கூட்டம் – கிண்டில்
65. தமிழ்த்தூதர்: தனிநாயகம் அடிகள் – இரா.காமராசு – நியூசெஞ்சுரி புக் ஹவுஸ்
66. புறநானூறு : தமிழர் பண்பாடு – மு. அருணாசலம் – நியூசெஞ்சுரி புக் ஹவுஸ்
67. வியாழக்கிழமையைத் தொலைத்தவன் – விக்ரமாதித்யன் – கிண்டில்
68. ஓரிகாமி: காகிதமடிப்புக்கலையின் கதை – தியாகசேகர் – கிண்டில்
69. குழந்தைமையை நெருங்குவோம் – விழியன் – கிண்டில்
70. ஆதி கவிதைகள் – விக்ரமாதித்யன் – கிண்டில்
71. என் பள்ளி – தொகு. கல்யாண் குமார் – புதிய தலைமுறை வெளியீடு
72. கடக்கிட்டி முடக்கிட்டி – பெரியசாமி தூரன் – கிண்டில்
73. மறைந்துவரும் கைவினைக் கலைகள் – டோக் பெருமாட்டி கல்லூரி
74. மதுரை போற்றுதும் – ச. சுப்பாராவ் – சந்தியா பதிப்பகம்
75. நிறத்தைத் தாண்டிய நேசம் – ச.மாடசாமி – வாசல் பதிப்பகம்
76. நூறு எண்ணுவதற்குள் – விக்ரமாதித்யன் – கிண்டில்
77. நாட்டுப்புறவியலும் கோட்பாடுகளும் – ஆ. திருநாகலிங்கம் – யாழினிபதிப்பகம்
78. காட்சிக்குறிப்பு – வெ.நீலகண்டன் – கிண்டில்
79. சில பார்வைகள் சில அஞ்சலிகள் – சி. மோகன் – கிண்டில்
80. நாம் நார்மலாகத்தான் இருக்கிறோமா? – சிவபாலன் இளங்கோவன் – உயிர்மை பதிப்பகம்
81. தமிழ் இலக்கியம் சொல்லும் கதைகள் – மு. அருணாசலம் – சாகித்திய அகாதெமி
82. சந்தித்திருக்கிறீர்களா? – எம்.பி.உதயசூரியன் – புதிய தலைமுறை வெளியீடு
83. கைவிடப்பட்ட வளர்ப்பு நாய்கள் – சி. மோகன் – கிண்டில்
84. தொன்மையும் பன்மையும் – தொ.ப. நினைவுச் சிறப்பிதழ் – தமிழறம்

வாசிப்பை நேசிப்போம் 2021 மாரத்தான் போட்டியில் 75 புத்தகங்கள் இந்த ஆண்டு வாசிக்கத் திட்டமிட்டிருந்தேன். அதைக் கடந்ததில் மகிழ்ச்சி. வாசிப்பை நேசிப்போம் முகநூல் குழு வாயிலாக அவ்வப்போது நடக்கும்போட்டிகளில் பரிசுகளாக புத்தகங்களும் பெற்றேன். அக்குழுவினருக்கு நெஞ்சார்ந்த நன்றி.

ஊரடங்கு காலத்தில் தன்னுடைய நூல்களை கிண்டிலில் இலவசமாக வழங்கிய சி.மோகன் அவர்களுக்கு நன்றி. இந்தாண்டு சி.மோகனின் நூல்கள் அனைத்தையும் வாசித்து அதைக் குறித்து பதிவெழுதி வாசிப்பை நேசிப்போம் போட்டியில் முதல் பரிசு பெற்றது மகிழ்ச்சி. சி.மோகன் அவர்களுடன் அலைபேசி வாயிலாகவும் உரையாட வாய்ப்புகிட்டியமைக்கு நன்றி.

விக்ரமாதித்யனும் தன்னுடைய நூல்களை இலவசமாக கிண்டிலில் வழங்கியபோது அவை எல்லாவற்றையும் தரவிறக்கி வைத்துள்ளேன். கசடதபற, எழுத்து இதழ்களை கிண்டிலில் ஏற்றிய விமலாதித்த மாமல்லனுக்கும், அழிசி சீனிவாசனுக்கும் நன்றி. கனலி இலக்கிய இணையதளத்திற்கும் நன்றி.

கிண்டில் வாயிலாக இந்த ஆண்டு ஏராளமான நூல்களை வாசிக்க முடிந்தமைக்கு நன்றி! நன்றி! நன்றி! 500க்கும் மேலான நூல்களை கிண்டில் வழியாகத் தரவிறக்கி வைத்தாலும் 50 புத்தகங்களே வாசிக்க முடிந்தது. பதினாறு பக்க நூல்கள் தொடங்கி பல்வேறு அளவிலான நூல்களை வாசித்தேன்.

ஜனவரி – ஆகஸ்ட் மாதத்திற்குள் 70 புத்தகங்கள் வாசித்துமுடித்தபோது டிசம்பருக்குள் 100 புத்தகங்கள் வாசித்துவிடலாம் என்ற மிதப்பு மனதில் தோன்றியது. செப்டம்பரிலேயே வாசிப்பு குறையத் தொடங்கியது. அக்டோபர், நவம்பர், டிசம்பரில் வாசிப்பு படிப்படியாகத் தேய்ந்தது. சிலப்பதிகாரம் முழுதாக வாசித்து முடிக்க நினைத்தேன். அது இந்தாண்டு கைகூடவில்லை. 2022இல் அது நிறைவேறும். மனோகர் தேவதாஸ் எழுதிய Green Well Years ஆங்கிலம் என்பதால் வாசிக்கத் தொடங்கிய இடத்திலேயே நிற்கிறது. 2022இல் 50 புத்தகங்கள் வாசிப்பு. மேலும், 50க்கும் மேலான புத்தகங்கள் மறுவாசிப்பு எனத் திட்டமிட்டுள்ளேன். வாசித்த புத்தகங்கள் குறித்த வாசிப்பனுபவங்களை பதிவு செய்யவும் நினைக்கிறேன். வாசிக்க புத்தகங்களை கிண்டிலில் வழங்கியவர்களுக்கும், அச்சுப்புத்தகங்களை வாசிக்க கொடுத்தவர்களுக்கும், புத்தகங்களை வாங்கக் கிட்டிய பணத்திற்கும் நன்றி! நன்றி! நன்றி!

தமிழகத்தில் அய்யனார் வழிபாடு

“நாட்டுப்புறத்தெய்வங்களும் தமிழ்ப் பண்பாட்டு மரபுகளும்” என்ற வரிசையில் முதல் நிகழ்வாக ‘தமிழகத்தில் அய்யனார் வழிபாடு’ என்ற கருத்தரங்கு மதுரையில் டிசம்பர் 4 அன்று நடைபெற்றது. இந்நிகழ்வு குறித்த அறிவிப்பை சகோதரர் அனுப்பியதும் அதில் கலந்துகொள்வதற்குப் பதிவு செய்துவிட்டு நண்பர்களுக்கும் அச்செய்தியை அனுப்பினேன். என்னோடு இந்நிகழ்விற்கு பசுமை நடை நண்பர் ரகுநாத் வந்தார்.

தஞ்சாவூர் தமிழ்ப் பல்கலைக்கழகத்தில் கடல்சார் வரலாறு & தொல்லியல் துறைத் தலைவராக உள்ள முனைவர் வீ.செந்தில்குமார் ‘தமிழக வரலாற்றில் நாட்டுப்புற தெய்வங்கள்’ என்ற தலைப்பில் பேசினார். நாட்டுப்புறத் தெய்வங்களை தொன்மைத் தெய்வங்கள் என்றும் அழைக்கலாம். நியாண்டர்தால் இனம் முதலில் புதைக்கும் வழக்கத்தைக் கொண்டிருந்தது என்கிறார்கள். மேலும், விலங்குகளில் யானைகள், குரங்குகள் ஒரு விலங்கு இறக்கும்போது கூடுவதைக் காண முடிகிறது என்றார். இயற்கை வழிபாடு, நடுகல் வழிபாடு என முதலில் வழிபாடு இருந்தது. படத்தொகுப்புகளின் வாயிலாக பழமையான குமரிக்கல், தாய்த்தெய்வ சிலைகள், நடுகல், ஈமச்சின்னங்களின் படங்களை காண்பித்து அவற்றைப் பற்றி விரிவாக பேசினார். ஈரோட்டில் உள்ள குமரிக்கல், திருவண்ணாமலைப் பகுதியிலுள்ள தாய்த்தெய்வ சிலையமைப்பு, பள்ளிப்படை கோவில்கள், புலிமான் கோம்பை – தாதப்பட்டி நடுகற்கள் பற்றிக் கூறியதை கேட்டபோது அங்கெல்லாம் பயணிக்க வேண்டுமென்ற எண்ணம் உருவானது.  

எல்லோரும் பெருங்கோவில்களான மீனாட்சியம்மன் கோவில், தஞ்சாவூர் பெரிய கோவில் என்று ஆய்வுசெய்யாமல் உள்ளூர் வரலாறு – உள்ளூர் தெய்வங்கள் குறித்து ஆய்வு செய்ய வேண்டியதன் அவசியம் குறித்துப் பேசி உரையை நிறைவு செய்தார். வீ.செல்வக்குமார் அவர்கள் தாண்டிக்குடிக்கு பசுமை நடை சென்றபோது வந்திருந்தார். அப்போது அவரோடு பலவிசயங்களை நண்பர்களுடன் சேர்ந்து உரையாடியது மறக்க முடியாத அனுபவம். 

திருவாடுதுறை ஆதினத்திலுள்ள சரஸ்வதி மஹால் நூல்நிலையத்திலிருந்து ஆய்வாளர் திரு.சு. நாராயணசாமி ‘சிற்பம் மற்றும் ஆகமங்களில் அய்யனார் வழிபாடு’ குறித்துப் பேசினார். இவர் பல கோவில்களுக்கு தல வரலாறு எழுதியதோடு 500க்கும் மேலான கட்டுரைகள் எழுதியிருக்கிறார். அய்யனார் பற்றி ஸ்காந்த புராணத்தில் விரிவாக வருகிறது. சிவனின் ஐந்தாவது பிள்ளையாக சாஸ்தா குறிப்பிடப்படுகிறார். அய்யனார் இல்லாத கிராமங்களைப் பார்க்க முடியாது என்ற அளவிற்கு தமிழகம் முழுவதும் அய்யனார் கோவில்கள் இருக்கிறது. அய்யனாரின் சிற்ப அமைப்பை பற்றி விரிவாக எடுத்துரைத்தார். தலையில் ஜடாபாரம், ஜடா மண்டலம், கேச கிரீடம் என சிகையமைப்பு, உட்குடி ஆசனம் (ஒருகாலை குத்தவைத்து ஒரு காலை கீழே தொங்கவிட்டு அமரும் தோற்றம்), அய்யனாரின் இடதுகை பக்கம் புஷ்கலை தேவியும், வலதுகை பக்கம் பூரண தேவியும் அமர்ந்திருப்பது போன்றவற்றை விவரித்தார். யானை – குதிரை வாகனங்களாக கொண்டவர் அய்யனார். சைவ மதம் அய்யனாரை எவ்வாறு உள்வாங்கியது என்பதை இவரது உரையின் வாயிலாக அறிய முடிந்தது.  

அறிஞர் அண்ணா அரசு கலைக் கல்லூரியில் வரலாற்றுத்துறை பேராசிரியராக உள்ள முனைவர். த. ரமேஷ் ‘நடுநாட்டில் அய்யனார் சிற்பங்கள் – ஓர் ஆய்வு’ என்ற தலைப்பில் உரையாற்றினார். வசந்த் தொலைக்காட்சியில் மண்பேசும் சரித்திரம் என்ற நிகழ்ச்சி மற்றும் விழுப்புரம் மரபுநடை நிகழ்வுகளிலும் இவரது பங்களிப்பு அலாதியானது. பல்லவர் காலந்தொடங்கி சோழர் காலம் வரையிலான அய்யனார் சிற்ப அமைவுகளை படங்களாகக் காண்பித்தார். நடுநாடு என்பது தொண்டை மண்டலத்திற்கும் சோழநாட்டிற்கும் நடுவே அமைந்த பகுதி. கடலூர், விழுப்புரம், கள்ளக்குறிச்சி, திருவண்ணாமலையின் ஒரு பகுதி நடுநாட்டுப் பகுதியாகும். 

வழிபாடு இல்லாமல் வயல்வெளிகளில், கிராமத்து வெளிகளில் உள்ள அற்புதமான சிற்பங்களைக் காணும்போது ஒருபுறம் வருத்தமாக இருந்தது. கல்வெட்டுப் பொறிப்புடன் கூடிய அய்யனார் சிற்பங்களில் இருந்து பல அற்புதமான சிற்பங்கள் நடுநாட்டில் உள்ளன. அவைகளை நேரில் போய் இந்த கருத்தரங்கிற்காகப் பார்த்து படம் எடுத்து வந்திருக்கிறார். இதன் வாயிலாக பல அய்யனார் சிற்பங்கள் புத்துணர்வு பெற்றிருக்கின்றன.  

தமிழ்நாடு அரசு தொல்லியல் துறையில் பணியாற்றி ஓய்வுபெற்ற முனைவர் கி. ஸ்ரீதரன் இந்நிகழ்வில் கலந்து கொள்ள முடியாத சூழலிலும் ‘வரலாறு காட்டும் அய்யனார் வழிபாடு (கல்வெட்டு மற்றும் சிற்பங்களில்)’ என்ற தலைப்பில் பேசிப்பதிவு செய்யப்பட்ட படத்தொகுப்பை காணவும் கேட்கவும் முடிந்தது. பேராசிரியர் வீ. செல்வக்குமார் அவரது உரைக்கான படத்தொகுப்பை காண்பித்தார். ஸ்ரீதரன் அவர்கள் எழுதிய, தொகுத்த நூல்கள் தமிழ்நாடு தொல்லியல் துறை தளத்தில் உள்ளது. 

மதியம் எல்லோருக்கும் அருமையான உணவு வழங்கப்பட்டது. உணவு இடைவேளையில் நண்பர்களோடு உரையாடி மகிழ முடிந்தது. வெகுநாட்களுக்குப் பிறகு நமக்குப் பிடித்த நிகழ்வில் கலந்து கொள்ள முடிந்த மகிழ்ச்சி. மதிய அமர்விற்குத் தலைமையேற்று ஆய்வாளர் காந்திராஜன் நிகழ்வை ஒருங்கிணைத்தார்.  

திருவண்ணாமலை மாவட்ட வரலாற்று ஆய்வு மையத்தின் செயலராக உள்ள திரு. ச. பாலமுருகன் ‘திருவண்ணாமலை பகுதியில் அய்யனார் வழிபாடும் மரபும்’ என்ற தலைப்பில் பேசினார். இவர் அடிப்படையில் ஒரு தாசில்தார். ஆனாலும், அதைக்கடந்து தொல்லியல் ஆர்வலர் என்பது கூடுதல் சிறப்பு. அய்யனார் கோவில் அமைவிடம், சிற்பங்கள், திருவிழாக்கள், சடங்குகள், வழிபாடுகள், பலியிடுதல், மாற்றங்கள் என்ற வரிசையில் சிறப்பாக உரையாற்றினார். ஜவ்வாது மலைப் பகுதி மற்றும் செங்கம் பகுதியில் அதிகமாக அய்யனார் வழிபாடு இல்லை. இப்பகுதியில் அதிகமாக நடுகல் வழிபாடு உள்ளது. பல்லவர் காலந்தொடங்கி சோழர் காலம் பின் சமகாலத்தில் அய்யனார் சிற்பங்களைப் பார்க்கும்போது அதன் அமைப்பு தேய்ந்துகொண்டே வருவதைக் குறிப்பிடுகிறார். திருவண்ணாமலைப் பகுதியில் நடுகற்களை வேடியப்பனாக வணங்குகிறார்கள். அனைத்து சமூக மக்களும் வழிபடும் சூழல், திருவிழாக்கள் வாயிலாக அப்பகுதியில் பொருளாதார உயர்வு இவற்றை சமகாலத்தில் ஏற்பட்டுள்ள நல்ல விசயங்களாக சொல்லலாம். எளிமையான தெய்வம் படிநிலை வளர்ச்சி பெற்றதை அய்யனார் வழிபாட்டில் காணலாம். 

யாக்கை வரலாற்றுத் தன்னார்வல அமைப்பைச் சேர்ந்த திரு. குமரவேல் இராமசாமி ‘தொல்லியல் நோக்கில் கொங்கு மண்டல அய்யனார் வழிபாடு’ குறித்துப் பேசினார். ஈரோடு – கரூர்- கோவை பகுதிகளில் தாய்த்தெய்வ வழிபாடு, சந்தி வழிபாடு, கந்து வழிபாடு பற்றிப் பேசினார். சந்தி வழிபாடு என்பது மூன்று பாதைகள் சந்திக்கும் இடங்களில் நடைபெறும் வழிபாடு, கந்து வழிபாடு என்பது தூண் நட்டு வழிபடக்கூடிய வழிபாடு. கொடுமணல் பகுதியில் கிடைத்த தமிழி எழுத்துப் பொறித்த பானைஓடுகள், கலித்தொகையில் ஐயனை ஏந்துவோம் என்ற வரி, இராஜகேசரி பெருவழி, கொங்குப் பெருவழி, தென்கொங்குப் பெருவழி குறித்தெல்லாம் விரிவாகப் பேசியதோடு கூகுள் மேப்பில் அந்த இடங்களை ஜி.பி.எஸ் வாயிலாக குறித்துக் காட்டியது சிறப்பு. 

திருச்சிப் பகுதியைச் சேர்ந்த வரலாற்று ஆர்வலர் வே.பார்த்திபன் ‘காவிரிப்படுகையில் அய்யனார் வழிபாடு’ குறித்துப் பேசினார். வேதாரண்யத்திலிருந்து முசிறி வரை 5 நாட்கள் அலைந்து அந்தப் பகுதியில் உள்ள அய்யனார் வழிபாடு குறித்து நேரடி களஆய்வு செய்த அனுபவங்களைப் பகிர்ந்து கொண்டார். குடும்ப தெய்வம், குல தெய்வம், ஊர் தெய்வம், பெருந்தெய்வம் என தெய்வ வழிபாட்டின் படிநிலைகளில் அய்யனார் சிலருக்கு குல தெய்வமாகவும், ஊர்த் தெய்வமாகவும் விளங்குவதைக் குறிப்பிட்டார். அய்யனாரைத் தலைமையாக கொண்டு அதன்கீழ் கருப்பு, மதுரை வீரன், காத்தவராயன், பேச்சி என பரிவார தெய்வங்கள் உள்ளதையும் இவை ஊருக்கு ஊர் மாறுபடுவதையும் குறிப்பிட்டார். சிலப்பதிகாரத்தில் கனாத்திறம் உரைத்த காதையில் மாலதிக்கு உதவிய சாஸ்தா பற்றிய கதையைச் சொன்னார். சிறைமீட்ட அய்யனார் பெருகிவரும் நீரை காத்த அய்யனாராகத்தான் இருக்கும். அணை என்ற சொல் மிகவும் பிற்காலச் சொல் என்ற தகவலையும் சொன்னார். கலிதீர்த்த அய்யனார் கோவில் வேதாரண்யம் பகுதியில் சிறப்பாக விளங்குகிறது. சமண, பௌத்த மதங்களில் அய்யனார் குறித்த தகவல்களையும் பேசினார். 

தஞ்சாவூரைச் சேர்ந்த தமிழியல் ஆய்வாளர் முனைவர் பே.சக்திவேல் ‘திருவாரூர் பகுதியில் நாட்டுப்புற வழிபாட்டில் அய்யனார்’ என்ற தலைப்பில் பேசினார். எல்லா ஊர்களிலும் அய்யனார் இருந்தாலும் அவரது பெயருக்குமுன் ஒவ்வொரு ஊருக்கும் எதாவது முன்னொட்டு அமைந்திருக்கும். உதாரணமாக அடைக்கலம் காத்த அய்யனார், சிறைமீட்ட அய்யனார், சொரிமுத்து அய்யனார். சங்க காலப்புலவர்களின் பெயர்களில் சாத்தன் என்ற பெயரைக் காண முடிகிறது. உதாரணமாக சீத்தலை சாத்தன், ஆலவாய் சாத்தன். பாசண்ட சாத்தன் என்ற பெயர் சிலப்பதிகாரத்தில் காணப்படுகிறது. பேராசிரியர் க.நெடுஞ்செழியன் ஆசிவகமும் அய்யனார் வழிபாடும் என்றொரு நூல் எழுதியிருக்கிறார். இதில் இவர் மற்கலிகோசரை அய்யனாராகச் சொல்கிறார். திருவாரூரில் வெள்ளக்குடி ஸ்ரீ சேவராஜ மூர்த்தி அய்யனார்,  திருவண்டுறை பிணி தீர்த்த அய்யனார் போன்ற கோவில்கள் உள்ளன. அய்யனாருக்கு குதிரையெடுப்பது, மதலைகள் நேர்த்திக்கடனாக எடுப்பது வழக்கம். ஆசிவகத்தின் குறியீடாக யானையும், சமணத்தின் குறியீடாக குதிரையும் சொல்லப்படுகிறது. (சில ஊர்களில் இரண்டும் சேர்ந்தே இருக்கிறது) 

வைகை தொல்லியல் பண்பாட்டுக் கழக நிறுவனர் திரு. பாவெல் பாரதி ‘அய்யனார் வழிபாட்டின் பன்மைப் பொருண்மை’ குறித்து பேசினார். இதில் அவர் பெயர்ப் பன்மியம், தோற்றப் பன்மியம், வழிபாட்டுப் பன்மியம், மும்மரபு என நான்காகப் பிரித்து அவற்றைக் குறித்து விரிவாகப் பேசினார். ஐ என்ற ஓரெழுத்து ஐயை (கொற்றவை), அவ்வை, அன்னை, அக்கை, அத்தை என பெண் பெயராக உள்ளதையும், ஐ’யோடு அன் விகுதி சேர்ந்து ஐயன், அரசன், கடவுள், அருகன், தந்தை, மூத்தோன் எனப் பொருள் தருவதையும் குறிப்பிட்டார். சாத்தன் என்ற பெயர் வணிகக் குழவினருக்கும் வழங்கப்பட்டது. தமிழிலிருந்த சாத்தன் என்ற பெயர் மலையாளத்தில் சாஸ்தாவாக ஆனதைக் குறிப்பிட்டார். அய்யப்பன் கோவிலுக்கு செல்வதற்கு செங்கோட்டைப் பெருவழி, கம்பம் பெருவழி உள்ளதைக் குறிப்பிட்டார்.  

பௌத்த, சமண, ஆசிவக, வைதீக மற்றும் வெகுமக்கள் மரபில் அய்யனார் பற்றிப் பேசினார். ஆசிவகத்தில் வரும் கலிவெண்பிறப்பு நிலையை அடைந்தவர்கள் ஐயன் ஆகிறார்கள். (மற்கலிகோசர், பூரண காயபர், கணிநந்தாசிரியன் என ஆசிவகத்தைச் சார்ந்த மூவருடைய சிலைகளையே அய்யனார், பூரணி, பொற்கலை என அழைப்பதாக நெடுஞ்செழியன் குறிப்பிடுகிறார்). கருமாத்தூர் பகுதியில் கொண்டாடப்படும் அய்யனார் கோவில் திருவிழா குறித்து விரிவாகப் பேசினார். மூணுசாமி கோவிலில் ஐயனாருக்கு ஒரு குதிரை, கருப்புசாமிக்கு ஒரு குதிரை, பேக்காமனுக்கு ஒரு குதிரை என மூன்று குதிரைகள் இருப்பதை குறிப்பிட்டார்.  அய்யனார் வீரமரபு, அறிவு மரபு, இல்லறமரபு என மூன்று நிலைகளில் வழிபடப்படுவதைக் குறிப்பிட்டார். போர்வீரனைப் போல செண்டு அல்லது சாட்டை வைத்திருப்பது, யோக மரபு – ஆகாச மரபு, கணித அறிவு என்ற நிலைகளில் இருப்பது, பூரணி பொற்கலையுடன் இல்லற மரபு. கல்யாண சாஸ்தா இல்லற மரபிற்கு உதாரணமாகச் சொல்லலாம். ஒற்றை வழிபாடு என்ற நிலைக்கு எதிர்நிலையில் அய்யனார் வழிபாடு பன்மைத் தன்மையோடு திகழ்வதை பாவெல் பாரதி சிறப்பாக எடுத்துரைத்தார்.  

கருத்தரங்கிற்கு வந்திருந்த எழுத்தாளர் கோணங்கி அய்யனார் குறித்து பேசியது மிக சிறப்பாக இருந்தது. மார்க்வெஸ் சிறப்பிதழை கமுதி அய்யனார் கோவிலில் புரவியெடுப்போடு நடத்தியது, சித்தன்னவாசலில் உள்ள சித்திரங்களை பார்க்க ஓவியர் சந்துருவோடு சென்றது, நீர்வளரி நாவல் எழுதியது என சில அற்புதமான தருணங்களை குறிப்பிட்டார். நாட்டுப்புறவியல் துறைப் பேராசிரியர் ஒருவர் மதுரை – இராமநாதபுர மாவட்டத்தில் அய்யனார் வழிபாடு குறித்து ஆய்வு செய்தவர்களைப் பற்றி பேசினார். கற்குவேல் அய்யனார் கோவிலுக்கு நாற்பது வருடங்களுக்கு முன்பு வழிபடச் சென்ற நினைவுகளைப் பேசினார். மதுரை, நெல்லை மாவட்டங்களில் அய்யனார் வழிபாடு குறித்த கருத்தரங்கங்களையும் நடத்த வேண்டுமென நிகழ்விற்கு வந்திருந்தவர்கள் கேட்டுக் கொண்டனர். மரபு இடங்களின் நண்பர்கள் குழுவைச் சேர்ந்த சர்மிளா மற்றும் தீபா இந்நிகழ்வை ஒருங்கிணைத்தனர். இந்நிகழ்வில் கலந்துகொண்டதற்கான சான்றிதழ் வழங்கப்பட்டது. அய்யனார் குறித்து பேசுகையில் கேட்க மழையும் வந்தது. சூடாக தேநீரும், வாழைப்பூ வடையும் சாப்பிட்டு நிறைவாகக் கிளம்பினோம். 

விழாவிற்கு வழங்கிய நிகழ்ச்சிநிரல் பட்டியலோடு இருந்த அய்யனார் பற்றிய செய்திகளையும் இங்கு பகிர்ந்து கொள்வது முக்கியமானது என கருதுகிறேன். “அய்யனார் தென்னிந்தியா, இலங்கை, தென்கிழக்காசிய நாடுகளில் கடந்த காலங்களிலும், தற்போதும் பரவலாக வழிபடப்பட்டுவரும் ஒரு மக்கள் தெய்வமாகும். பல நூறு ஆண்டுகளாக தமிழ்நாட்டில் உள்ள கிராமவாசிகள் தங்களைக் காக்கும் கடவுளான அய்யனாரைப் போற்றி வருகின்றனர். இத்தெய்வம் வேளாண்மையையும், கால்நடைகளையும் காப்பதோடு, இயற்கைச் சீற்றங்களில் இருந்து மக்களை காப்பாற்றுவதோடு தீயசக்திகளை கிராமத்திற்குள் அண்டவிடாமல் தடுப்பதாகவும் நம்புகின்றனர். அய்யனார் என்ற தமிழ்ச்சொல் அய்யன் என்ற வேர்ச்சொல்லிலிருந்து பெறப்பட்டது. இது மரியாதைக்குரிய ஒருவரையும், மூத்தோரையும், உயர்ந்தோரையும் குறிப்பதற்குத் தமிழ்மொழியில் பயன்படுத்தப்படும் ஒரு மரியாதைச் சொல் ஆகும். சமஸ்கிருதத்தில் சாஸ்தா எனப்படும் இத்தெய்வம், பண்டைய தமிழ்ப் பதிவுகளில் சாத்தன் என்றே குறிப்பிடப்படுகின்றது. அய்யனார் வழிபாடு பொ.ஆ.ஐந்தாம் நூற்றாண்டிலிருந்து நிலவியதற்கான சான்றுகள் கிடைக்கின்றன. ஆனால், இவ்வழிபாடு இக்காலத்திற்கு முன்பிருந்தே தொடங்கியிருக்கலாம். தமிழின் சிறந்த காப்பியமான சிலப்பதிகாரம் சாத்தன் கோவில்களையும், பக்தர்களையும் பற்றிக் குறிப்பிடுகின்றது. இதைத் தொடர்ந்து பக்தி இலக்கியங்களிலும் சாத்தன் வழிபாடு பற்றிய குறிப்புகள் காணப்படுகின்றன. தொடர்ந்து ஆறாம் நூற்றாண்டுக்குப்பின் அய்யனார் உருவம் தனியாகவும் பூரணத்தாள் மற்றும் பொற்கொடியாளோடு சேர்ந்தும் சிற்பமாக தமிழகமெங்கும் இன்றளவும் கிடைத்து வருகிறது என்பது குறிப்பிடத்தக்கது. மேலும் இக்கோயில்களுக்கு மன்னர்களின் பங்களிப்பு ஏதும் இல்லாமல் கோவில்களும் மக்களால் உருவாக்கப்பட்டு மக்களால் வழிபடப்பட்டு வருகிறது. அதுபோல பெரும்பான்மையான குடிகளுக்கு குலதெய்வமாகவும் இருந்து வருவது இதன் சிறப்பாகும். அய்யனார் கோவில்கள் பொதுவாக கிராமப்புற எல்லைப்பகுதிகள், நீர்நிலைகள் அல்லது வழித்தடங்களில் அமைந்துள்ளன. அய்யனாருக்கு இரண்டு வகையான கோயில்கள் உள்ளன. ஆகமம் அல்லாத திறந்தவெளியில் மரங்களுடன் அமைந்த கோவில்கள், ஆகம பாணியில் கட்டப்பட்ட கட்டுமானக் கோயில்கள். இவ்வகையில், தமிழகத்தில் அதிக மக்களால் வழிபட்டு வரும் அய்யனார் வழிபாடு குறித்த ஆய்வுகள் அதிகம் நடத்தப்படவில்லை. ஆகையால் அவ்வழிபாட்டின் தொன்மை மற்றும் வழிபடுவோர் குறித்த பல்துறைசார் அறிஞர்களின் உதவியுடன் ஆய்வு மேற்கொள்ள வேண்டும். இந்த கருத்தரங்கு அதற்கு ஒரு முதல் தொடக்கப்புள்ளியாகும். 

(2022ல் மதுரையில் அய்யனார் வழிபாடு குறித்த பயணத்தைத் தொடங்க இந்த கருத்தரங்கு எனக்கு ஒரு உந்துதலாக அமைந்துள்ளது. அடுத்தாண்டு டிசம்பரில் 50 அய்யனார் கோவில்களைக் குறித்த செய்திகளையும், அதைக் குறித்த படங்களையும் காணலாம்) 

படங்கள் உதவி – திரு.பாவெல் பாரதி மற்றும் மரபு இடங்களின் நண்பர்கள் (FRIENDS OF HERITAGE SITES) 

நன்றி : அய்யனார் படங்கள் – மங்கை ராகவன் (ஆய்வாளர்) – ஐயனார் – சாத்தனார் வழிபாடு / Iyanar and sastha cult (Facebook Page) 

தமிழகத்தில் அய்யனார் வழிபாடு நிகழ்வை யூடியுப் வாயிலாக காண்பதற்கான இணைப்பு – https://youtu.be/GwTtZoxO-TY 

மதுரை 1950 ஓவிய அஞ்சலட்டை வெளியீடு

இந்திய அஞ்சல்துறை ஒன்றரை லட்சத்திற்கும் மேலான அஞ்சல் அலுவலகங்களைக் கொண்ட உலகின் மிகப்பெரிய அஞ்சல்துறையாகும். உலக அஞ்சல் தினம் அக்டோபர் 9. இதையொட்டி தேசிய அஞ்சல் வாரம் இந்தியாவில் கொண்டாடப்படுகிறது. அதன்போது இந்திய அஞ்சல் துறை மனோகர் தேவதாஸ் வரைந்த 25 கோட்டோவியங்களைத் தேர்ந்தெடுத்து ஓவிய அஞ்சலட்டைகளாக ‘மதுரை 1950’ தலைப்பில் 12 அக்டோபர் 2021 அன்று வெளியிட்டது. இந்நிகழ்வு அரவிந்த் கண் மருத்துவமனை வளாகத்திலுள்ள லைக்கா அரங்கில் நடந்தது. ஓவியர் மனோகர் தேவதாஸ் விழாவிற்காக மதுரை வந்திருந்தார்.

1950களின் மதுரைக் காட்சிகளை ஓவியர் மனோகர் தேவதாஸ் வரைந்த ஓவியங்கள்  “Multiple Facets of My Madurai” என்ற நூலாக வந்துள்ளது. தமிழக முதல்வர் ஸ்டாலின் இந்திய குடியரசுத் தலைவரை சந்தித்தபோது இந்நூலை வழங்கியது பலராலும் கவனிக்கப்பட்டது. அதேபோல கடந்தாண்டு மனோகர் தேவதாஸ் அவர்களுக்கு பத்மஸ்ரீ விருது அறிவிக்கப்பட்டு கடந்த மாதத்தில் அவருக்கு அவ்விருது குடியரசுத் தலைவரால் வழங்கப்பட்டது.

மனோகர் தேவதாஸ் வருகிறார் என்ற செய்தி அறிந்ததும் அன்றைய விழாவிற்கு சென்றிருந்தேன். தமிழ்நாடு அஞ்சலகத்துறை மேலாளர் நடராஜன் அவர்கள் ஓவிய அஞ்சலட்டை உருவாக்கியது குறித்து பேசினார். வெளியூர்க்காரரான அவர் மனோகர் தேவதாஸ் வரைந்த யானைமலை ஓவியத்தைப் பார்த்து யானைமலையை நேரில் போய் பார்த்த அனுபவத்தைப் பகிர்ந்தார்.

ஓவியர் மனோகர் தேவதாஸ் மதுரை குறித்த தனது நினைவுகளைப் பகிர்ந்தார். அரவிந்த் மருத்துவமனைக்கும், மனோகர் தேவதாஸூக்குமான தொடர்பு குறித்து மருத்துவர் நம்பெருமாள்சாமி பேசினார். ஓவிய அஞ்சலட்டையை தமிழ்நாடு அஞ்சலகத்துறை மேலாளர் நடராஜன் ஓவியர் மனோகர் தேவதாஸிடம் வழங்கினார். வந்திருந்த எல்லோருக்கும் அந்த அஞ்சலட்டையிலிருந்து ஒன்று வழங்கப்பட்டது. எனக்கு சித்திரை வீதி ஓவியம் வந்திருந்தது.  விழாவிற்கு வந்திருந்த நண்பர்களுடன் உரையாடிவிட்டு அங்கிருந்து கிளம்பினேன்.

மனோகர் தேவதாஸ் குறித்த ஒரு சிறிய அறிமுகம்

ஓவியர் மனோகர் தேவதாஸ் அவர்களின் வாழ்விலிருந்து நாம் கற்றுக்கொள்ள வேண்டிய விசயங்கள் நிறைய உள்ளன. மதுரையில் 1936இல் பிறந்து சேதுபதிப்பள்ளியில் படித்து பின்னர் அமெரிக்கன் கல்லூரியில் வேதியியல் படித்து ஆராய்ச்சி மேற்படிப்பை ஓபர்லின் பல்கலைக்கழகத்தில் கற்றவர்.

1969இல் அவருக்கு இரவுக்கண்பார்வை மங்கத்தொடங்கிபின் அவரது கண் விழித்திரையில் லட்சத்தில் ஒருவருக்கு வரக்கூடிய நோய்குறைபாடு (ரெடினிடிஸ் பிக்மென்டோசா) ஏற்பட்டு சிறிய வட்டநாணய அளவிற்குத்தான் கண்பார்வை தெரியும் நிலை ஏற்பட்டது. அவர் தனது குறைந்தளவு பார்வையைக் கொண்டு மதுரையை அழகான கோட்டோவியங்களாக வரைந்தார். பெரியளவு லென்ஸ்களை கொண்டு 20 மடங்கு உருப்பெருக்கி, மிகக்குறைந்தளவு தெரிந்த பார்வையை வைத்து வரைந்தது குறிப்பிட வேண்டிய விசயம். கோட்டோவியம் நேர்த்தியாக வரைவதற்கு இந்தப் பார்வைக்குறைபாடு உதவியது என்று அவர் சொல்வதிலிருந்து தனக்கு ஏற்படும் பிரச்சனைகளை வாய்ப்புகளாக மாற்றிக்கொண்ட மனப்பக்குவத்தை அவரிடமிருந்து நாம் கற்றுக்கொள்ள வேண்டும்.

அதைவிட பெருந்துயரமாக 1972ல் சென்னையிலிருந்து மதுரைக்கு வரும் வழியில் ஏற்பட்ட வாகன விபத்தில் அவரது மனைவி மகிமாவிற்கு கழுத்துக்கு கீழே செயலிழந்துபோகும் பாரலிசிஸ் அட்டாக் வந்துவிட அந்த தம்பதியர் சோர்ந்துபோகவில்லை. மனோகர் வரையும்போது அவரருகே அமர்ந்து புத்தகங்களை வாசித்துக் காட்டிய நேசமே அவர்களை உயிர்ப்பித்தது. ஒருகண்பார்வை முற்றிலுமாக போன சமயத்தில் மற்றொரு கண்ணில் காட்ராக்ட் ஏற்பட்டது. இந்நிலையில் சோர்ந்துபோகாமல் அவரது பால்யகால மதுரை நினைவுகளை அவரது உதவியாளர் சொல்லச்சொல்ல அவர் தட்டச்சு செய்ய ‘Green Well Years’ என்ற புத்தகம் உருவானது. அதன்பிறகு ஓவியங்கள் வரைவது பற்றி, அவரது மனைவி குறித்தும் புத்தகங்கள் எழுதினார். 85 வயதிலும் இளைஞரைப் போல மவுத்ஆர்கன் கற்றுக் கொண்டிருக்கிறார்.

மனோகர் வரைந்த கோட்டோவியங்களை கொண்டு வடிவமைக்கப்பட்ட வாழ்த்து அட்டைகளின்மூலம் வரும் வருமானத்தையும், அவர் புத்தகங்கள் வாயிலாக வரும் வருமானத்தையும் அறக்கட்டளை வாயிலாக தானமாகக் கொடுக்கும் மனப்பாங்கு வாய்த்தவர். 2008ல் மனைவியை இழந்து தனிமையில் வாழ்ந்துவரும் அவர் தளர்ந்துபோகாமல் 85 வயதிலும் வாழ்க்கை மீது எந்தப் புகாரும் அற்று இருக்கிறார்.

மனோகர் தேவதாஸ் நேர்காணல் – https://www.youtube.com/watch?v=340ORl9CMkc&t=69s

மகிமா… https://www.youtube.com/watch?v=m1kldjxGxEc

ஜப்பானில் ஜானகிராமன்

தி.ஜானகிராமனின் ஜப்பான் பயண அனுபவங்களைக் குறித்து எஸ்.ராமகிருஷ்ணன் தேசாந்திரி யூடியுப் சேனலில் பேசியதைக் கேட்டதும் அந்த நூலை வாசிக்க வேண்டுமென்ற ஆர்வம் எழுந்தது. ‘நீ ஒன்றை விரும்பும்போது அதை அடைய இந்தப் பிரபஞ்சமே வழிவகுக்கும்’ என ரசவாதியில் பௌலோ கொய்லோ சொல்வதைப் போல நூலகத்தில் புத்தகங்களைத் தேடிக் கொண்டிருக்கும்போது உதயசூரியன் புத்தகம் கண்முன் வந்து கிட்டியது பெருமகிழ்ச்சி.

தி.ஜா.வின் இந்த நூல் வாயிலாக ஜப்பானிய மக்களின் வாழ்க்கை முறை, அவர்களது உழைப்பு, தேனீர்க்கலை, ஜென் தியான முறையை ஒட்டிய வாழ்க்கை குறித்து அறிய முடிகிறது. இந்நூல் 1965ல் வெளிவந்திருக்கிறது. தி.ஜா.வின் எழுத்து நடை நம்மையும் ஜப்பானிய வீதிகளுக்கு அழைத்துச் செல்கிறது. இந்நூலிலிலிருந்து சுவாரசியமான பகுதிகளை காணலாம்.

ஜப்பானில் பிறமொழிகளை வானொலி வாயிலாக கற்றுக் கொடுக்கிறார்கள். இதுவொரு நல்லதிட்டம். தி.ஜா. அங்குபோய் ஜப்பானிய மொழியில் சிலவார்த்தைகளை கற்றுக் கொள்கிறார். உதாரணமாக, அரிஙாதோ (நன்றி), டகாமோ டபேமாஸேன் (முட்டை சாப்பிடமாட்டேன்). சம்மணம் போட்டு அமரும் வழக்கம் ஜப்பானியர்களிடம் இல்லை. அவர்கள் வஜ்ராசனம்போல இரண்டு முழங்கால்களையும் மடக்கி அதன்மேல் அமர்கிறார்கள். நாம் சம்மணமிட்டு அமர்வதை ‘ஜீதார்தா’ மாதிரி அமர்வது என்கிறார்கள். நம்ம சித்தார்த்தனைத்தான் அவர்கள் ஜீதார்தா என்கிறார்கள்.

ஜப்பானிலுள்ள கியாத்தோ நகரம் பழமையான ஊராக இருக்கிறது. மதுரை, காஞ்சி, வாரணாசி போல தொன்மையான நகராக இருக்கிறது. ‘கியாத்தோவின் அழகும் அடக்கமும் அபார ஆற்றல் வாய்ந்தவை. ஜப்பானின் மற்ற இடங்களில் தங்கிக் கழித்த நினைவுகளை எல்லாம் துடைத்துவிட்டு வியாபித்துக் கொண்டுவிடும். கியோத்தோவில் இருந்த இரண்டு நாட்களும் அணுஅணுவாக நினைவில் படிந்திருக்கின்றன” என்கிறார் தி.ஜா.

ரேடியோவில் பாட்டு போன்ற கலைநிகழ்ச்சிகளுக்கு எந்தளவு முக்கியத்துவம் கொடுக்கிறார்களோ அந்தளவிற்கு கல்விக்கும் முக்கியத்துவம் கொடுக்கிறார்கள். வாரம் 80 மணிநேரம் கல்விசார்ந்த நிகழ்ச்சி ஒலிபரப்பப்படுகிறது. பள்ளிகளிலும் இதன் வாயிலாக பாடங்களை போதிக்கிறார்கள். நம்ம ஊரில் வாரம் ஒரு ஏழு மணிநேரம் ஒலிபரப்பலாமே.

நவம்பர் 15ஆம் தேதியை ஜப்பானில் குழந்தைகள் தினமாகக் கொண்டாடுகிறார்கள். 7 – 5 – 3 வயதுக் குழந்தைகளுக்கு அழகிய வர்ணக் கிமோனோக்களை அணிவிக்கிறார்கள். அவர்களின் பாரம்பரிய உடையிது. ‘மெய்ஜித் தோட்டத்தில் அன்று ஒரு நாலாயிரம், ஐயாயிரம் காமிராக்களை பார்த்திருப்பேன்’ என்கிறார் தி.ஜா. அந்தக் காலத்திலேயே அங்கு அவ்வளவு தொழில்நுட்ப சாதனைகள் நிகழ்ந்திருக்கிறது. அதோடு ஜப்பானியர்கள் குழந்தைகளை மலர்களைப் போல பேணுவதாகக் குறிப்பிடுகிறார். நாம் கூண்டுக்கிளி போல வளர்த்துக் கொண்டிருக்கிறோம்.

ஜப்பானியர்களின் தேநீர்கலை பற்றி ஒக்ககூரா காக்குஜோ எழுதிய நூலை தமிழில் அ.பெருமாள் ஐயா மொழிபெயர்த்ததை வாசித்திருக்கிறேன். இந்நூலில் தி.ஜா. அவர் கலந்து கொண்ட தேநீர் விருந்துபற்றி குறிப்பிடுவதைப் பார்க்கும்போது நாமும் அதில் கலந்துகொள்ள வேண்டுமென்று ஆசையாக இருக்கிறது. மென்மை, இனிமை, அடக்கம் போன்ற பண்புகள் நாம் அவர்களிடம் இருந்து கற்றுக் கொள்ள வேண்டும்.

By H. Grobe – Own work, CC BY 3.0

புத்த மதத்தில் உள்ள ஸதிபத்தானம் என்ற பயிற்சி நாமும் கடைபிடிக்கலாம். “எந்தக் காரியத்தையும் உணர்வோடு நினைவோடு செய்ய வேண்டும். உட்கார்ந்திருந்தால் அடிக்கடி உட்கார்ந்திருப்பதாக நினைத்துக் கொள்ளுங்கள். சாப்பிட்டால் சாப்பிடுவதாக நினைத்துக் கொள்ளுங்கள். நடக்கும்போது அதில் நினைவு இல்லாமல் நடக்காதீர்கள். நடப்பதாக நினைத்துக் கொள்ளுங்கள். பேசும்போது, எழுதும்போது எதைச் செய்தாலும் அதைச் செய்வதான ஞாபகம் இருக்கட்டும். அப்படியே சரீரத்தையும் மனதையும் அதன் எண்ணங்களையும் எட்ட நின்று பார்க்கச் சொல்கிறது அந்தப் பயிற்சி. நடக்கும்போது சாப்பிடுவதையும், சாப்பிடும்போது பிறநினைவுகளோடு அள்ளி முழுங்குவதையும் நிறுத்திவிட்டு அந்தக் கணத்தில் வாழச் சொல்கிறார்கள்.” கொஞ்சம் முயற்சி பண்ணிப்பார்ப்போம்.

சுற்றுலாத் தளங்களுக்கு வெளிநாட்டவர்களும், வெளியூர்க்காரர்களும்தான் செல்ல வேண்டும் என்றில்லாமல் அவர்களே விடுமுறைக்கு மலைப்பிரதேசங்களுக்கு செல்கின்றனர். நாம் நம் கண்முன் பார்க்கும் மலைகளுக்குகூட போக வேண்டும் என்ற உணர்வில்லாமல் இருப்பதை மாற்ற வேண்டும். மதுரையில் பலர் திருப்பரங்குன்ற மலையின் மீதுகூட ஏறியிருக்க மாட்டார்கள்.

நன்றியுணர்வு ஜப்பானியர்களிடமிருந்து நாம் கற்றுக் கொள்ள வேண்டிய நல்ல பழக்கம். ஜப்பானியர்கள் ஒரு நாளைக்கு குறைந்தது 1000 நன்றிகளாவது சொல்லிவிடுகிறார்கள். ஒரு நடத்துனர் பயணச்சீட்டு வாங்கும் ஒவ்வொருவரிடமும் நன்றி சொல்கிறார். அதுபோல கடைக்காரர்களும் வாடிக்கையாளர்களிடம் பணிவோடு நடந்து கொள்வது குறிப்பிடத்தகுந்தது.

எல்லாவற்றிற்கும் மேலாக ஜப்பானில் குரூப்-4 போன்ற பணிகளுக்கு வேலையாட்கள் இல்லை. நம்முடைய சாதாரண பணியை செய்வதற்கு கூட தனக்கு கீழ் பணியாற்றுகிற நபரை ஏவுகிற மனப்பான்மை ஜப்பானியர்களிடம் இல்லை. நிலையாமையை உணர்ந்ததால் அவர்களிடம் வாழ்க்கை குறித்த புரிதல் இருக்கிறது. ப்யூஜி எரிமலையையும், நிலவையும் ரசித்துக் கொண்டே ஜப்பானில் இருந்து கிளம்புகிறார் ஜானகிராமன்.

By H. Grobe – Own work

ஜப்பானுக்குச் செல்ல வேண்டும் என்ற ஆசை மனதில் எழுகிறது. ஆனால், இந்த ஊரடங்கு காலத்தில் மகளோடு கார்டூன் பார்த்துப்பார்த்து நான் மதுரையில் இருக்கிறேனா டோக்கியோவில் இருக்கிறேனா என்று ஒரு கணம் யோசிக்க வேண்டியிருக்கிறது. சிங்சாங், ஹட்டோரி, கெம்முமாக்கி, ஹீமாவாரி எனக் கேட்கும் பெயர்களெல்லாம் ஜப்பானியப் பெயர்களாகத்தான் இருக்கிறது.

இந்த நூல் குறித்து மேலும் அறிந்துகொள்ள எஸ்.ராமகிருஷ்ணனின் உரைக்கான இணைப்பு

படங்கள் : கூகுள் உபயம்

காலம் கலை மோகன்

எழுத்தாளர், விமர்சகர், மொழிபெயர்ப்பாளர் என பன்முகத்தன்மை கொண்டவர் சி.மோகன். நாவல் கலை என்ற புத்தகத்தின் வாயிலாக 2020 ஆகஸ்டில் சி.மோகனின் புத்தகத்தை வாசிக்கத் தொடங்கினேன். எனக்கு நல்ல புத்தகங்களை அறிமுகம் செய்யும் சகோதரர் தமிழ்ச்செல்வம் சி.மோகனின் எல்லா நூல்களும் முக்கியமானவை என்றதோடு, அதிலும் குறிப்பாக ‘காலம் கலை கலைஞன்’ என்ற நூலை மிக முக்கியமாகச் சொன்னார். அதைத்தொடர்ந்து இருமாதங்களுக்கு ஒரு நூலாக கிண்டில் செயலி வழியாக நடைவழிநினைவுகள், நடைவழிக்குறிப்புகள் வாங்கி வாசித்தேன். ஓநாய்குலச்சின்னம் என்ற மொழிபெயர்ப்பு நாவலையும் வாசித்தேன்.

2021ல் கொரோனா இரண்டாவது அலை பரவலின் காரணமாக ஊரடங்கு அறிவிக்கப்பட்டபோது சி.மோகன் தனது நூல்களை இருநாட்களுக்கு ஒன்றாக இலவசமாக கிண்டிலில் தருவதாக அறிவித்தார். தம் படைப்புகளை வாசிக்க இலவசமாக வழங்கியமைக்கு நெஞ்சார்ந்த நன்றிகள் பல. அவ்வாறு கிடைக்கும் அவரது நூல்களைத் தொடர்ந்து வாசித்து வருகிறேன். நீராட இருக்கிறது நதி என்ற நூலில் ஒரு கட்டுரையை வாசித்தபோது பத்மினியின் பிறந்தநாளும் அவரது பிறந்தநாளும் ஜூன் 12 என்று அறிந்தேன். அவரது பிறந்தநாளில் அவரைக் குறித்தும், அவரது படைப்புகள் குறித்துமான எனது வாசிப்பனுபவப் பகிர்வுதான் இது.

சி.மோகன் மதுரையில் 1952, ஜூன் 12ஆம் தேதி பிறந்தவர். வேறுஊர்களில் இளமைக்கால வாழ்க்கை அமைந்தாலும் பத்தாம் வகுப்பு படிக்கும்போது குடும்பத்தோடு 1967ல் மதுரைக்கு வருகிறார்கள். 1967ல் இருந்து 1983ல் வரை மதுரையில் வாழ்ந்திருக்கிறார். மதுரையில் படிக்கும்போது எழுத்தாளர் ஜி.நாகராஜனிடம் படிக்கும் வாய்ப்பு இவருக்கு கிடைத்திருக்கிறது. பின் ஜி.நாகராஜனின் இறுதிக்காலத்தில் அவரோடு பழகும் வாய்ப்பும் கிட்டியிருக்கிறது. அவரை மருத்துவமனையில் சேர்த்தது தொடங்கி தத்தநேரியில் தகனம் செய்யும் வரை உடன் இருந்திருக்கிறார். அந்த நினைவுகளை ‘ஓடிய கால்கள்’ என்ற சிறுகதையாகவும் எழுதியிருக்கிறார். ஜி.நாகராஜன் வாழ்வும் எழுத்தும் என்ற நூலின் வாயிலாக அவரது ஆளுமையைப் பதிவு செய்திருக்கிறார். பாளையங்கோட்டையில் நாட்டார் வழக்காற்றியல் ஆய்வு மையத்தில் பணியாற்றியபோது நாகர்கோவிலுக்கு அடிக்கடி சென்று ஜி.நாகராஜன் எழுத்துக்களைத் தொகுக்கும் பணியைச் செய்திருக்கிறார். சாகித்ய அகாடமி வெளியிட்ட இலக்கியச் சிற்பிகள் என்ற தொகுப்பில் ஜி.நாகராஜன் பற்றி எழுதியிருக்கிறார்.

மதுரையில் வாழ்ந்த ப.சிங்காரம் அவர்களை சந்தித்திருக்கிறார். புயலிலே ஒரு தோணி, கடலுக்கு அப்பால் நாவல்கள் குறித்த சி.மோகனது கட்டுரை வாயிலாக அந்த நூலின் மீதான வெளிச்சம் பரவியது. மதுரை காமராசர் பல்கலைகழகத்தில் தமிழ் முதுகலை படிக்கும் நாட்களில் சிறுபத்திரிகை செயல்பாடுகளில் தீவிரமாக இருந்திருக்கிறார். விழிகள், வைகை போன்ற சிற்றிதழ்களில் எழுதியிருக்கிறார்.

1975 ஜனவரி 31ஆம் தேதி சுந்தரராமசாமியை மதுரை ரயில்நிலையத்தில் சந்தித்திருக்கிறார். சுந்தரராமசாமி நடத்திய காகங்கள் முதல்கூட்டத்தொடரிலேயே பேசும் வாய்ப்பும் சி.மோகன் அவர்களுக்கு கிட்டியிருக்கிறது. காகங்கள் கூட்டத்தில் நாவல் பற்றிய இவரது கட்டுரையாலும், முந்தைய நாள் ஓர் இரவில் அவர் அக்கட்டுரையை எழுதியமை குறித்த வியப்பாலும் சுந்தரராமசாமி இவர் மீது தீவிர அக்கறை காட்டியிருக்கிறார். சுந்தரராமசாமியின் வீட்டில்போய் அடிக்கடி தங்கும் அளவிற்கு நெருக்கமாகப் பழகியிருக்கிறார். சுந்தரராமசாமியைத் தன்னுடைய வழிகாட்டிகளில் ஒருவராகச் சொல்கிறார்.

வெங்கட்சாமிநாதனை மதுரையில் சந்தித்து அவரோடு உரையாடியிருக்கிறார். தருமுசிவராம் இலங்கையிலிருந்து வந்து மதுரையில் தங்கிய நாட்களில் அவரோடு சி.மோகனுக்கு பழக்கம் ஏற்பட்டிருக்கிறது. தி.ஜானகிராமனின்  ‘கொட்டுமேளம்’, ‘சிவப்பு ரிக்‌ஷா’ என்ற இரண்டு சிறுகதைத் தொகுப்புகளை 1980ல் சிறப்பாக கொண்டுவந்திருக்கிறார். மதுரை வந்தபோது ஜானகிராமனோடு மதுரை வீதிகளில் உலவிய ஞாபகங்களை எழுதியிருக்கிறார்.

க்ரியா ராமகிருஷ்ணன் அழைப்பின் பேரில் சென்னைக்கு 1983ல் சென்றிருக்கிறார். அப்போது க்ரியா பதிப்பகத்தின் வாயிலாக சம்பத்தின் இடைவெளி நாவலை கொண்டுவந்த போது சம்பத்துடன் பழகும் வாய்ப்பும் இவருக்கு கிட்டியிருக்கிறது. துரதிஷ்டவசமாக நாவல் வெளியாவதற்கு முன் சம்பத் இறந்துபோனது பெரும் சோகம். தமிழின் மிக முக்கியமான நாவலாக சம்பத்தின் இடைவெளி நாவலை சி.மோகன் குறிப்பிடுகிறார்.

க்ரியாவில் பணியாற்றிய பொழுது எழுத்தாளர் பிரபஞ்சன், கோபிகிருஷ்ணன் ஆகியோர் கொஞ்சநாட்கள் இவரோடு பணியாற்றியிருக்கிறார்கள். திலிப்குமாரோடு சார்வாகனைச் சந்தித்த அனுபவத்தை வாசித்தேன். மருத்துவராகயிருந்து சிறுகதைகளில் முக்கியப் படைப்புகளைத் தந்தவரின் முதல்தொகுப்பைக் கொண்டுவர முன்னெடுத்தது, பின்னாளில் நற்றிணை பதிப்பகத்திலிருந்து சார்வாகனின் மொத்த சிறுகதைகளைக் கொண்டுவந்தது ஆகியவை போற்றத்தக்க பணிகள்.

தமிழ் படைப்புலகில் எடிட்டிங் மிகக்குறைவு. தன் படைப்புகளைப் பிறர் திருத்துவதை நம் படைப்பாளுமைகள் ஏற்றுக்கொள்வதில்லை. ஆனால், இந்த மனநிலை எல்லோரிடமும் இல்லை என்பது நல்ல விசயம். எழுதிய நூலை வாசித்து காலப் பிழை, கருத்து மயக்கம் போன்றவற்றை பிறர் வாசிப்பின் வாயிலாக எளிதாகக் கண்டறிய முடியும். எழுதியவரால் அதை சட்டென உணர முடியாது. சி.மோகன் சம்பத்தின் இடைவெளி சுந்தரராமசாமியின் ஜே.ஜே.சில குறிப்புகள், அசோகமித்திரனின் தண்ணீர், போன்ற நாவல்களில் எடிட்டிங் பணியை செய்து கொடுத்திருக்கிறார்.

க.நா.சு, சி.சு.செல்லப்பா போன்ற மூத்த படைப்பாளிகளையும் சந்தித்திருக்கிறார். நடைவழிநினைவுகள் என்ற நூலில் தாம் சந்தித்த படைப்பாளிகள் 16 பேர் குறித்து தமிழ் இந்துவில் ஒரு தொடர் எழுதினார். இந்தத் தொடரின் வாயிலாக படைப்பாளிகள் குறித்தும், அவர்களது முக்கியமான படைப்புகள் குறித்தும் அறிந்து கொள்ள முடியும். நடைவழிக்குறிப்புகள் என்ற நூலையும் முன்னர் எழுதியிருக்கிறார். இதில் தமிழகத்தின் முக்கியமான ஆளுமைகள் 25 பேரைக் குறித்து எழுதியிருக்கிறார். நவீன கலையின் தமிழக ஆளுமைகள் என்ற நூலில் ஓவியர்களைப் பற்றியும், நவீன ஓவியங்கள் பற்றியும் எழுதியிருக்கிறார்.

கே.ராமானுஜம் என்ற ஓவியக்கலைஞனின் வாழ்க்கையை வைத்து இவர் எழுதிய விந்தைக் கலைஞனின் உருவச் சித்திரம் என்ற நாவல் தமிழின் மிக முக்கியமான நாவல். சென்னையிலுள்ள சோழமண்டல ஓவிய கிராமத்திற்கும், ஓவியக்கண்காட்சிகள் வைக்கும் கேலரிகளுக்கும் சென்று ஓவியங்களைப் பார்ப்பதோடு நில்லாமல் அதைப்பற்றி எழுதவும் செய்திருக்கிறார்.

தமிழ் திரையுலகில் இவருக்கு சிவாஜி கணேசன், சந்திரபாபு, சாவித்திரி, சரோஜாதேவி, பத்மினி, தேவிகா, இயக்குநர் ஶ்ரீதர் போன்றவர்கள் பிடித்தமானவர்கள் என்கிறார். ஓய்வு நேரங்களில் பழைய திரைப்படப் பாடல்களை தொலைக்காட்சியில் காண்பதும், கேட்பதும் மனதிற்கு ஆறுதலாக இருக்கிறது என்கிறார். தூத்துக்குடியில் இருந்த காலத்தில் அங்கிருந்த பெரிய தியேட்டரான சார்லஸ் திரையரங்கில் குடும்பத்தோடு சென்று படம் பார்த்த நினைவுகளை எழுதியிருக்கிறார். நவீன சமயத் திருவிழாவாகத் திரைப்படங்களைச் சொல்லும் இவரது கட்டுரை எனக்கு மிகவும் பிடித்திருந்தது.

மஞ்சள் மோகினி என்ற சிறுகதைத் தொகுப்பை வாசிக்கும்போது பெரும்பாலான கதைகளில் மரணத்தின் நிழல் படிந்திருப்பதைக் காணலாம். எனக்கு வீடு நண்பர்களுக்கு அறை என்ற கவிதைத் தொகுப்பும் எனக்குப் பிடித்திருந்தது.

நடைவழி நினைவுகள், நவீன கலையின் தமிழக ஆளுமைகள் குறித்த புத்தகங்களை நாம் எல்லோரும் வாசிக்க வேண்டும். நாவல் கலை என்ற நூல் நாவலை விரும்பிவாசிக்கும் ரசிகர்களுக்கு ஏற்றது. தெறிகள் கட்டுரைத் தொகுப்பு புத்தகங்கள் குறித்த இவரது மதிப்புரைகள், முன்னுரைகள் அடங்கியது. மொழிபெயர்ப்பில் இவரது ஓநாய் குலச்சின்னம் முன்னுதாரணமாகக் கொள்ளத்தக்க படைப்பு. (2014ல் எஸ்.ராமகிருஷ்ணனின் நாவல் முகாமில் சகோதரர் தமிழ்ச்செல்வம் வாங்கினார். பலமுறை அந்த நாவலைக் குறித்து பேசும்போதெல்லாம் புத்தகம் சென்னையிலிருக்க, சென்றாண்டுதான் நானும் ஓநாயை நேசிக்கத் தொடங்கினேன்.)

நவீன இலக்கிய வாசகர்கள் தொடர்ந்து வாசிக்க வேண்டிய ஆளுமை சி.மோகன். விளக்கு விருது பெற்றவர். 2021ல் அவரது படைப்புகளை மொத்தமாக வாசிக்க கிடைத்த வாய்ப்பு மறக்க முடியாதது. இந்தாண்டில் அவரது படைப்புகள் குறித்து தனித்தனியே பதிவு எழுதவேண்டும் என்ற ஆவல் மேலோங்கி நிற்கிறது. நன்றி.

உலகை மாற்றுதல் பற்றி எஸ். ரா

குறுகிய காலத்தில் உலகத்தை மாற்றிக் காட்ட முடியுமா? – கொரோனாவை விடுங்கள் – கவிதையால் முடியும் என்கிறார் எஸ். ரா

“எவ்வளவு சிறப்பாக எழுதப்பட்டிருப்பினுங்கூட கவிதைகள் படிப்பதைத் தவிர வேறு கடமைகள் தனக்கு இருப்பதாக சமுதாயம் பாவனை செய்துகொள்கிறது” என்ற மேற்கோள் தமிழ்ச் சூழலுக்கு மிகப் பொருத்தமானது என்கிறார் எஸ். ராமகிருஷ்ணன்.

வைகை வடகரையில் ஆலவாய் அண்ணலும் அங்கயற்கண்ணம்மையும்

ஆண்டிற்கு ஒருமுறை வைகையைக்கடந்து பங்குனி உத்திரநாளன்று வைகை வடகரையில் அமைந்துள்ள திருவாப்புடையார் கோவிலுக்கு ஆலவாய் அண்ணலும் அங்கயற்கண்ணம்மையும் எழுந்தருளுகின்றனர்.

மதுரை மீனாட்சியம்மன் திருக்கோவிலில் பன்னிரண்டு மாதங்களிலும் திருவிழாக் கொண்டாடப்படுகிறது. பங்குனிமாதம் கோடை விழா கொண்டாடப்படுகிறது. இவ்விழாவின் உச்ச நாளான பங்குனி உத்திரத்தன்று தம் சொத்தையெல்லாம் விற்று கோவில்கட்டிய தாசி பொன்னையாளுக்கு காட்சிதர சொக்கநாதப்பெருமான் திருப்பூவனத்திலுள்ள திருப்பூவனநாதர் கோவிலுக்கு எழுந்தருளியிருக்கிறார். மன்னர் திருமலைநாயக்கர் காலத்தில் வைகையில் வெள்ளம் வந்த சூழலில் இரவு நேரங்களில் கோவிலுக்கு உற்சவமூர்த்திகளை கொண்டுவருவது சிரமமாக இருந்திருக்கிறது. அதனால், அருகிலுள்ள திருவாப்புடையார் கோவிலுக்கு எழுந்தருளுமாறு விழாவை திருமலைநாயக்கர் மாற்றியமைத்திருக்கிறார்.

மீனாட்சியம்மன் திருக்கோவில் மலரில் வைகையில் வெள்ளம் வந்ததால் திருமலைநாயக்கர் வீரர்களை அழைத்து ஆற்றுநீரைக்கடந்து உற்சவர்களை கோவிலுக்கு கொண்டுவந்ததாக குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது. மேலும், அந்த வீரர்களுக்கு சாமநத்தம் என்ற ஊரும் கொடையாக வழங்கப்பட்டதாக கூறப்பட்டுள்ளது. இதில் ஒரு சிறுகுழப்பம் என்னவென்றால் மீனாட்சியம்மன் கோவிலும், திருப்பூவனநாதர் கோவிலும் வைகையின் தென்கரையில்தான் அமைந்துள்ளன. இதில் வைகைக்கு குறுக்கே வெள்ளம் வந்ததா? கிருதுமால் நதிக்கு குறுக்கே வெள்ளம் வந்ததா எனத்தெரியவில்லை. தற்போது உற்சவர்கள் எழுந்தருளும் திருவாப்புடையார் கோவில்தான் வைகை வடகரையில் அமைந்துள்ளது. இங்குதான் வெள்ளம்வந்தால் சாமியை இரவு கோவிலுக்கு கொண்டுசெல்வது கடினம். ஆனால், கோடை காலத்தில் வைகை பெருக்கெடுத்து ஓடுவதில்லை என்பதும் குறிப்பிட வேண்டிய செய்தி.

மதுரையிலுள்ள பஞ்சபூதத் தலங்களில் நீர்த்தலம் என்ற பெருமை பெற்றது திருவாப்புடையார் கோவில். குபேரன் தோன்றிய தலம், இந்திரன் வழிபட்ட தலம் என்றெல்லாம் புராணகாலத்தில் சொல்லப்பட்ட இப்பகுதி, அப்பொழுது ஆப்பனூர் என்றழைக்கப்பட்டிருக்கிறது. திருஞானசம்பந்தர் இத்தலம் குறித்து பாடியிருக்கிறார்.

ஆப்பனூர் என்று பெயர் வர ஒரு கதையைச் சொல்கிறார்கள். சோழாந்தகன் என்ற மன்னன் ஒரு சிவபக்தன். சிவபூஜை செய்த பின்னரே சாப்பிடுவான். ஒருமுறை காட்டில் வேட்டையாடச் சென்றபோது அங்கு வழிபட சிவலிங்கம் இல்லாததால் சாப்பிடாமல் இருந்தபொழுது புத்திசாலி அமைச்சர் ஒரு ஆப்பை லிங்கமென்று இம்மன்னனிடம் சொல்ல, சோழாந்தகனும் அதை வணங்கி உணவருந்தினான். தான் வணங்கியது ஆப்பு என்று அறிந்த மன்னன் இந்த ஆப்பில் வந்து உறையுமாறு சிவனை வேண்ட அவரும் இந்த ஆப்பில் வந்துறைந்தார் என மதுரை மாவட்ட திருக்கோயில்கள் பயணிகள் கையேட்டிலுள்ள கதை சொல்கிறது.

பங்குனி உத்திரத்திற்கு முந்தைய ஒன்பது நாட்களும் ஆலவாய் அண்ணலும் அங்கயற்கண் அம்மையும் தெற்குச் சித்திரை வீதியிலுள்ள வெள்ளியம்பலம்  பள்ளியில் அமைந்துள்ள மண்டபத்திற்கு எழுந்தருளுகிறார்கள். அங்குள்ள ஊஞ்சலில் உற்சவர்களை வைத்து உற்சாகமாக ஊஞ்சலாட்டி பின் சித்திரை வீதிகளை வலம் வந்து கோயிலுக்குச் செல்கிறார்கள்.

சித்திரைத் திருவிழாப் போல பெருங்கூட்டமாக இல்லாமல் கடைவீதிகளுக்கு வந்த மக்களே சாமி வருவதைப் பார்த்து வருகிறார்கள். நூறுபேர் அளவிலேயே இவ்விழா நடக்கிறது. கோயில்யானையும், தம்பட்ட மாடும் முன்னேவர உற்சவர்கள் சித்திரை வீதிகளில் உலா வருகிறார்கள். பங்குனி மாதம் வேப்பமரங்கள் முதற்கொண்டு வீதியிலுள்ள பல மரங்களும் பூத்துக் குலுங்குகின்றன. அதிலும் கிழக்குச் சித்திரைவீதியிலுள்ள நெட்டிலிங்க மரத்தின் பூக்கள் அத்தனை அழகாய் சிரிக்கின்றன.

பங்குனி உத்திரத்தன்று கோவிலிலிருந்து உற்சவர்கள் புறப்பாடாகி திருவாப்புடையார் கோவிலுக்கு வருகிறார்கள். திருவாப்புடையார் கோவிலுக்கு வருவதை அறிந்த செல்லூர் பகுதி மக்கள் நிறைய பேர் வந்து வழிபட்டுச் செல்கிறார்கள்.

மதியம் கோவில்நடை அடைக்கப்படுகிறது. மாலையில் காளை வாகனத்தில் புறப்பாடாகி கோயிலுக்கு திரும்புகிறார்கள். பஞ்சவாத்தியம் முழங்க, நாதசுர இசை காற்றலைகளில் பரவ மீனாட்சி சுந்தரேசுவர் ஊர்வலம் வருகிறார்கள்.

வைகையைக் கடந்து வரும் இந்த உற்சவத்தை மதுரை மக்கள் பெரும் விழாவாகக் கொண்டாட வேண்டும். திருவிழாக்கடைபோடும் எளிய மனிதர்களுக்கு இவ்விழாவினால் வணிகம் சிறக்க வேண்டும்.

வாசிப்பு: அறிந்ததும் அடைந்ததும் – ச.சுப்பாராவ்

30 வருடங்களாக தாம் வாசிக்கும் புத்தகங்கள் குறித்த பட்டியல் கொண்ட “புத்தகப் பதிவேடு” ஒன்றை வைத்திருப்பதாக ச.சுப்பாராவ் அவர்களின் முகநூல் பதிவு அவரது எழுத்துக்களின்பால் ஈர்த்தது. அவரது வலைதளத்தில் புத்தகப்பதிவேடு, மதுரையின் புத்தகக்கடைகள், அலுவலக நூலகம் போன்ற கட்டுரைகளை வாசித்தேன். ஊரடங்கு காலத்தில் அவர் எழுதிய கட்டுரைகளைத் தொகுத்து வாசிப்பு: அறிந்ததும் அடைந்ததும் எனும் நூலாக பாரதி புத்தகாலயம் வெளியிட்டிருக்கிறது. சென்னை புத்தகக் கண்காட்சியில் வெளியான அந்நூலை நண்பர் ஹக்கீமிடம் சொல்லி வாங்கினேன்.

வாசிப்பு எனும் நூலை வாசித்ததும் வியப்பும், உவகையும் ஒருசேர எழுந்தது. ஆண்டிற்கு குறைந்தது 50 புத்தகங்கள், 15,000 பக்கங்கள் தோராயமாக கடந்த 30 வருடங்களில் 1500 புத்தகங்கள் வாசித்திருக்கிறார். இவ்வளவு புத்தகங்கள் வாசித்த அனுபவங்களை பால்யத்திலிருந்து இன்று கிண்டிலில் வாசிப்பது வரை விரிவாக சிறுசிறு கட்டுரைகளாக எழுதியிருக்கிறார். புத்தக வாசகர்களுக்கு அவர்களது நினைவுகளையும் தூண்டும் எழுத்து.

தந்தையின் பணிநிமித்தமாக டெல்லியில் வசித்தபோது அம்மாவின் வழியாக தமிழ் வாசிக்கப்பழகி கோகுலம் எனும் சிறுவர் புத்தகந்தொடங்கி சிறு வயதிலேயே கல்கி, விகடனெல்லாம் வாசித்திருக்கிறார். “புரியுதோ, புரியலையோ, நீ பாட்டுக்கு கைக்குக் கிடைத்ததை படிச்சுட்டே இரு” என்ற தாயின் அறிவுரையை இன்றுவரை பின்பற்றி வாசிக்கத் தொடங்கியிருக்கிறார். இவரது தந்தை, தாய், அண்ணன், அக்கா தொடங்கி இவரது மனைவி, மகள், மருமகன் உட்பட இவருடைய வாசிப்பு பழக்கத்திற்கு உறுதுணையாக இருந்திருக்கிறார்கள். இவரது நண்பர் கண்ணன் இவரது சக இருதயர் என்று சொல்லலாம். அண்ணனைப் பற்றியும், நண்பர் கண்ணனைப் பற்றியும் நூல் நெடுக சொல்லிக் கொண்டேயிருக்கிறார். எனக்கும் இதுபோல ஒரு அண்ணன்தான் நண்பராய் இருந்து வாசிக்கத் தூண்டிகொண்டேயிருக்கிறார்.

மதுரைக்குத் தந்தை மாற்றலாகி வந்த வேளையில், காமிக்ஸ் புத்தகங்களின் இரசிகராயிருக்கிறார். காமிக்ஸ் கதைகள் இல்லாவிட்டால் தான் வாசகனாக, எழுத்தாளனாக உருவாகியிருக்க முடியாது எனச் சொல்வதிலிருந்து அவரது வாசிப்பை காமிக்ஸ் எந்தளவு மாற்றியிருக்கிறது என அறியலாம். அம்புலிமாமாவும், அதன் ஆங்கிலப்பதிப்பான சந்தமாமாவும் வாசித்து ஆங்கில அறிவை மேம்படுத்திக் கொண்டதை வாசிக்கும்போது இதுபோல முயன்று ஆங்கிலத்தில் வாசிக்காமல் இருக்கிறோமே என்ற ஆற்றாமை எனக்கு இருக்கிறது.

அந்தக் காலத்தில் எல்லாக் கட்சிகளும் மன்றங்கள், வாசகசாலைகள் நடத்தின. (எங்க ஊரில் ஒரு டீக்கடைக்கு பெயரே வாசகசாலை). இவர் இருந்த பகுதியில் தி.மு.க, அ.தி.மு.க வாசகசாலைகள் கூட்டமாயிருக்க ஜனதா கட்சியின் வாசகசாலையை நிர்வகிக்கும் பொறுப்பு இவருக்கு கிடைத்திருக்கிறது. அதன்வாயிலாக பல இதழ்களின் முதல் இதழ்களை வாசகசாலைக்காக வாங்கிய அனுபவங்களை சொல்கிறார்.

பள்ளியில் கட்டுரைப் போட்டிக்கு அண்ணன் வாயிலாக கட்டுரை எழுதி வாங்கியவர் பதினோறாம் வகுப்பிலிருந்து அவரே எழுதத் தொடங்கவிட்டார். வாசிப்பு அவரை எழுத்து நோக்கி நகர்த்தியது. சுஜாதாவின் எழுத்துக்கள் நிறைய வாசிக்கவும், எழுதவும் வைத்ததாகக் குறிப்பிடுகிறார். காயத்ரி படத்தில் வசந்த்தாக வெண்ணிற ஆடை மூர்த்தி வந்ததைப் பார்த்து திரையரங்கிலேயே வாந்தி எடுத்த கூத்தை வாசித்தபோது நம்ம ஊரில் இன்னும் நாவலை படமாக்கும் கலை கைகூடவில்லை என்றறியலாம்.

இவரது பிறந்தநாளன்று மு.மேத்தாவின் கண்ணீர் பூக்கள் தொகுப்பை பரிசாக இவரது நண்பர் கண்ணன் கொடுத்திருக்கிறார். அதிலிருந்து இவருக்கு கண்ணன் நிறைய புத்தகங்களை பரிசளித்திருக்கிறார். புத்தகங்களைப் பரிசளிக்க ஏதாவது ஒரு காரணம்தான் அவருக்குத் தேவைப்பட்டிருக்கிறது. “பேராமங்கலம் நிலத்தை விற்றதன் நினைவாக” என தேதியிட்டு இரண்டாம் ஜாமங்களின் கதையை கொடுத்ததைச் சொல்கிறார். இப்படி பரிசாக இதுபோல பலரும் புத்தகங்கள் கொடுத்ததை குறிப்பிடுகிறார். நல்ல பரிசு என்னைப் பொறுத்தவரை புத்தகமே.

வண்ணதாசன் எழுத்துக்கள், ஜானகிராமன் எழுத்துகள் அறிமுகமானதைப் பற்றிய கட்டுரைகள் அவரது கல்லூரிகால நினைவுகளையும் சேர்த்துத் தருகிறது. இர்விங் வாலஸின் ரசிகராக நூல்களை சேகரித்ததை வாசிக்கும்போது அவரது எழுத்தை நாமும் வாசிக்க வேண்டுமென்ற ஆர்வம் பிறக்கிறது. திராவிடர் கழகத் தலைவர் வீரமணியிடம் மொழிபெயர்ப்பிற்காக விருது பெற்ற சமயத்தில் அவர் இர்விங் வாலஸ் குறித்து இவர் எழுதிய கட்டுரையைக் குறிப்பிட்டு அவரும் இர்விங் வாலஸ் நூல்களை விரும்பிப் படித்ததை சொல்லியிருக்கிறார்.

மதுரையின் புத்தகக்கடைகள், நூலகங்களும் நானும், அலுவலக நூலகம், விக்டோரியா எட்வர்ட்ஹால் நூலகம், சிங்காரவேலர் நூலகம் போன்ற கட்டுரைகளை வாசிக்கையில் புத்தகங்களோடு மதுரை வீதிகளில் அலைந்த உணர்வு கிடைக்கிறது. மதுரை மாவட்ட மைய நூலகத்தில் சேர்ந்தது, புத்தகம் வாங்க மதுரை வீதிகளில் அலையும் ஞாபகங்களையும் இக்கட்டுரைத் தருகிறது. இதேபோல நூலக நினைவுகளை ஒரு கட்டுரையாக எழுத வேண்டும்.

இராமநாதபுரத்திலிருந்து மதுரை எல்.ஐ.சி.க்கு வந்ததிலிருந்து 1989, ஜூலை 10ஆம் தேதி முதல் வாசித்த புத்தகம் குறித்த புத்தகப் பதிவேடை எழுதி வருகிறார். அதில் புத்தகத்தின் பெயர், எழுத்தாளர், படிக்க ஆரம்பித்த நாள், முடித்த நாள், எத்தனை பக்கங்கள், பதிப்பகம், நூல் வாங்கிய / எடுத்த இடம் போன்ற விபரங்களை தொடர்ந்து பதிவு செய்து வருகிறார். கல்கியில் கி.வெங்கடசுப்பிரமணியன் எழுதிய கட்டுரையிலிருந்து இந்த முடிவை எடுத்ததாக எழுதியிருக்கிறார்.

மனச்சோர்வு ஏற்படும் சமயங்களில் இந்தப் புத்தகப் பதிவேட்டைப் பார்க்கும்போது கடந்த 30 வருடங்களில் வாசித்த புத்தகங்களின் பட்டியல் வழியாக அவருக்கு கிட்டும் மனநிறைவை எண்ணிப்பார்க்கையில் நாமும் இதுபோன்ற ஒரு புத்தகப் பதிவேட்டை போடலாமே என்று ஒரு நோட்டில் இந்தாண்டு வாசித்த புத்தகங்கள் குறித்து எழுதிகொண்டிருக்கிறேன். அடுத்த ஆண்டில் ஒரு நல்ல ரெஜிஸ்டராக வாங்கி ஆவணப்படுத்த ஆரம்பிக்க வேண்டும்.

அச்சுப் புத்தகங்கள் மட்டுமல்லாது, கிண்டில் வாயிலாக வாசிப்பதையும் விரும்புகிறார். மின்புத்தகங்கள் வாசிப்பை மிகவும் Professional ஆக மாற்ற உதவியதாகச் சொல்கிறார். பிடித்த பத்திகளை அடிக்கோடிட்டு வைப்பதால், அதை தேடும்போது எடுத்து கட்டுரைகள் எழுத உதவுவதாகச் சொல்கிறார். மேலும், ஒரே நேரத்தில் கைக்குள் 300 புத்தகங்களைக் கூட எடுத்துச் செல்ல முடிகிறது. அச்சுப்புத்தகத்தில் வாசித்தால்தான் வாசிப்பதுபோலிருக்கும் என்பவர்களுக்கு, ஓலைச்சுவடியிலிருந்து அச்சுப்புத்தகம் வந்த காலத்திலும் இதுபோன்ற முணுமுணுப்புகள் வந்ததை வரலாற்று சம்பவத்தோடு எழுதியிருக்கிறார்.

எழுத்தாளர் பாலோ கொய்லோ புத்தகப் பதிவேட்டை 12 வயதிலிருந்து எழுதி வந்திருக்கிறார். 170 டைரி, புத்தகங்கள் குறித்து பேசி பதிந்த 94 கேசட்டுகள் பற்றி வாசிக்கும்போது மலைப்பு ஏற்படுகிறது. 45 வயதிற்குப் பிறகு கணினியில் எழுதிவைத்திருக்கிறாராம். நாமும் இந்த நல்ல பழக்கத்தையெல்லாம் பின்பற்றனும்.

பாடப்புத்தகங்களை விரைவாக புரிந்து கொள்ள முடிந்தது, நல்ல மதிப்பெண் வழியாக கிட்டிய வேலை, வாசிப்பு-எழுத்து வழியாக கிட்டிய அங்கிகாரம், மொழிபெயர்ப்புக்காக பெற்ற விருதுகள் என வாசிப்பின் வழியாக அறிந்ததும், அடைந்ததும் ஏராளம் என்கிறார். இழந்தது என பெரிதாக ஒன்றுமில்லை. இன்னும் நிறைய வாசிக்க வேண்டும். வாசிக்க வேண்டிய புத்தகங்களைப் பற்றி, வாங்க வேண்டிய புத்தகங்களைப் பற்றி ஒரு பதிவேடு போட வேண்டும். வாசித்துக் கொண்டே இருக்க வேண்டும் எனச் சொல்லும் ச.சுப்பாராவின் இந்நூலை வாசகர்கள் கட்டாயம் வாசிக்க வேண்டும், பரிசளிக்க ஏற்ற நூலாகவும் வந்துள்ளது.

பாரதி புத்தகாலயம், 104 பக்கங்கள், 110 ரூபாய்

https://sasubbarao.wordpress.com/

நர்மதை நதிவலம்

தென்னிந்தியாவில் மலையைச் சுற்றி கிரிவலம் வருவது போல, வட இந்தியாவில் நதியை வலம் வரும் வழக்கம் இருக்கிறது. அதிலும் ஆயிரம் கிலோமீட்டருக்கும் அதிகமான நீளமுள்ள நர்மதை நதியை வலம் வருவதை பெரும் புண்ணியமாக கருதுகின்றனர். காசி, ராமேஸ்வரம் செல்வதுபோல இந்த புனித யாத்திரையை மேற்கொள்கின்றனர். அப்படி நர்மதை நதியை நடந்தே வலம்வந்த தமிழரான கே.கே.வெங்கட்ராமனைப் பற்றிய அறிமுகமும், அவர் எழுதிய நர்மதை நதிவலம் என்ற புத்தகமும் சகோதரர் வாயிலாக கிட்டியது. இந்தப் பயணக்கட்டுரையை வாசித்தபோது அவரோடு நாமும் நடந்த அனுபவம் கிட்டுகிறது. மேலும், அவரைப் போல யாத்திரை செல்ல வேண்டுமென்ற எண்ணமும் எழுகிறது. ஆங்கிலத்தில் கே.கே.வெங்கட்ராமன் எழுதிய இந்நூலைத் தமிழில் வரதராஜன் சிறப்பாக மொழிபெயர்ப்பு செய்திருக்கிறார். ஶ்ரீராமகிருஷ்ண மடம் இந்நூலை பதிப்பித்துள்ளது.

இந்தப் பதிவின் வழியாக நர்மதை நதி குறித்தும், நடந்தே நதிவலம் வந்த வெங்கட்ராமன் அவர்களின் அனுபவத்தையும் காணலாம். நர்மதை மத்திய பிரதேசத்தில் அமர்கண்ட் மாநிலத்தில் உருவாகி, குஜராத் மாநிலத்தில் அரபிக் கடலில் கலக்கிறது. கிட்டத்தட்ட 1300 கிலோ மீட்டர் நீளமுள்ள இந்நதியின் தென்கரையிலிருந்து வடகரை வழியாக நதி தொடங்கும் இடம் வரையிலான தொலைவு 2,600 கிலோ மீட்டர்கள். இதை 3 வருடங்கள், 3 மாதங்கள், 13 நாட்கள் என்று நியமமாகச் செல்கிறார்கள். மார்க்கண்டேய முனிவர் இந்த நர்மதை நதிவலத்தை தொடங்கிவைத்தார் என்பது புராணக்கதை.

கே.கே.வெங்கட்ராமன் என்பவர் இராமகிருஷ்ண மடம் வட இந்தியாவில் நடத்தும் பள்ளியில் பணியாற்றியிருக்கிறார். இவர் முன்னாள் இராணுவ வீரரும்கூட. இவரது மனதில் நர்மதை நதிவலம் செல்ல வேண்டும் என்ற உணர்வு எழ மடத்திலுள்ள மூத்த துறவிகளின் ஆலோசனையுடன் அதை நிறைவேற்றியிருக்கிறார். இந்தப் பயணத்தை நியமமாக 3 ஆண்டுகள் செல்லாமல் 130 நாட்களில் முடித்திருக்கிறார். இந்தப் பயணத்தை 1987ல் செய்திருக்கிறார். விவேகானந்தரின் 150வது பிறந்தநாள் கொண்டாட்டத்தை முன்னிட்டு இதை 2013இல் எழுதியிருக்கிறார். இந்தப் பயணக்குறிப்பை பல வருடங்கழித்தும் சிறப்பாக எழுத அவருக்கு உதவியது அவர் பயணத்தின் போது எழுதிவைத்த குறிப்புகள். ஒவ்வொரு நாள் இரவும் அன்று கடந்து வந்த ஊர்கள், அன்னமிட்டவர்களின் முகவரிகள் இவற்றை குறித்து வைப்பதை வழக்கமாக வைத்திருக்கிறார். பயணம் முடிந்தபிறகு அவர்களுக்கு எழுதிய கடிதங்களுக்கு, மறுமொழியாக வந்த கடிதங்களையும் பத்திரமாக வைத்திருக்கிறார்.

பயணத்தின்போது அவர் கடைபிடிக்க வேண்டிய ஒழுக்கங்களை முன்னர் இப்பயணத்தை முடித்த பரிக்கிரமாவாசிகளிடம் கேட்டு தெரிந்து கொள்கிறார். யாரிடமும் காசும் வாங்கக்கூடாது. உணவை யாசகமாகப் பெற்று உண்ண வேண்டும்.  பணம் வைத்துக்கொள்ளாமல் 2600 கிலோ மீட்டரை கடப்பதென்பது எவ்வளவு கடினமான காரியம். மனதில் உறுதியோடு கிளம்புகிறார்.

பயணத்தில் அவருக்குகிட்டிய அனுபவங்களில் பல சுவாரசியமான அனுபவங்கள் நமக்கும் கிட்டுகிறது. ஒவ்வொரு நாளும் குறைந்தது 15லிருந்து 20 கிலோ மீட்டர் வரை நடக்கிறார். காலை 7 மணியிலிருந்து இரவு வரை நடக்கிறார். இரவு நடப்பதில்லை. அதேபோல ஒரே ஊரில் மறுநாள் தங்குவதில்லை. குழுவாகச் செல்லாமல் தனியாக இந்த யாத்திரையை முடிக்கிறார். மஹாராஷ்டிரப் பகுதியில் வரும் காட்டுப்பகுதியை மட்டும் ஒரு குழுவோடு கடக்கிறார்.

காட்டுப்பாதையில் செல்லும்போது வழியில் தன்னிடம் உள்ள ரொட்டியை இவருக்கு தந்த ஆதிவாசி இளைஞன், ஏழ்மையான தம்பதியர் அளித்த உணவும் அடைக்கலமும், இஸ்லாமிய வணிகர்கள் யாத்திரை செய்யும் இவருக்காக செய்த சைவ உணவு, மறுநாளுக்கான உணவுப்பொருள் மட்டுமே உள்ள சூழலில் அதை சமைத்து தந்த மனிதர்களின் அன்பை நினைத்து நெகிழ்கிறார். பயணிக்கும்போது எதிர்ப்படும் மனிதர்கள் மீதான நம்பிக்கையை விதைக்கிறது இந்த நர்மதை நதிவலம் நூல்.

நர்மதையின் அகலம் 500 மீட்டர் தூரம். நதியின் இருகரைகளுக்கும் இடையே படகுப் போக்குவரத்து உள்ளது. வடகரையில் இவர் பயணிக்கும்பொழுது தென்கரையில் உள்ள மக்களுக்குச் சொல்லி அனுப்பினால் உணவுடன் வந்து இவருடன் பயண அனுபவங்களை பேசிச் செல்வார்கள். அதேபோல, இவரும் ஒருவருக்கு நோய் தீர்க்க மண் ஒன்றை தென்கரைப் பகுதியில் உள்ளவர்க்கு கொண்டு சேர்க்க அவர் ஆச்சர்யமடைகிறார். அதேபோல, ஆசிரியர் ஒருவரை சந்தித்ததன் வாயிலாக வழியில் பள்ளிக்கூடம் ஒன்றில் மாணவர்களுடன் பேசும் வாய்ப்பு கிடைக்கிறது. தனியாகச் செல்கையில் திருமாலின் ஆயிரம் திருநாமங்களை (விஷ்ணு சகஸ்ரநாமம்) சொல்லியபடி நடக்கிறார். தத்துவப் பாடல்களைப் பாடியபடி சென்றதைப் படித்தபோது, சிவாஜிகணேசன் ஆறுமனமே ஆறு என்று பாடியபடி செல்லும் பாடலும், பயணமும் எனக்கு நினைவுக்கு வருகிறது.

நாய் ஒன்று ஓரிடத்தில் வழிகாட்டுவதாக அமைவதும், தனக்காக அதிக உணவை சேர்த்துக்கொள்ள நினைக்கையில் நாய் இரண்டு ரொட்டிகளை பறித்துக் கொண்டுபோன போதும் அதை தனக்கான பாடமாக எடுத்துக் கொள்கிறார். வழியில் பழங்குடிப் பகுதியில் கள்வர் பயம் இருந்த பகுதியிலும் இவரை அவர்கள் தொந்தரவு செய்யவில்லை. தனக்கு கிடைத்த போர்வையை மற்றொரு ஏழைக்கு கொடுத்துவிடுகிறார். குறைந்த பொருட்களுடன் பயணிப்பதன் மகிழ்ச்சியை உணர்கிறார். பயணத்தில் தமிழைப் பேசுபவர்கள் ஓரிருவரை பார்க்கையில் அதிகமகிழ்ச்சியடைகிறார்.

வழியில் உள்ள ஊர்களின் பெயர்களை மாவட்ட வாரியாக, தேதி வாரியாக தொகுத்திருக்கிறார். இதைப் பார்க்கும்போது பழனி பாதயாத்திரையின்போது நான் இருமுறை எழுதிவைத்த நாட்குறிப்புகள் நினைவுக்கு வந்தது. வழியில் உள்ள ஊர்கள். அதைக் கடந்த நேரம், வழியில் கடைகளில் உண்டான செலவு எல்லாவற்றையும் குறித்து வைத்திருந்தேன். இந்நூலைக் கொடுத்தபோது சகோதரர் வைகை நதியின் கரையோரங்களில் இதுபோன்ற ஒரு நடையை முயற்சிக்கலாம் என்றார். வைகை தென்கரையில் தொடங்கி திருப்புவனம் வரை சென்று சிம்மக்கல் சொக்கநாதர் கோயிலில் முடிப்பதுபோல ஒரு சிறுயாத்திரையை இந்த இளவேனில் காலத்தில் தொடங்க வேண்டும். அதன்பின் வைகையாற்றை ஒருமுறை இருசக்கர வாகனத்திலாவது மூலவைகையில் இருந்து கடலில் கலக்கும் இடம்வரை பயணிக்க வேண்டும் என்ற அவாவை ஏற்படுத்தியுள்ளது.

படங்கள் உதவி – ஆடல்வல்லான் வலைப்பதிவு + கூகுள்

தொலைந்து போன சேமிப்புப் பழக்கம்

சம்பளம் வாங்கியதும் பலசரக்கு, பெட்ரோல், தினசரிச் செலவு எனப் பிரித்துவைத்தபின் எதிர்பாராத செலவுகள் வரும்பொழுது நம் மனதில் உடனடியாகத் தோன்றும் எண்ணம் யாரிடம் கடன் கேட்கலாம் என்பதுதான். கடன் வாங்காமல் இருக்க வேண்டியதன் அவசியம் குறித்து சமீபத்தில் ஒருவர் பேசியபோது அவரோடு முரண்பட்டு ரொம்பநேரம் வாதிட்டுக் கொண்டிருந்தேன். மார்க்கோபோலோ பாண்டிய நாட்டிற்கு வந்தபோது மன்னன் ஒருவனே கடன்வாங்கி கடன் கொடுத்தவனால் சாலையில் நிறுத்தப்பட்டிருந்ததை அவரது குறிப்புகள் வாயிலாக அறிய முடிகிறது. கடன் குறித்த வரலாற்றை எழுதாமல் தொலைந்துபோன சேமிப்புப் பழக்கம் பற்றி எழுதவே நினைக்கிறேன்.

_{படம்: சிறுவர் கலாமன்றம்}

இளம்பிராயத்தில் முதலாம் வகுப்பு படிக்கும்போது உண்டியலில் கிடைக்கின்ற சில்லரைக்காசுகளை சேமித்து வைக்கும் பழக்கம் இருந்தது. அப்போது அஞ்சு காசு, பத்து காசு, காலணா, எட்டனா வரை கிடைக்கும். அவற்றை உண்டியலில் போட்டு வைப்பேன். பிறகு, அதில் வீட்டிற்கு ஒரு கடிகாரம் வாங்கிய நினைவு இருக்கிறது. அதன்பின் நான்காம் வகுப்பு படிக்கையில் பள்ளியில் சஞ்சாயிக்கா சேமிப்புத்திட்டம் அறிமுகமானது. மத்திய அரசால் கொண்டுவரப்பட்ட இத்திட்டம் இந்தியா முழுக்க உள்ள பள்ளிகளில் செயல்படுத்தப்பட்டிருக்கிறது.

தினந்தோறும் கிடைக்கும் தொகையை சஞ்சாயிக்கா பணம் வசூலிக்கும் பொறுப்பாசிரியரிடம் தினசரி கொடுத்து நோட்டுப்புத்தகத்தில் வரவு வைத்துக் கொள்ள வேண்டும். சஞ்சாயிக்காவில் சேமிப்பதற்காகவே சில சமயம் வீட்டில் நச்சரித்து காசு வாங்கிக் கொண்டுபோய் சேமித்தது உண்டு. வருட இறுதியில் அல்லது அடுத்தாண்டு தொடக்கத்தில் அந்தப் பணத்தை மொத்தமாக கொடுப்பார்கள். இதன்மூலம் நமக்கு அச்சமய செலவிற்கு ஒரு தொகை கிடைக்கும். அதன்மூலம் நோட்டு, புத்தகம் எதாவது வாங்கிக் கொள்ளலாம். இந்தத் திட்டம் இப்பொழுது பள்ளிகளில் இல்லை. சேமிக்கும் பழக்கமும் பெற்றோர்களிடம் அருகி வருகிறது.

முன்பு பெண்கள் தங்கள் கணவனிடமிருந்து செலவுக்குப் பெறும் தொகையில் ஒரு பகுதியை மிச்சம் பிடித்து சேமித்துவைப்பர். இதை சிறுவாட்டுப்பணம் எனக் கொச்சையாக சொல்வர். இருந்தாலும் இந்தத் தொகையை அந்தப் பெண்கள் பின்னாளில் குடும்பத்திற்குத்தானே செலவு செய்திருக்கிறார்கள். என்னுடன் பணியாற்றிய ஒரு நண்பரின் மனைவி 50,000 ரூபாய்கிட்ட சேமித்து வைத்திருந்தார். பணமதிப்பு நீக்கத்தின் போது அவரது கணவரிடம் அந்தத்தொகையைத் தர இவர் ஒரு பெருங்கடனை அடைத்தார்.

அதேபோல நாங்கள் பள்ளியில் படித்த காலத்தில் சீட்டு அட்டை கடைகளில் பிடிப்பார்கள். அந்த அட்டையில் நூறு கட்டங்கள் இருக்கும். நாம் ஒரு கட்டத்திற்கு 10 காசு, 25 காசு, 50 காசு என சேமிக்கலாம். இதில் நூறுகட்டங்கள் நிரம்பியதும் அவர்கள் 10 விழுக்காடு பிடித்துக் கொண்டு நம்மிடம் சேர்த்துவைத்த பணத்தைக் கொடுப்பார்கள். தினசரி கடைக்குப் போய் வரும்போது வீட்டில் வாங்கும் காசை கடையில் இப்படி சீட்டு அட்டையில் கட்டுவது அப்போது வழக்கம். 50 ரூபாய் கட்டினால் 45 ரூபாய் தருவார்கள். கடைக்குப் போனால் கிடைக்கும் காசு, வாங்கித்திங்க கொடுக்கும் காசு, தாத்தா-பாட்டியிடம் அடம்பிடித்து வாங்கும் காசு, உறவினர்கள் வந்துபோகும் போது கொடுக்கும் காசை சேமித்து வைக்கும் வழக்கம் இருந்தது. இப்போது நினைத்துப்பார்த்தால் மாதம் நூறு ரூபாய் சேமிப்பது மலைப்பாய் இருக்கிறது.

மதுரை புனித பிரிட்டோ பள்ளியில் படிக்கும்போது அங்கு சில்வர் ஸ்டெப் என்றொரு திட்டம் இருந்தது. இந்தத் திட்டம் கல்வித்தொகை கட்ட முடியாத மாணவர்களுக்கு உதவும் அருமையான திட்டம். ஒவ்வொரு வகுப்பிலும் சில்வர்ஸ்டெப்க்காக மாதம் 2ரூபாய் கட்ட வேண்டும். அதுபோக மாதம் ஒருநாள் தொடக்கத்தில் சில்வர் ஸ்டெப்காக ஒவ்வொரு வகுப்பாக பணம் வசூலித்து வருவார்கள். முதல்நாளே அறிவிப்பு செய்துவிடுவார்கள். அதனால், அன்று வாங்கித்திங்க வைத்திருக்கும் தொகையை அந்த சில்வர்ஸ்டெப் பெட்டியில் போட்டுவிடுவோம். இந்த சிறிய தொகை வழியாக ஒரு வகுப்பு மாணவர்களால் ஒரு வருடத்தில் குறைந்தது நான்கு மாணவர்களின் பள்ளிக்கட்டணத்தை கட்டமுடியும். சமூகசேவை செய்வதற்கு பெரிய திட்டமிடல்கள் எல்லாம் வேண்டாம். இதுபோல சிறிய செயல்கள் போதும்.

சேமிப்புப் பழக்கம் நம்மிடம் இல்லாமல் போகும்போது நமது குழந்தைகளிடமும் இல்லாமல் போகிறது. அவர்கள் வாயிலாக சேமிக்க எதாவது ஒரு திட்டத்தை செயல்படுத்த வேண்டும். புத்தகத் திருவிழாவில் புத்தகம் வாங்க ஒவ்வோராண்டும் சேமிக்க வேண்டும் என்று நினைப்பேன். கடைசியில் அச்சமயம் கடன்வாங்கி கொஞ்சப் புத்தகங்கள் வாங்குவதோடு சரி. மேலும், மதுரையில் புத்தகத்திருவிழா ஆவணியில் நடக்கும். பெருமுகூர்த்தங்கள் நடக்கும் அம்மாதம் வரும் திருமணப் பத்திரிக்கைகளை பார்த்தாலே புத்தகம் வாங்கி வாசிக்க முடியாமல் போய்விடும். சேமித்து வைத்து வாங்கும் பழக்கம் போய், கடன் வாங்கி (அந்தச்சொல்லையே கொஞ்சம் மதிப்பாக லோன் வாங்கி) பிறகு அதைக் கட்டும் வழக்கத்திற்கு நம்மைக் கொண்டு வந்துவிட்டார்கள். லோன் மேளா, வீட்டுக்கடன் திருவிழா என்று நல்ல வார்த்தைகளைக் கொச்சைப்படுத்தி வருகிறார்கள். “பெரிய அளவில் சேமிப்பு இல்லாவிட்டாலும் இனிவரும் காலங்களில் அடுத்தடுத்து கடன் வாங்காமல் இருக்க வேண்டும்” என 2021ன் தொடக்கத்திலிருந்து நினைக்கிறேன். திருவள்ளுவர் சொன்னது போல ‘யாதெனின் யாதெனின் நீங்கியான் நோதல் அதனின் அதனின் இலல்’ என்ற குறள் உள்ளுக்குள் ஒலித்துக் கொண்டே இருந்தால் நன்றாகயிருக்கும்.